Het venijn van de herfst
Gelezen woorden bestrijken
mijn hart zoals een herfstblad
zich nestelt in een voeg van een
gestorven leven, de vrijheid
was het cement dat zich kon
buigen naar ieder moment
moe is het hart, het lijkt alsof
er geen dromen meer zijn
terwijl het zicht naar buiten
het leven leert om te houden
van de stilte
die tijdloos de herfst
voorbij laat gaan in een
religie zonder status
Geplaatst in de categorie: emoties