Alle inzendingen over Soft Machine

meegemaakt die voortkwamen uit de taalarmoede van de laatste twitter jeugd kristalnachten gezien van sprekende boeken die hun inhoud in stralende decors etaleerden aan de vele analfabeten geheime bijeenkomsten bijgewoond in afbladderende cultuurparadijzen waar echte schrijvers nog signeerden met handgeschreven inkt waar ook soft…

Het is zover, ze gaan de tunnel boren Zodat er ooit nog eens 'n Metro komt Kritiek lijkt voor het merendeel verstomt Want alles 'Okidoki', valt te horen Maar waarom, als er écht geen rampen dreigen Moet zo'n machine voor de start de Zégen krijgen?…

Voor de arme is er het werend loket, waarachter men keihard cijfers noteert, hem de toegang tot goed bestaan belet, met zijn noden steeds op achterstand zet . Hoe inhumaan wordt hem telkens geleerd dat uitsluiting geregeld is bij wet, het niet uitmaakt dat hij kansen ontbeert, omdat onwil nu eenmaal hard regeert. Mensenrechten? Wie wordt…

Ik ben "te soft" "gebutst" en "wankel" om hierbij overeind te blijven... dus kruip ik veilig in mijn hoek waar gevoelens mijn beeldscherm "volschrijven" Ik heb twee ikken...…

De gedwongen discipline Als een tergende woestijn Je kruipt en verbijt de pijn Onnadenkende machine Zoute druppels - tranen en zweet - Je blik staat strak vooruit De stilte is pijnlijk luid De horizon – oneindig breed – Millimeter lijken kilometers en vormen samen een meter Fata morgana’s fluisteren, ‘Wat een flater!’…

vol van opgewonden verwachting waren zij op het vliegtuig gestapt waarvan plots de motoren stopten toen zij boven de wolken al waren de machine hortte en stootte wild de passagiers tot paniek gruwend met de dan dagende werkelijkheid dat er geen morgen meer zal zijn het laatste gebed werd gebeden onder een stortvloed van tranen als de…

En op een dag kreeg men het voorelkaar: De Yank had een machine uitgedacht en daarmee kon je op en neer gebracht naar Luna , ja verdomd het is echt waar. Terschelling heeft voor mij wel afgedaan: Ik ga eerdaags relaxen op de maan.…

Poëzie, wrede machine Stem zonder stem, boom Zonder schaduw: gigantische Tor, schorpioen poëzie Gepantserde robot van taal— Leer ons met schavende woorden Het woekerend vlees van de botten schillen Leer ons met nijpende woorden De vingers van ’t blatend gevoel afknellen Leer ons met strakke suizende woorden De stemmige zielsbarrière doorbreken…

Ik hield van de schaar waarmee zij knipte, haar vingerhoed, de draad die zij bevochtigde, het gesnor van de naaimachine en de stilte wanneer de machine zweeg. Zij sliep in een weergaloos bed en als mijn vader opstond voor zijn werk nam ik zijn plaats in in haar warmte.…

Maïsveld badend in de brandende zon, Strooien hoed die mij beschermt tegen Dodelijke steken - Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen, Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren, Geen machine die er nog kan komen - Alleen mensenhand die uitkomst biedt, Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt Ogen die maar niet…

Vlug stapt hij achter zijn machine, zal hij het nog halen, misschien! Neen, te laat, de druppels dringen zich op, zonder uitgenodigd te zijn. Het waren zij niet, die moesten komen, maar wel stralen zonneschijn.…

Titel: In zee de dood Als wereld zijn wij een stel idioten Die soms creëren, maar vaker verkloten Als globe doen wij schijnheilig; net als of 't ons echt iets zou schelen maar doe niet zo soft Als wereld zijn wij vaak echt compleet geschift Al dwingend en moordend de wereld op drift Het kind wordt geleefd weet dus echt niet…

Een mens is geen machine, een individu is uniek en echt. Onrecht of onrechtvaardigheid, het is van deze tijd Dit pijnigt me, warmte en capaciteten negeren, het doet me spijt!…

Het is een uiterst handig apparaat, Aantrekkelijk en praktisch vormgegeven, Een must voor het moderne keukenleven, Dat in geen enkel huishouden misstaat. In korte tijd zet u op het menu: Gesneden vingerkootjes met wat jus.…

al is mijn lichaam géén machine... 'k Ben gauw genoeg weer op de been, je zult 't zién... Dus, 'k ben éven weg... je mag me missen... dat doe ik júllie ook allemaal... maar térugkomen, dat doe ik óók... heb dan een héél ánder verhaal... Maar nu... ben ik er éven niet, 'k weet niet voor hoelang... ik hoop alleen...…

Ik vraag zijn toekomst, zijn tevree, zijn hang aan de machine. "Ach", zegt hij, "vroeger viel het mee: het is het ongeziene ..." "En", zegt hij schoorvoets, "onderzee moet ik de kost verdienen.…

In mijn cel wachtte een gekregen wekkerradio, een stiekem naar binnen gesmokkeld tijdschrift met soft-erotische foto's, fotojaarboeken met soms naakte vrouwen erin, schilderboeken met eveneens naakte vrouwen en terwijl ik naar piratenzenders luisterde, slurpte ik van blikjes goedkope bier om de cafeïne te overtreffen, zodat ik na wat gefriemel…

Zoals het lijden niet is te Vermijden, het is gegeven, zo voel Ik een verdriet dat als een spoel uit Een machine in mij losschiet: ik dacht Nooit aan de weg, ik dacht aan het doel. Als ik trappenhuizen van flatgebouwen Zag, die als verlichte ritsen in een Onzichtbare jas gestoken stonden In de nacht, dan waren het ritsen die Ik opentrok.…

Van binnen leeg en koud bevroren, waar moed iets fatalistisch heeft waar dromen lang al zijn verloren en met kogels zijn doorzeefd Karaktertrekken uitgewist, als sporen na een regenbui Een radertje in een machine niets op zichzelf, direct vervangbaar, een leven dat vergiftigd wegtikt, explosief, niets te verliezen, radeloos, een hoopje mens…

Ik wilde bijna weglopen, maar toch zette ik door en wist ik wonder boven wonder ook een doosje te bemachtigen en klonk het winnaarslied uit de machine, terwijl ik als een kind zo blij mijn armen in de lucht stak, alsof ik een doelpunt scoorde.…

Eenzaam zit ik hier In een donkere kamer Verlicht door het wit Van mijn scherm Waarin met een snelheid Ongekend voor een mens Als een totale machine Zich in het pikzwart Tegen het wit afzettend Mijn emoties en gedachten Via de punten van mijn vingers Zich woorden vormen uit letters En zinnen uit woorden uit letters Ik typ, ik typ, ik…

Maar zo moest ik vandaag voor een scan, als dan blijkt dat je in zo’n enorme machine overgeleverd bent aan hen die de knoppen bedienen en je weet dat die toestand een half uur duren kan dan geef ik je op een briefje dat ik er niet vrolijk om worden kan.…

Pieeeep zoemmmm Pieeeep De machine naast je bed stelt gerust Je wit gezicht met die blauwe ader Alles is er nog, maar oud en onbewust Pieeeep zoemmmm Pieeeep Je borst gaat op en neer Even een trilling door het zakje water Ik weet dat je vecht, alsmaar weer Pieeeep zoemmmm Pieeeep Maar ook dat het stopt… eens… ooit Je broosheid, je dunne vel…

het scherpe oog tekent de hemel van binnen, een rare machine maakt indrukken onthoudt kleuren vormen, hij loopt weg. Van iets maakt hij later op papier ook iets, maar anders, het hoofd en hart doen mee en het verleden speelt mee, tranen en glim- lachjes, verkeerde en goede ideeën en eerdere indrukken..…

verleden ook zou zijn plots blijken eens zijn dagen geteld door de eigen kracht is hij geveld wordt zijn grootse kroon te dragen voor zijn stam te machtig en te veel waar hij geboren wordt sterft hij ook als na stil gestreden verloren strijd zijn hart gebroken de ziel ontworteld hem zijn takken vermorzeld worden met de motorkracht van de machine…

Al dat softe gedoe laat me koud. Trouw met mij en je zal zien, zei de rijke man, dat ik jou heel veel geven kan. Macht voelt goed, geld is fijn, zei het meisje wijs, maar het mooiste op aard heeft geen prijs. Veel te vaak wordt er geluk met geld verward, als ik kies, kies ik het warme hart.…

Tot de machine na veertig jaar zijn laatste lucht inhaleert. De oude rookomen, parmante breitantes. Hadden gelijk al gelijk. Ouders van toen slaken een zucht. Dat de onwerkelijke waarheid zich slechts dan maar wel had verplaatst. De oorlog moesten zij doen.…

bergen, weiden Aan Europa's buitengrenzen Dreunen kruisraketgranaten Van Kozakken en Tartaren In de verte, richting oosten Midden in 't begeerde goud Der Oekraïense tarwezee En 't winters oekraïnewoud Dansen duizenden met Sturm Und Drang door sneeuwbedekte steppen In de verte, aan de zuidkust Laaiend in de vuurlawine Een verwoestende machine…

Kwajongens zullen de brokstukken als kostbare souvenirs naar hun slaapkamer dragen en in een schoenendoos onder hun softe waterbedden verstoppen Helmond kon best een opkikkertje gebruiken wat voor de meeste steden van Holland gold maar om nou volkomen lazarus naar de wolken te reiken schoot ook de tipsy burgemeester in het verkeerde keelgat…

We zijn in Europa veel te soft, dat soort crimi's buiten dat uit, die zwaargestoorden hebben geboft en ze ontkwamen met vette buit. 'Neem de schaduwzijden serieus!', zegt Wim Kok zeer terecht, neem het wasmiddel Witte Reus en gooi de muiters van de plecht. 'Hun enige doel is misdaad plegen!'…