Alle inzendingen over Sterven; afscheid

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

Ze zijn ooit rozerood geweest zoals die van mij, eens ze werden zwarter dan zwart, inktzwart toen ik getuige was en je mij ten afscheid "schat" noemde…

snap je dan niet dat ik het beste met je voor heb kijk in mijn hart zie dat dit niet is wat ik ooit gewild heb maar de kaarten zijn geschud nood breekt wet straks het pijnlijke afscheid is waar ik nog het meest tegenop zie…

Je bent niet toe aan afscheid maar toch is het nu je tijd. Je lichaam geeft het op, het is het einde van een strijd. Alle pijn steeds weggewoven, doorgestrompeld heel het jaar. Maar aan alles komt een einde, en je weet het. Het is klaar!…

TREKVOGELS Het zou wel overgaan melancholie om afscheid van wat eens zo vertrouwd dichtbij was en voelbaar Een hoofd achter een spiegelbeeld een hand op een schouder een naakt lichaam ervoor onbekend en ver weg…

Waarom afscheid nemen van waar ik nooit bij stil heb gestaan? De lucht, nooit zag ik er kastelen in. Waarom iets rekken dat al is doorgeknipt en niet uit doolhoven leidt? Met de witte stok sla ik mij.…

Voor Twan een pijnlijk afscheid van de kijker: Illusie armer maar ervaring rijker.…

weinig woorden waren nodig om pijn te voelen in de blinde nacht afgeworpen tot aan de laatste draad de kleren van de taal de zoute poëzie van afscheid brandde weerloos op onze lippen…

in dit huis wonen nu geen klanken meer verrijst geen nieuwgeboren vraag verloren kust zijn schuilgehouden hart 't sleetse kleed elk vaag patroon feilloos betredend, daar waar zij haar stappen voegde naar zijn maat wanneer de zon ten afscheid daalt meldt zich het oude uur waarin men avondlicht ontsteekt d'aarde duisterde voor hem toen…

'k Heb ook een advertentie laten zetten Je wilt toch wàt, als afscheid, als besluit "Dag Jaap, ik zal je heel erg missen - Ivo" Maar Jezus, wat zag dat er lullig uit!…

een doekje je mond steeds afgeveegd je wilde yoghurt eten gemengd met sap alles wilde je aan mij vertellen, je wilde het kwijt je geest was helderder dan ooit, niet aangetast nog nooit was je zo open en zo welbespraakt je dichtersaard kwam eindelijk tot zijn recht in vaak moeilijk te doorgronden zinnen geslecht kon je nu aan het uiteindelijke afscheid…

zonder geliefde of kinderen aan mijn zij Mijn grootste angst is om alleen te sterven Als een vrouw met zoveel vrienden om haar heen…

ik zou nog niet willen sterven maar ik ben moe, zó intens moe ik ben niet bang als de nacht ín mij komt als bode van het Licht…

Zoete wonden, zonder sterven! Lieflijk sterven, zonder dood! Aardig stelen, zonder derven! Wonder derven, zonder nood!!…

Hij trouwde om te erven maar toen z'n besje niet wou sterven was z'n desillusie omvangrijk…

een oceaan verder in een onbekende taal gillen jonge blauwvissen genade en het klagend besef dat uitsterven niets te maken heeft met sterven maar tranen ziet men niet onder water…

Om in een grote slachterij te sterven, Dat zou zijn stervensvreugde maar bederven.…

Liever dan te sterven In een bejaardentehuis in Noord Pak ik Als het zo ver is De trein naar een oord Waar ik mijn leven lang naar verlangde Om me daar Ergens buiten Te laten doodvriezen…

als het sterven is gedaan leidt muziek me weer naar jou dansen wij ons tweede leven op strofen van moessonregen voor het refrein heb ik de zon alvast verschoven…

houden van overstijgt het weten ook als jouw sterven verder wegdrijft het mag dan herinnering heten maar in mijn wezen gekerfd opdat zij blijft dat wil ik ook tot mijn hart een glimlach erft…

Ik ben het zo zat, dat lijden en dat sterven en al dat vechten. Ik wil het geluk voor alle stervelingen: mens, dier en plantje. Kan ik het helpen, kan god het helpen misschien, kan jij het helpen?…

knijp schaduw tot duistere figuren laat ze sterven op muren in tegenlicht van zon als leuze in schreeuwende kleuren doen ze de waarheid geweld aan schrijf ze maar dood…

de Dood met hoed getooid kantelt in de tollende wind weggaan is een beetje sterven op ieder uur en op elke plek gaat iets van jezelf verloren…

Het Leven is moe De takken verdorren De bladeren sterven Onaangeraakt Tot aards stof vergaan Om weder te keren Uit 't hemels' sterrenstof Bij Lentemaan…

Ik zou wel met je willen ruilen, Kan om dit afscheid alleen maar huilen. Jij was voor mij een echte steun en toeverlaat, Net als jij maak ik mij om dit afscheid kwaad. Wat kan ik zeggen, en wat kan ik doen, Mijn vriend ik geef je voor jouw reis nog een keer een afscheidszoen.…

Afscheid van mijn werk Het leven vieren zoals het is, wat het ook is. Het is géén straf en géén beloning. Het is het leven nu durven te vieren en te glansen als een mooie glimlach.…

van centraal afscheid van verleden...…

weten dat het zo zal zijn we zullen verliezen zonder strijd Ik wil gerust opnieuw beginnen Verdergaan met de rest van mijn leven Maar waarom hoort daar dit afscheid bij Laat ons samen, nog even...…

Het moment van afscheid bevriest mijn ziel als de dood je meeneemt ver hier vandaan Langzaam zakt je lichaam in de zwarte mist die je meeneemt uit dit vergankelijk bestaan...…