Alle inzendingen over Stelen

Waar bleef het laven aan elkaars steelse blikjes de vallende sterretjes in mijn hals de parels van zweet in ons primetime programma. Waar op de wandel zijn wij verdwaald in twee kwijnende ikjes.…

door een ranke hand, gereinigd in water uit een schaal van broosheid, verglaasd tot krachtig metaal, versteende onschuld, de vorm ontstijgt het verstand van de mens in het porseleinen werk, te zweven in haar breekbaarheid, om het licht een andere norm te willen geven, en de betrekkelijkheid te delen, om het vuur uit de aarde te willen stelen…

Aardig stelen, zonder derven! Wonder derven, zonder nood!!…

Je was geen boom vergeten, geen sloot (of oceaan) (behalve de kleine oceaan waar iemand stiekem voor ging staan, alsof je een stel arme sloebers hun oceaantje af zou pakken). Evengoed stond je op straat. Tik tak. Tik tak. De minuten dobberden op je bloed. Maar je gaat hier niet aan onderdoor.…

Niet al te moeilijk graag, we stoppen om half zes Dan stel ik voor in deze Kamer met z'n allen Te debatteren over hoe je áf kunt vallen". ----------- DEN HAAG - De Tweede Kamer praat maandag met onder andere minister Ab Klink (Volksgezondheid) over de beste manier om te dikke Nederlanders weer op gewicht te brengen.…

Niet al te moeilijk graag, we stoppen om half zes Dan stel ik voor in deze Kamer met z'n allen Te debatteren over hoe je af kunt vallen". ------ DEN HAAG - De Tweede Kamer praat maandag met onder andere minister Ab Klink (Volksgezondheid) over de beste manier om te dikke Nederlanders weer op gewicht te brengen.…

samen wiegden wij hoger en hoger in een ultieme strijd naar de zon jij hoopte met vorm en kleur meer licht te vangen ik groeide snel in verlangen wij wortelden in verschillende grond ik groef dieper waardoor mijn steel rechter stond jij draaide sierlijk naar steun en vertrouwen om ook met storm een hechte basis te houden herfst…

Paparazzigevoelens stelen de nieuwsgierige blikken, bewegingen door een fotograaf, woorden blijvend gekoppeld, stikken in hun eigen kritieken vloeien respectievelijk voort van onbevangen zijn. De ogen wakend, de mond monddood. Van 's morgens vroeg nakend, tot 's nachts na sluitingsuur, paparazzi..…

Ik ben vannacht jouw toevluchtsoord waarin bestaan valt te verdragen ik ben geen antwoord, stel geen vragen ik ben slechts warmte die bekoort zo naakt zijn wij en ongestoord tussen het hunkeren en jagen wat warmte in te koude dagen en dichter, bij elk verzwegen woord we voelen dat het toch bestaat geborgenheid, ons veilig weten…

alle nachten stelen gekarakteriseerd haar beschouwingen in pirouette terwijl het hart in stukken ligt besef ik uiteindelijk het deel van glijdende, naderende betekenis...…

waar de mensen elkaar haten En het is stil zo erg stil niemand waagt zich naar buiten geen vogel hoor je meer fluiten En als de dag geen dag meer wordt en planten uit zullen sterven de kinderen van morgen dit erven Dan kruipen ze als ratten zoekend naar warmte en wat licht opgepropt in een gesticht Zo vechten ze het leven door en stelen…

Ongeveer zoals bij de Rode Duivels, stel ik me voor. Maar met veel meer doelpunten.…

waar mijn hand de lijnen trok schetste het verleden houtskool strepen op het uitgeleefde linnen, vlinders vluchtten te snel uit hun cocon en stierven in het merelzoete maanlicht de nacht was niet meer dan een bezem waarvan de steel onzichtbaar de ouderdom flankeerde met een duisternis waarin de kurkresten bleven hangen aan de rand van het…

Stel dat je hier nu was. Dadelijk hield ik je vast tot je, precies, gedegen, dood tot vertrek zou bewegen. Ik veeg mijn natte vel droog, kijk langs de spiegels omhoog tot waar zij de zoldering raken, sta op en verlaat de zaak. --------------------------------------- uit: 'De kracht van verlamming', 1988.…

Maar stel dat hij nog leefde wat hadden we dan voor hem kunnen doen. Hem vragen waar zijn wanhoop op berustte, hem zijn geliefde weer terugbezorgen, of zijn werk, of zijn zelfvertrouwen? Nu kunnen we een heel klein beetje rouwen niet eens om hem, omdat we hem niet kennen, maar uit een vaag gevoel van menselijk fatsoen.…

restwaarde afschrijft waar ik liefheb in ons trouwboekje geen beroering meer voelt aan de andere kant van ons bed waar ik al jaren niet meer kom je mij plichtmatig welterusten wenst verval ik in het stilzwijgen van ons huwelijk onder de noemer “houden van” tot een obligate kus bij gelegenheden was ik de vlekken uit je onderbroeken stel…

vandaag, ja, vandaag zal ik de herfst loven ik heb hem steeds voor mij uitgeschoven de kwetsbare vogels schrijf ik in mijn dagverhaal laat ze triomferen met opgetogen veren en ik deel wat rode appels vol zoete korrels en kaneel niets is mij teveel vandaag, ja, vandaag stel ik mezelf de vragen over de intentie van het leven antwoorden…

samen hebben we een roos geschapen lieten eerst de achtergrond ontwaken ik lijnde steel jij groende fris de jonge bladeren in de lente van ons leven zacht penseelde jij de knop die voor het eerst weer kleur aan onze liefde heeft gegeven we bloeiden op een oude stam en enten in bestemmen konden onze wortels niet ontkennen soms…

Óh Jeruzalem, stel men vindt vandaag het Christusgraf; met de doorboorde stoffelijke resten van de gekruisigde wereldse zondaarsstraf. Óh Jeruzalem acht de wetenschap dan bewezen dat de Christus nimmer is herrezen? Dat de dood slechts mens kon zijn; gestorven bloed voor het aardse pijn.…

Stel 'n vraag, voor je bent uitgepraat zeg ik al volmondig NEE alleen het volhouden zo negatief lukt me niet, dus inderdaad: Ik ben een prima nee-zegster eerlijk waar alleen volhouden, dat lukt me niet: is dat niet raar?…

mijn eigen vlinder is nog lang niet uitgeboeid een groeibriljant die nog steeds groeit we verkennen nog immer de bloem die ons samen bloeit ik heb een vlinder verjaagd vandaag ze probeerde me te verleiden ik hou zo van vlinders – het doet pijn toch deed ik het dit keer graag we kozen voor ons beiden omdat wij samen een heel uniek stel…

Nieuwsgierig zijn we naar tweebenige wezens we hebben er immers twee meer Deze keer komt ie op twee wielen een koddig gezicht die benen op pedalen Daarover gaan zoveel verhalen ze heten fietsen en ze hebben een bel op het stuur Lui of vol vuur wordt het vehikel .....voortbewogen door 'n stel benen Ik hinnik: 'waar gaat…

Ik laat mijn leven niet meer door dat stel vergallen Ik grijp ze op een zek`re plek of schop ze voor hun ballen. `k Ga op de barricaden, ik schop ze in hun kruis. Misschien wordt er een wakker, en krijgt de boodschap thuis.…

zichtbaar heel goed, zomaar een zaterdagmorgen, voor het eerst openbaar, samen lopend zonder zorgen, hand in hand dat is ook waar, haar werk zo dichtbij, maar nu geen verstoppertje meer, het maakt haar oprecht blij, mijn schatje leeft weer, dat ze bekend was wist ik wel, dus ik sta achter haar als een rots, maar samen te lopen als een stel…

ik at druiven uit je hand voelde me een koning zag hoe jij de trossen plukte met het zonlicht als beloning ranken jeugdig groen stammen roestig van het zonnen ook tussen rotsen vinden wortels nog hun bronnen de wijn is hard en ongenaakbaar je voelt de strijd tot in je keel nadat je haar hebt leren kennen steel je graag een kus teveel…

daar thuis in mogelijk verschijnen je bent mysterie kijk naar je raam zie niets bewegen lees wel je naam je licht in het donker een schaduw te veel is even een domper dacht je alleen je rust in het ochtend- ontwakende huis groeit zacht met de zon in een vogel die fluit ik ken je magie in een glimp van bewegen hoor soms jouw steelse…

wij zijn de zon achterna gelopen jij schaduwde wat langer in stalkende spoken vlinders wolkten vol van boven in alle kleuren van buitenaards geloven pas toen de zee ander tegenlicht golfde wisten we dat de avond volgde we zijn terug gegaan waar onze sporen vlagden voetafdrukken van een stel in stil verwachten niet zomaar omgedraaid…

Dan bedenk ik me ineens bij toverslag stel je voor dat er geen stroom aanwezig was je moest fietsen, draaien, lopen desnoods om voorzien van opgewekte energie: Te zien wie er met je aan het appen is?…

Ik voel me heerlijk Maar toch ook niet Ik ben namelijk niet helemaal eerlijk Denk niet dat jij dat ziet Mijn liefde kan ik niet delen Weet niet hoe jij het voelt Ik zou je willen stelen Maar iemand anders pijn doen heb ik nooit bedoeld Verlies is zeker denkbaar Ik kan daar niet voor kiezen Het risico is zeker daar om 2 vrienden te verliezen…

Doornen raken de dageraad prikken lucht in het ochtendlicht daar, midden in de roos ligt de pijn schuingesneden steel jij de dauw van fluweelzacht geopende handen waar het dieprood d’aderen raakt sterven nerven in wortels en rafelt gevlochten leven bruusk in het groeisel van de tijd sedert terra vochtige grond scheurde tieren netels…