Alle inzendingen over Stenen gevangenis

de geheimen van het leven zijn mij niet algeheel onbekend tussen dit eindeloze zweven is door mij een weg herkend tussen zoeken en vinden ligt mijn realiteit die het leven word genoemd of ook de gevangenis der halve waarheid…

Verlaat je de gevangenis, eindelijk vrij.…

Ik ben een steen. Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

gelokt naar het licht dat ogen verblindt geest bedwelmt met een valse belofte maar tot zwijgen gebracht in dit eeuwig lijkend paradijs verandert de droom in een nachtmerrie in een gevangenis die lijkt op de wereld die ook geselt en vertrapt…

je bent pas vrij als je nooit gevangen hebt gezeten als je geen enkele belemmering meer hebt op te geven of te vergeten dan ben je vrij toch zul je tot je dood altijd in die ene gevangenis verblijven in die ene van jezelf die ene van mij…

De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid haar beziet, En, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.…

Zo gaan de dingen al sinds Genesis: Wanneer het volk de tirannie doorbrak, Dan moest de oude heerser naar de bak, De nieuwe kwam uit de gevangenis. Heel even dacht ik: is zij het wel echt? Maar toen herkende ik haar blonde vlecht.…

Daarom is een gevangenis, een thuis van bewaring.…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

Wie gelooft nog in tirannen die mensen om wat ze geloven naar gevangenis of hel verbannen; wie gelooft nog in orders van boven? En wie gelooft in dat ene en grote gebod: liefde voor de Naaste is liefde voor God? Misschien is dat wel het grote wonder: dat de orders dan komen van onder!…

voor andere vogels je bent eens begonnen aan een vluchtroute maar je stootte alleen maar op eindeloze stenen een cipier betrapte je en sindsdien heb je alle hoop opgegeven je ligt alleen nog te dromen op je bed zelfs toen de gevangenis werd gesloopt en de directeur met zijn zwarte walrussnor je een hand gaf, alle cipiers en schoonmakers hetzelfde…

Liefdespooiers Wij schrijven `t simpel Simpel past de uwen Jullie…ongedierte Respect totaal verloren Verwacht Geen snelle wraak Nee! Schrijven ingesloten vaders Groter wordt uw straf.…

Vanuit zijn zetel in buffelleer klinkt zijn wollig gefilosofeer : stuur elke bajesklant voortaan naar Nederland. Dat brengt hen sowieso tot inkeer !…

Veel bajesbazen hebben Fred gemeld: Niet elke delinquent is vluchtgevaarlijk Wat minder sloten is dus niet bezwaarlijk De nor moet blijven, ondanks minder geld Geef boeven ook een taak: elkaar bewaken (Helpt tevens om snel uit de nor te raken)…

Het park ligt er niet meer onbevangen bij langdurige regenval heeft de wandelpaden onbegaanbaar gemaakt, net zoals onze liefde die zo ver van de natuur verwilderde door dromen van beschaving in het holst van de nacht regenplassen, als kind waren we er blij om met onze laarzen aan sprongen we in stilstaand water maar nu de tijd het getij in…

Omdat Milosevic vandaag verjaart Komt zijn gezin bij hem in Scheveningen Om hem bij een glas ranja toe te zingen En een door Mira zelfgebakken taart. En als hij die vervolgens aan zal snijden Vindt hij de vijl wel om zich te bevrijden.…

ondanks virussen en oorlogen uit 't verleden en de tegenwoordige tijd met tegenstrijdige gedachten in duistere nachten is er liefdevolle menselijkheid onder de zon in dat ene grote wereldbrein der volkeren met of zonder geloof en voor talrijke religieën ligt een taak voor eenieder van ons hij knielt bij de muur en zij bij de…

Ik zit vast in een gevangenis van pijn een plaats gevoed door angst en verdriet waar het goede verdreven is, een braakliggend terrein alleen in mijn hoofd heerst de stilte nog niet Onhoorbare kreten galmen eindeloos na de zon vervaagt, kleuren verbleken rondom is de diepte, overal waar ik ga de herinnering is mijn eeuwig litteken Gezocht en…