Alle inzendingen over Status

Jij die om een naam roept voor status en leven in vitale spelonken die ons wildernis geven die met zaad strooit langs velden en wegen het vreemde hart ontdooit niets dan liefde zal je geven die moordt maar liefheeft tedere voeling van smart zal altijd anoniem blijven dat is het noodlot dat jou tart.…

ik strooi ze maar uit mijn gedachten omdat niemand er op zit te wachten geen stof en as maar de schepping nabij recht uit het hart natuurlijk een tikje apart want ze zijn niet te koop in een wereld waar ieders denken en leven in het maatschappelijke harnas worden gehesen prijskaartjes alles bepalen omdat status en macht alleen…

wezenloos, als al ver gestorven maar ademend zo de adem wil heeft zij haar status verworven in vergetelheid, monddood en stil twee wielen op wat leder veronderstellen nog beweging mijn hart schrikt, maar huilt ook teder toen ik haar glazige ogen haast gedwongen in mij opving van harte gefeliciteerd schreeuwde de gelukwens op haar gesloten…

illegaal Haar maan is illegaal; van buitenaf gezien, haar schaduw heeft geen status, neemt veel gedaanten aan, in een poging om hier thuis te horen; gestalte te geven aan het nut en noodzaak van haar bestaan, hier aan de zijde van hem; zij, die hem wenkt om de kwelgeesten van zijn geweten tot rust te brengen.…

Naar status en schone schijn. Naar mensen die moeten bevestigen. Dat wij recht hebben om te bestaan. Dat wij gewenste en geliefde mensen zijn.…

Status quo kiezen, de moed verliezen? Of opstaan en doorgaan, je doel hervinden. De weg in 't labyrint gaat ieder mensenkind doorheen, alleen. De weg is lang.…

Zijn status is fragiel. Zijn lot doet soms een toeschouwer innerlijk wenen. Zijn kwetsbaarheid is ook zijn tederheid. Die tot tranen van bewondering toe kan beroeren. Omdat het een waarheid is dat niet met de wetten strijdt. Dat zo'n muur- bloempje in de natuur met zijn omgeving een harde strijd moet voeren.…

Misschien wel gek en onvolwassen, zal ik geld verdienen en oppassen, aan mijn werk en aan status denken. En steeds opnieuw mensen krenken.…

Een wolkje aan de verder heldere hemel ontneemt de hemel de status van helder. Het wolkje gedraagt zich als een eigenwijze achterblijver die niet van opgeven weet.…

zoals een herfstblad zich nestelt in een voeg van een gestorven leven, de vrijheid was het cement dat zich kon buigen naar ieder moment moe is het hart, het lijkt alsof er geen dromen meer zijn terwijl het zicht naar buiten het leven leert om te houden van de stilte die tijdloos de herfst voorbij laat gaan in een religie zonder status…

Najagen van het Hoogste, de knapste Te willen zijn Van allemaal Dokter op een Voetstuk, dat Wil ik worden 'k Heb er zelfs Mijn naam voor Laten verdubbelen Dat past wat beter Bij een neuroloog Dan dat simpele Jansen, dat zou Iedereen kunnen zijn - Nu ik ontmaskerd Ben, mijn status Te grabbel heb gegooid En heel het…

Omdat het niet om status gaat nu we telkens naakt staan in de liefde en onze namen in duinzand verliezen het is een vorm van eenzaamheid niet al het materiële overboord het schip zal niet in woorden stranden een gedachte door tijd te snel ingezet maar als een gebrek gebleven bij het beleven van kleine eenvoud die naar adem snakt in niets…

Misschien dat je het woord betrad in taal van mist, pijn van regen dat ik je bij me hield in schemering mensen wegduwde uit de intrige maar je bent mij dierbaar als mijn eigen ik, zonder twijfel je blijft steeds bij mij in dromen die dichterbij durven te komen je blijft jezelf, ook zonder masker maalt niet om status, of veinzen je blijft…

Nergens stilte nergens rust jachten zonder tijd te nemen voortgedreven door één doel steeds meer en meer in ’t leven hogere status rijker aanzien en van niets ooit genoeg ik heb mijn eigen stek gevonden voor mij hoeft het niet meer zo wil leven in velden en bossen in natuur waar echte rijkdom is genieten van de rust en stilte ergens in…

er pluist zwart op een tak van de boom waarin de bijl is gezet beton kratert in rots hemelhoog het opstuwende water de rail ligt spoorklaar te wachten op voortdenderende bielzen het iele gekwetter twittert burelen tot uitvogelen van status quo de bijl slaat zijn slag op de dag dat zeldzaam zwart pluis uit gaat vliegen…

er was als kind niets spannender dan een geheim dat alleen jij en ik mochten weten maar zij zijn gebleven bepalen ook voor ons een groot deel van ons leven een steeds selectere groep manipuleert de info die wij als volwassenen mogen lezen zij draaien liegen en bedriegen om zich met eigen status macht en geld te kunnen gerieven gelukkig…

we graaien draaien langzaam door te vaak als schouwer in het eigen internetdecor sloffen op de derde wereldschoenen eten vrucht van hun seizoenen die door kinderen is geoogst putten uit in decadentie want ons dienstenwerk is nog slechts preventie van een magere status quo toch galeit het spookschip van de wereld in een speed…

Het brengt licht, verandert je status, je humeur. De zon is sfeer en romantiek, in de woonkamer of buiten de deur. Het licht verlicht je kijk, het bereik. Voor niets gaat de zon onder, niet voor niets gaat de zon onder. Het wordt donker, het kunstlicht is in zicht. De volgende morgen kun je pas zien wat je hebt aangericht.…

Een kind wordt in de status quo geboren van eeuwenlang gekoesterd standsverschil (want klasse is het punt, niet ras of kleur: volstrekt onhoudbaar en irrationeel, maar goed genoeg om de verdachte geur van onderbuikgerommel te maskeren) Elk kind komt binnen door de toekomstdeur om ons de laatste versie aan te leren van wat we van de goden…

Ja, ik zeg het eerlijk, vaak vind ik je status heerlijk, maar vandaag heb ik geen tijd voor je vroege hitsigheid. Trek je daarom snel terug, leg je te rusten op je rug, voordat ik je uit penisnijd met een ontbijtmesje besnijd ……

de rots en jij kameraden in status bewegingloos en vrij samen een eiland in het woelige water van aflandig tij het was jouw plek waar de wereld verging terwijl jij droomde jij kende het stromen keek ook niet om wist wat er zou komen jullie contact was een plastische relatie gingen er samen voor waren een baken in zee waar…

als geesten bij Dickens is mijn kroost op pad bij tijd en wijle, wanneer de klok twaalf slaat bezoeken zij mij nog eens ondraagbare zware ketens vergezellen hen, de last van hun verleden toch verlenen zij mij een status, onaantastbaar als mens die leeft, uniek met bagage, maar wie heeft die niet?…

Niet om zijn lijf of markant gezicht ze zijn op status en luxe gericht. 'Rijkdom' geeft hem aantrekkelijkheid al draagt-ie wollen sokken van een geit. Toen hij rijkdom nog níet had verworven kon hij ons in de kroeg nog 'n lach bezorgen. Gister zat hij naast me op een terras wist van arrogantie niet meer wie ik was.…

knul bewoont de vertrekken rond mijn schoot ook als hij straks groot is belooft ie gul held op batmansokken, pyjamabroek kinderlijf pardoes in spanningsboog later wordt hij sterk én ninjaoloog en om zijn status te doen gelden kortstaart hij draken, met plastic zwaard in lichtvoetigheid redt hij mijn dag terwijl ik verzoet…

in de nacht is alle kunst verheven tot een status die alles gruwelijk overdrijft met schepen die zelf brandend het vuur in mij tracht te doven onthand zoals ik twijfel of mijn huis de ware woning is waarin mijn dood speelser is dan het boek waar ik geen waarde aan hecht zoals men leest blijven de kunstreizigers uit het zicht en klamp ik…

Iemand moet het op zich nemen Het ongeluk Daar valt haar eer haar status gaat neer Met de zwaarden van recht Staat ze terecht In de publieke zaak Zij is degene Die het zicht had moeten houden Trots al eerste vrouw op deze taak Is haar aftreden een erezaak Zij draagt haar lot als een man Met spierballen Haar positie uit vrouwenhanden…

Ik prevel gebeden en volg hun status elke dag: Verzonden! Eigen actie is gezien artikel twee niet toegestaan dus bid en smeek ik: Houd van mij!…

zien is evenbeeld van gaan geworden we zijn overal en waar geen weerstand is blijkt ook afstand te zijn verdwenen in de wereld is delen van die wereld zonder enige limiet van de kleinste moleculen en atomen tot megazonnestelsels maar zonder werk hoopt de energie zich op in de status energetica die potentieel geladen is met…

religieuze uitstraling versterken nog kleurt autoritaire hiërarchie zijn fraai gebrandschilderde ramen maar ook het sociale is al doorgedrongen tot de pastorie verwonderlijk hoe kunst en macht de krachtlijnen weten te vinden in het aardse spanningsveld pas later opgekocht met judasgeld het kan geen toeval zijn dat magische stralen de status…

zij hebben de ogen afgewend spelen in de wereld van blauw licht zelden zien zij een gezicht als zij kijken dan ontwijken ze de blik een reflex die rust moet geven na een jeugdig leven van alert moeten zijn in totale uitdaging zijn zij ten onder gegaan alles was gericht op status en een goede baan zelf zijn zij kind gebleven…