geen titel

als geesten bij Dickens
is mijn kroost op pad
bij tijd en wijle,
wanneer de klok twaalf slaat
bezoeken zij mij nog eens
ondraagbare zware ketens
vergezellen hen,
de last van hun verleden
toch verlenen zij mij
een status, onaantastbaar
als mens die leeft, uniek
met bagage, maar wie heeft die niet?
de verleiding het venster uit te stappen
is soms niet te bedwingen
zij bedwelmen mij, lokken
maar ik weet
dat wanneer die stap gezet
terugkomst naar het heden
onmogelijk is…

Zie ook: http://lommerte.wordpress.com

Schrijver: enrico, 8 december 2011

lommerte1gmail.com

poëzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 85