Hartenkreten

hartenkreet (nr. 29.112):

Leegte bevriest mijn ziel...

Het moment van totale leegte
kruipt tot diep in mijn huid
Een kille waas van mist
Geen vogel die nu nog fluit...

Geruisloos trekt de stoet van dierbaren
over de donkere stenen in dit afscheid
Een enkele reis in het doodskleed
die je naar de halte van leegte rijd...

De wolken besluiten je mee te nemen
naar het land zonder helse pijnen
Een zonnestraal verlicht de aarde
waarin je aardse leven voorgoed zal verdwijnen...

Het moment van afscheid bevriest mijn ziel
als de dood je meeneemt ver hier vandaan
Langzaam zakt je lichaam in de zwarte mist
die je meeneemt uit dit vergankelijk bestaan...