171 resultaten.
44
gedicht
3.0 met 33 stemmen 19.181 En vervolgens op hark viool
gespeeld, met zaag als strijkstok.
Een liedje.
------------------------------------
uit: 'De gedichten', 1998.…
De juiste snaar
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 489 de viool
het is alsof ik de snaren
stilletjes hoor huilen
tranen zich in elke trilling
rond het hout verschuilen
mijn emoties zweven mee
breken met de klanken open
bevrijden dat wat ongemerkt
naar binnen was geslopen
een kamer vol gevoelens
ik zit er middenin
tot aan de laatste noot
lief ik het lied van de violin…
De wind waait
gedicht
3.0 met 13 stemmen 10.450 de wind draait
de weg was lang
het weer werd slecht
het hoort erbij
dat alles in elkaar stort
dat alle rijmen
uit gedichten vallen
de zon schijnt
het vriest in je kop
dat kat spint
de kraan lekt
je hebt je best gedaan
voor
alles wat
mislukt is
heb die viool
en al mijn vingers nog
en een jas
buiten is het feest
------…
De zwerver
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.091 Op het hoekje van de straat
Met zijn zijn fles en zijn viool
Een slok om te kou te verdrijven
Dat is de taal die hij verstaat
Gehuld in een versleten deken
Staart hij naar een witte duif
Zoekend naar de laatste kruimel
Die de eenzaamheid even doet doorbreken
Wachtend op de koude nacht
Die spoedig zijn intrede weer zal doen
Denkt hij aan…
Horizonvogel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 151 Ergens in haar droomwereld verloren
in een wereld waarin haar minnaars
helden zijn in een vergeten oorlog
speelt ze ’s nachts viool met ziel en lijf
aan de zuidoever van het spiegelmeer
luisteren er geen levende mensen
naar haar fijnzinnig vioolspel
alleen de eenzame horizonvogel
verwelkomt haar, keer op keer
in zijn mooie vrouwen dromen…
Met aankomend geel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 zij tokkelden
het groen van gras
rond de korenbloem
die diep blauw
gestreken werd door
het licht van de eerste viool
wind dirigeerde
in koper het rood van de loper
voor de ondergaande zon
maan reflecteerde
met aankomend geel
de al grijs roffelende trom
fluisterend besloten
kleur en muziek deze dag in de
donkere echo van de laatste…
Dromen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 340 De vader kijkt naar zijn kind
hij ziet hem naar boven staren
vraagt zich af of hij wat in de wolken vindt
laat het kind zijn gedachten gaan
zoals hij ooit heeft gedaan
schepen die voorbij varen
of hoort hij de muziek
van de man met zijn viool
die speelt voor een groot publiek
wolken drijven voorbij
hij loopt weg van de dromen
zijn…
Violenbed
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.722 Het hele perk was vol: je zag geen zand.
De paarsen leken ernstige oude heertjes,
De bruinen glanzend-moll'ge, goed'ge beertjes,
De gelen pluimen van een goudfazant;
En massa's witten stonden om de rand,
Zo wit als vlinders of als duivenveertjes,
Net roomse kindertjes in Pinksterkleertjes,
Die om iets heiligs heen staan, hand in hand. -…
lip op lip
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 345 na wang op wang
komt lip op lip
een ander intens bezig zijn
neuzen zitten in de weg
bloed stuwt vol venijn
een spel van golven
op kusten gespeeld
waar mensen rivieren zijn
en passie wordt gedeeld
zacht vermengen zielen
in een dansend aureool
één speelt de eerste,
de ander tweede viool…
Snaarvibraties
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 84 ik heb mezelf verloren
in de snaarvibraties
van de viool
ging mee op ontdekking
in eerst kleine loopjes
pas later met twee
we dolden naar buiten
rolden steeds verder
in ons eigen geluid
hebben niet omgekeken
op echo’s gewacht ter
bevestiging van onze lach
in loslaten wisten wij
de hoogste tonen te halen
net voorbij totaal vrij…
Door blauw bloed
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 74 ik voelde dat
tover als
oud geld aan jouw
strijkstok bleef hangen
jij speelde
niet onbevangen
de onbekende tonen van
historische bladmuziek
je had een
willekeurige greep
uit de stapels
familietraditie gedaan
met de hand
beschreven en
enkel ooit door
blauw bloed gespeeld
er kleefden intriges
cultuur en decadentie
aan de loopjes…
Huilden ontroering
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 113 zij streek muziek
maar snaren
ontstemden de noten
klankkast en
strijkstok kraakten
ongelezen bladmuziek
vaak hebben wij
van haar weergaloos
subtiele touche genoten
maar nu was er geen
moment suprême
in droevige dissonant
geen plezier
een symfonie van
verfrommeld papier
zij heeft zich
hernomen in een
gepassioneerde prelude…
Tijdzwerver
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 308 .-
steevast begeleid door die kat z’n viool…
Achter verre horizonten
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 719 De fijnzinnige muzikant heeft eens gezegd
er woont een viool in mijn ziel
dansen op klanken het mysterie leven
met ogen naar de hemel gekeerd
opzien naar de warmte van zonsopgang
melancholie bij zilveren maan onder jasmijn
achter verre horizonten zout water proeven
waar hij speelt daar worden oceanen groen
en snaren kleurt hij rood…
Het eerste touche
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 114 mijn onzekerheid streek
jij trilde al blijheid
bij het eerste touche
vormde langzaam klanken
vulde ze met volheid
door een krachtige resonans
pas later kwamen
de hoge tonen in
een esoterisch genieten
alsof in onze muziek
met zijn dialoog zonder woorden
liefde opnieuw werd geboren
wij hebben de melodie
van sterren gespeeld en het…
Laatste Titanic-viool terecht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 243 Nadat zijn laatste noot weerklonk
terwijl de onzinkbare verzonk
sneed Hartley wat ijs
stijf strijkstoksgewijs
waarmee hij zijn laatste whiskey dronk.…
Dmitri Shostakovich
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 273 ik hoor hem
ontbloot aan
zijn stem raakt
verjaarde plooien
van mijn huid
lijken zich
te berusten
in klanken
van snaren
gespannen op
nobele pilaren
dan wel gedragen
door levende liefde
hij kijkt mij diep aan
door zijn verre kijkers;
de wijsgeer voor
ongrijpbare zielen
schenkt mij
noten in kracht
en melancholie
op weg naar…
Je libido is sensueel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 473 ik bespeel
je niet als ik
jouw snaren streel
zij vibreren
al het leven
dat jou is gegeven
je libido is sensueel
gericht maar voor de
klankkast ben ik ook gezwicht
pas als we samen
strijken en de juiste
trillingen bereiken
komt liefde in het spel
gaan we van pianissimo
naar sensitiever snel
in strijk en zet om de finale…
In vibreren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 466 je trilt
terwijl ik zacht
doch vastbesloten
het ritme trommel
op de achtergrond
vingers kennen
al de grepen
voordat de strijkstok
in vibreren
aan de snaren komt
je eerste aanzet
zo subtiel bepaalt
de melodie ik stok
en pauken iets omfloerst
de finale graag nog even niet…
de strijkstok was geruwd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 313 de snaar die
ik deed trillen
bepaalde niet de klank
het was mijn vinger
die jou golfde in de
toonsoort van mijn hand
de strijkstok
was geruwd op
maximaal vibreren
maar in de klankkast
vond jouw melodie nog ruimte
voor een nieuw proberen
ik leg de bladmuziek apart
in samen dromen laten wij muziek
direct uit onze harten…
Winter Koning
netgedicht
2.0 met 57 stemmen 13.460 een viool kerft in de winterstilte
de woestenij door vogelvorkjes geprakt
een glazen rag van bevroren dromen
in de zucht van duizend naalden
je kinderhand die met brutale warmte
het ijs van mijn herinnering likt
een bedwongen traan tot dooien brengt
mijn gekloven lippen danken voor je kracht
twee kriekjes op je porseleinen gezicht…
Hete bliksem stamppot.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 2.404 Mijn liefste,
schreeuwde uit zijn colbert
het maakte mij tweede viool
drie kruisjes drukten alles uit
het stond er iets te frivool
dan kust hij onwetend van de vondst
dag vrouw,nog zit hij niet in de knijp
het snode plan ontwikkelt zich
terwijl ik vast de messen slijp
pruttelt het stamppotje voor drie
de rapen zijn nagenoeg gaar
als…
De strelende pijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 ik zag tonen
van de kleine melodie
al komen in je ogen
vingers speelden
met akkoorden door
het strelen over huid
in het teder raken
lieten zij heel lief het
warme voelen ontwaken
jij lachte in het lichte
klateren van hoge tonen
wist mijn illuster bedoelen
maar ook de eerste viool
kent de strelende pijn van
onderdanig aan de strijkstok…
Droevige Pierrot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Waar is mijn liefste
die mijn lippen weer krult
bij muziek van mijn viool
dansend bij licht der maan
op galabal onder sterren.…
Mijn idool.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.636 Niet lachen, maar
Ik heb een heus idool,
Dat klinkt op mijn
Leeftijd als een viool,
Maar ik kan haar
charme niet weerstaan,
mijn gevoel voor haar
is als een orkaan,
‘k zou het liefst bij
mijn idool willen leven,
haar vooral mijn
oprechte liefde geven,
dan zou ik niet van
haar zijde wijken,
mijn idool is met
niemand te vergelijken…
Voice of the Violin
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 445 wat in gedachten verzonken
luisterend naar de muziek
voel ik, hoe in trillingen
van de strijkstok op de snaren
de stem van de viool
melancholisch of frivool
een sprei van innige klanken
kan leggen over het publiek
het zijn de handen
vol passie gedreven
die het timbre
in het hart laten komen
gelijk in vogelbomen
tonen zich zetten tussen…
Symfonisch
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 102 de viool strijkt de narcis glad
in zes richtingen, terwijl de
trompet trompettert, toch lokt
het de Lente niet uit haar schulp
zij houdt zich verborgen achter
een kwintet van wolken, al laat zij
sneeuwvlokken dansend
op de aarde neervlijen
of heeft zij wellicht 'n pact gesloten
met koning winter die haar in 'n
wurggreep houdt tot zij…
Bij kaarslicht
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 989 Ik mag niets zeggen
dus ik fluister woorden
In de schittering
die kaarslicht heet
Alles om ons heen
lijkt donker en verlaten
slechts een viool
speelt een zachte melodie
Je hand in de mijne verstrengeld
samengebonden, krachtig
je lacht van binnen
waar vlinders huizen
Elke kriebel of iets dat raakt
is heftiger dan ooit
maar in de kilte…
Een Oosten rijkse
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 613 Zij heeft een snor
speelt tweede viool
al is het niet in Wenen
huilen is er niet bij
behalve na het vallen
over het vele geld
uit Oliesthan: het dorp
waar zij vandaan komt
pompt papalie veel poen
vooral ‘s nacht
hangt alles aan de strijkstok
en wordt er gezwommen in walsen
haar hart is verpand
aan Johan Strauss
en Andre Rieu…
In leunende schoven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 245 de storm beweegt in leunende schoven
over het Wad, het licht dat als een viool
het water bespeelt markeert mijn geweten
met gezette passen,
passen die het opgeworpen zand kruien in de maat
van herfst
de kwelder, leeg van ontboezeming draagt
het naakt in schorren zeewier dat als een raster
het land lijkt te beschermen,
hoe innemend het…