Alle inzendingen over Stenen gevangenis

Bejaarden willen graag wat vaker douchen En ze verlangen naar een eigen kamer Een praatje maakt hun dagen aangenamer Ze willen rust, een leven zonder pushen Wie steelt en zich daarbij dan laat betrappen Kan zo aan het bejaardenhuis ontsnappen…

De gevangenis van het paradigma O, gij filosofie Evenknie Van het labyrint van wegen Van Klukhunn verkregen Denken over denken Parameters voor verre paradigma’s Gespartel van Andermans meningen Leidraad voor’t verstand En Kant Hij eindigt met Verdinglijking en het grote vergeten Maar o filosofie Ik wil weten Van de wereld die alles…

Ik wacht in de gevangenis aan zee op 't uur, dat een mijn deur zal openlaten. Maar dan? Wat moet ik in die volle straten en al die tijd... Wat moet ik daar dan mee? 'k Hoor in de nacht in deze stenen muren de wind, en 't eeuwig ruisen op de kust. Die brengen de vertroosting en de rust om de onzekerheden te verduren...…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

hij woont op zijn uitgeteerde berg een wijsgeer met haar van zilver de wangen decennialang ongeschoren en ingevallen ogen gevuld met het vuur van een ster zijn band met de wereld is zijn vlees, zijn gebeente de gevangenis voor een geest die transformatie wil nog tijdens het ademen zijn laatste woord eindelijk…

Omdat Milosevic vandaag verjaart Komt zijn gezin bij hem in Scheveningen Om hem bij een glas ranja toe te zingen En een door Mira zelfgebakken taart. En als hij die vervolgens aan zal snijden Vindt hij de vijl wel om zich te bevrijden.…

ondanks virussen en oorlogen uit 't verleden en de tegenwoordige tijd met tegenstrijdige gedachten in duistere nachten is er liefdevolle menselijkheid onder de zon in dat ene grote wereldbrein der volkeren met of zonder geloof en voor talrijke religieën ligt een taak voor eenieder van ons hij knielt bij de muur en zij bij de…

De duisternis slokt mij op De zon breekt door het dode wateroppervlak Om mij heen stijgen luchtbellen Dan word ik gevangen In een ragfijn net Het zit strak om mijn weerloos naakte lichaam Zo strak dat het afdrukken achterlaat Het doet pijn Ik ben opgesloten in het water Een gevangenis, en toch niet…

Voortgedreven door jouw kracht blijf ik eeuwig gesponnen in je web mijn intense gevoelens zijn niet langer verdoofd de liefde bloesemt in dit magisch moment alleen door jouw ultieme streven verdween mijn troosteloze blik als jouw hart een gevangenis was -had ik levenslang-…

De gevangenis spuugt rook naar wolken - een lange jongen schiet een kwatje op het perrron een bajesbewoner heeft foto's op zijn raam geplakt ik zie alleen witte achterkanten van zijn familieleden, of zou het porno zijn? mijn metro glijdt verder ik ga ondergronds en mag alleen naar boven…

Gegijzeld in een web van bizarre hersenspinsels zit ik hier lijdzaam te wachten tot er iemand langskomt die de juiste code kent om de zware stalen poorten van deze bikkelharde gevangenis opnieuw te openen en de deur naar innerlijke vrijheid de wankele weg naar mezelf weer bespreekbaar te maken……

Het is toch wel wat, daar in Baltimore, Wie lak heeft aan de Baltimoorse wetten Wordt zwaar ‘bestraft’ met jarenlang ‘kwartetten’, In viervoud geeft die daar zijn sperma door. In barstensvolle Baltimoorse bakken, Daar zit er één met heel erg lege zakken.…

't Was jaren werken voor de speurdersgroep Die Radovan Karadzic heeft ontwaard Met nieuwe naam, professie en met baard Dat is toch deze zomer wel dé scoop De komkommerversie: filmen wat we weten En een auto waar-ie niet in heeft gezeten…

gevangen in m'n eigen lichaam schreeuw ik het uit laat me vrij ik wil hier niet zijn zonder al teveel succes probeer ik te ontsnappen in werelden die niet de echte zijn ik sla tegen de muren van mijn gevangenis en schreeuw hulpeloos om vrijheid zonder dat het helpt want naar mij word niet geluisterd maar wanneer er word geslapen dan ben…

mijn gevoelens ontbloot kwetsbaar opengesteld meteen gestorven een vroege dood na wat jij me had verteld toch nog steeds geen spijt het is goed zoals het is ik moest het gewoon even kwijt het moest uit die gevangenis opgekropt, weggestopt deed het te veel pijn nu opengelegd, niet meer verstopt lijkt het minder te zijn…

plamuren bleef het een stug oppervlak ik heb nooit gedacht dat het van andere origine was een soort kwast zonder gelaagde overeenkomsten maar met een heel snelle uitwasgroei heb ze altijd als eenheid beschouwd aan dezelfde stam ontsproten en toch eens zal hij ontbreken door een stormwind die zijn kracht beproevend een lege gevangenis…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…

Mijn God Bevrijd me Ik voel me gevangen Gevangen in mijn Doen en laten Ik zit vast In mijn eigen Gevangenis Ik weet Alleen Ik kan mezelf Bevrijden Dat weet ik Allemaal Zo goed Maar ik ben Zo bang Dat het mij Niet lukt Mezelf Te bevrijden Ik blijf vechten Om eruit te komen Maar ben Zo bang Dat het mij Niet…

Maak geen gevangenis voor uzelf. Metsel geen gedachten om u heen, waaruit u niet ontsnappen kunt. Breek muren van misverstanden, tot op de fundamenten af. Maak van vijanden vrienden. Breek gesloten poorten open. Bouw bruggen van het puin.…

Met Willem H. in de gevangenis, Start wéér een zaak vol criminele heren, Want welke boef liet wie nou liquideren? Iets waar Justitie jaren zoet mee is. Nee, laat maar lopen, geef ze maar geen straf: Dan maken ze elkaar vanzelf wel af.…

Wie tegenwoordig het gevang in moet Om daar een aantal jaartjes op te knappen Heeft absoluut geen zin meer te ontsnappen; Hij heeft het in de cel daarvoor te goed. Maar soms gaat er iets van zijn straftijd af En dat vindt hij waarschijnlijk echt een straf.…

Het is een visioen Van natte asphaltstraten en plantsoen En een gevangenis voor wie het wagen, Te breken met hun wetten van fatsoen. Men noemt het stad en doet er daags zijn plicht En met een nette lach op zijn gezicht Spant ieder er zijn listen en zijn lagen.…

Neergedrukt in mijn ego-gevangenis weerklinkt mijn stille krijs. Geef me weer dromen, Laat me voelen, hoe de wind met m'n haren vrijt. hoe de zonnewarmte over me heenglijdt Laat me voelen, dat voelen simpelweg leven is. Geef me iets.. alles is beter, dan dit gewatteerde niets.…

De behoefte van bijna ieder mens, om eens zijn gevangenis te verlaten. Dat alles jaagt op het kloppend hart, van ons geheime, dichterlijke bestaan. Met godsdienst heeft dat niets te maken. Met religie heeft het veel van doen. Alles met de vrede van het wonder, dat zich door niemand laat begrijpen.…

We moesten, als het even kon, verbinden, De Koning had dat zelf met Kerst gezegd. Komt van zijn woorden doorgaans niks terecht, Met oudejaar wist men elkaar te vinden. Daarbij zou men elkaar ook flink verwonden, Niet vaak is er die nacht zoveel verbonden.…

Bevrucht door aarde, gedijende bij tijd, wordt hij geboren door druk, ondanks dat wrijving hem slijt Hij is hard als hij valt, aangetrokken door zwaartekracht Hard wanneer gegooid of gevangen, wees op hem bedacht zijn leven is lang, en staat schijnbaar stil Kritiek doet hem niets, hoewel geen ijzeren wil Laag bij de gronds, zijn omtrek…

tijd is niets dan vlijtige wisselingen het wachten op of onder handenwringen van gesloten keien waarbij geen verstand scherpte vindt geen snijdende openingen ik weet niet genoeg uit stenen te knijpen ze zeggen alles in hun eigen woorden over eeuwen die moeilijk te begrijpen zijn zonder ze verstandig bij te slijpen soms denk ik iets van hun…

In de tuin lag reusachtig een steen van twee doorsnee bij één. Doopvontig was hij, een slordige ster met een mond. Ik liep door de tuin met een boog om de steen en keek ervan weg. Toen stond hij op, vernielde perk en gazon terwijl hij achter me aan de terp op klom.…

hakken wil ik tikken vorm laten groeien door weg te nemen als Michelangelo eruit halen wat er in zit laten vallen wegspringen wat overbodig is…

hij schonk hem omdat enkel een steen hem onsterfelijk scheen een steen zomaar een kiezelsteen ze kust hem en gooit want zo alleen verliest ze hem nooit…