Alle inzendingen over Springen

Je nadert me meer en meer, je betovert me meer en meer, je borsten wippen bijna uit je BH als je me ziet, ik spring bijna met mijn mond open op jouw open mond, onze aura's verkleven met elkaar als parende slakken, je oppert zinspelingen die er niet om liegen, het is zelfs God duidelijk dat we met elkaar willen vrijen, maar er liggen praktische…

De zwarte bomen springen uit! ----------------------------------- kuien: vlokken speieren: schitteren tenemaal: opeens…

zal ik dromen van de vogel, lief die vuur zo meester is en in purperrood zal vliegen ver voordat het zomer is Zal ik hopen en geloven dat je vuur wel weer zal komen dat je toppen zullen smelten dat je golven weer laat stromen over voeten, over handen over wangen van mijn geest over wat er is geweest en nog zal komen onbevreesd zal ik springen…

En jij, mijn drukke Janneman, Mijn kleine Spring-in-'t-veld, Grootmoeder is al oud, dus vrind! Maak niet te veel geweld. En trek de poes niet bij de staart, Laat ook Fidel met rust, En denk er om, dat je, als je gaat, Grootmoe bedankt en kust.…

barsten van het paars En de Hortensia bebladert teer haar stokken De Schoenlapplant ontdoet zich van haar wintersokken En steekt haar voeten in een purp’ren voorjaarslaars Dan krimpt de wind en ieder grijpt weer naar zijn wanten De kou slaat toe en nachtvorst rijpt op plant en struik De thermometer maakt een diepe steile duik En hagelstenen springen…

Vertroosting komt alleen van de wind die het vocht op de konen droogt en de jekker bolt; helaas kan ik slechts achterwaarts springen om te landen op de andere stoep. De vlucht naar voren leid tot een noodlanding in poep. Gul werd er door de munten een wond in het zwarte doek geschoten en ineens wist ik weet, en goed, hoe laat het was.…

de vulkaan stond nu op t' springen de magma borrelde en spoot alle warme lava op haar schoot hij kreunde heftig... was buiten zinnen. het werd doodstil na haar vertrek hij lag te denken en werd wat bang was dit nu echt mijn zwanenzang of enkel maar... een schandvlek!…

'k Heb zin te springen en te dansen, sjansen, Vrijheid Uit mijn dak te gaan dromend over blijheid. Passievol genieten en het geluk opslorpen als een spons - ik aanbid ook gesnuffel Flaneren en jawel ieder krijgt een dikke zoen of knuffel. Geven, ontvangen en delen Kinderlijk spelen en kwelen.…

van honger en ziekte die vernietigt, en dan een nieuw begin in de lente, de terugkeer van het Licht, het Licht: struiken en bomen botten uit vogels zingen van verlangen het witte hert snuift tussen de berken en kijkt naar het Licht, het Licht O mijn liefste, het Licht, het Licht is terug, kom naar buiten ik wil rennen, juichen, springen…

Hou hoop en ontsteek het vuur, want al is de winter nu nog guur; de Lente komt, ze komt er aan, de dag dat alles weer in bloei zal staan, dat vogels van lust en liefde zingen, kalveren dartel door de weide springen, kikkerkoren kwaken en paren in de sloot, het leven ontwaakt uit de winterdood.…

Of eerder gaan springen in mijn schaduw. Jammer dat ik de schaduw niet meer heb. Het is gaan huilen ver van mijn bezwaren. U herkent deze uitspraken hé? Snapt u mij? Snap ik u? Lezen en gelezen. 2 uitkomsten, maar een eigen begin. Lees mij uit, lees mijn vel uit. Voordat uwe zal vergaan. Neem kansen, grijp punten.…

aan de waterkant Een kindje kijkt er lachend naar en zwaait uitbundig met zijn hand Twee zwanen dansen de tango zo prachtig om te zien Het lijkt wel of ze zweven die krijgen vast een tien En kijk eens daar, die honden dat is een koddig gezicht Die dansen gewoon de rumba ook al zijn ze er niet voor afgericht De koeien in het weiland springen…

Het is zover, híj weet wat hij wil Ik schijt zeven kleuren Huilbuien, buikpijn, angstdromen Vreemd, niets wat me op kan beuren Ik zou een gat door het plafond moeten springen Waarom komt dat gevoel nou niet?…

Hoe kan dat, steeds maar wachten, hopen op genezing een wonder als vanzelfsprekend om elk gelukje springen om naar de hemel te reiken, dat tranen gaan maar vragen blijven? Voor Alex…

door orkest vult mijn oor -met een vervelend dreuntje- nog even wachten zij is zo weer voor u vrij muziek maakt niet blij -vooral niet dit soort deuntje- het is erg druk galmt hij hard in mijn oren wil ik niet horen -terwijl een dweil gaat zingen- nog een momentje u bent bijna aan de beurt wangen rood gekleurd -ik sta zowat op springen…

Lente zit in de lucht Wolken lijken blijer De wind waait met een zachte zucht Lente zit in de dieren De dagen worden langer Vogels vliegen samen hun vlucht Lente zit in de bomen De zon wil vaker schijnen Knoppen springen open in de laatste koude nacht Lente zit in de grond Wortels gaan weer groeien Voelen het water dat weer stromen…

Gerrit ik schrijf je het wordt lente, er ligt bros ijs op de tafel - gaan we dit jaar weer van rotsblokken springen, vrolijke rookvanen wegblazen, verdwenen dichters bezingen? Nu, het wordt lente, het schrijnt waar zij weggescheurd werden, de onzen, we staan nog te trillen; veel vocht verloren, pijn onder de kleren.…

Laag kun je vallen, of hoog kun je springen maar blijf verantwoordelijk bij alle dingen. God Zelf heeft je toch in dit leven, een wil, een ziel, en keuzes gegeven. Macht kan je nooit gelukkig maken God wil jou in je kwetsbaarheid raken. Engelen zullen je dan dienen voortaan, omdat je door de woestijn bent gegaan!…

Met haar springtouw aan het springen en hinkelen op straat. En dat ze af en toe een keer met een ander meisje praat. Alsof zij altijd zo zal zijn dat ze zo kon blijven. Maar ik weet dat ze net als mij straks moet leren schrijven. En leren lezen je netjes gedragen en bovendien niet teveel klagen.…

maagdelijke wangen en misschien heb je meer hulp nodig dan ik of minder medelijden dan een vreemde misschien ben je de kerstman en ik een verlaten ontheemde en zie ik jouw ranke schaduw in de glinstering van een kerstbal maar denk dan aan de paarden liederen die ik nooit zal zingen vergeet de stormen en waarden want mijn hart staat op springen…

Stoplichten, zeven, springen, tweemaal elke dag op slag op rood als ik kom aangefietst. En uit mijn kamer zie ik trams banaal hun lussen draaien naar Den Haag Centraal.…

verzuchten “oma, mijn moeder kan me zo voor schut zetten” en zie je me gniffelen en denken aan een hinkelende dochter vlakbij het schoolplein samen met haar broertje die gezellig meedoet “ik schaam me dood oma” Ja ja en ik denk terug aan de tijd dat die hinkelende mama mijn dochter me smeekte om niet op het schoolplein mee touwtje te gaan springen…

geloof durft te springen in het diep en ervaren dat water heerlijk is, al je er door bent. geloof reikt handen van samenwerking aan een nieuwe aarde terwijl we hopen op een hier en nu al hoopvolle hemel! gouda liet zien dat dit geen utopie is als we met zijn allen blijven zeggen: en toch! en toch is er leven ook voor de dood!…

En waar de Mei zal zingen, En waar de Mei zal gaan, Zal 't zwellend botje springen En 't frisse bloemtje ontstaan. Dan zullen bomen, hagen, Langs weide en heuvel en dal, Zo menig nestje dragen Waar 't heimlijk piepen zal.…

wie weet wat het is wat het voelt hoe de pijn bijt schrijnt de zee mij slaat ik val ik spring waar is de grond versteend verstijfd ik drijf ik stik op de wind ik ben waar ik was weg II.…

maar mist alles voor die tijd: ik ben ik was ik heb ik had ik zie ik zag ik ga ik ging ik hou ik hield ik zeg ik zei ik kan ik kon ik sta ik stond ik loop ik liep ik zit ik zat en ga zo maar door al die werkwoorden dat je de zeilen moest bedienen in een harde wind en niemand je kon verstaan in de harde wind en de golven geef gaf spring…

Láten we hét hebben óver klemtónen óp hun fundáment staat óf valt het vérs óver hun hórdes springén hardlopérs: pás voor pas úitgekiendé danspatrónen tégenwicht vóor onmuzíkale gnómen máken zij, déze klemtónen, de vóor áls op het ákkerland plóegen een spóor (nóu, nou, he, hé, eindelijk éven bijkómen) kúnnen we nú alsjeblíeft weer gewóon…

Ik probeer me jeugdig te houden spring op de fiets (elkektrisch) en snel richting Concertgebouw voor een middagconcert van het Amsterdams Gemengd Koor waar mijn man in meezingt fiets met ketting op slot aan de paal en pal recht loop ik naar de ingang dan overvalt me een massa mensen gebogen en langzaam lopend sommigen zelfs krom, sommigen…

vloekte om de spatten water op zijn broek in kringen de flater leek het wel vlekken reukwater ter hoogte van zijn pieper beter uitkijken voor dingen die zich presenteren in ‘t vervolg boog dan nog dieper om zijn schoenen uit te wringen te laat reeds kwart na zeven voor de intake vergaderingen snel vlug nog even een andere broek in springen…

Bestaat er niet 1 of andere drug waardoor ik gelukkig word, of spring ik beter direct van de brug?!? Neen, misschien haal ik me best een hondje uit het asiel, dan loop ik hier niet meer zo rond als een debiel!…