173 resultaten.
Stijfhoofdig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 154 hoor ik wel thuis
op de grenzeloze akker
die ik mezelf toedicht
is mijn blik, mijn aard
wel zo gerijpt om te oogsten
van het vers gezaaide koren…
of
zingt de straffe wind
een ander riedeltje voor mij
ben ik ongevoelig geworden
voor de wijze vinger
en wast de regen nu
mijn stijfkoppige oren……
Positieve benadering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 93 Straffen helpt even?
Dat bepaalt geen koers voor een
waardevol leven.…
glans
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 61 nu dat dit kindje dan geboren is
bellen losgebarsten zijn
in - wat men noemt – de stille nacht
sta ik mij het wachten toe
een straffe wind slechts in de rug
maar niet als steun
of zacht
de dreun komt achteraf- zeggen ze
nou ja – wellicht -
richt alles op zo’n laatste dag
zich tot de weerschijn van het vuur
dat werkt
in mijn gezicht…
Schuld en schaamte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 Wat jou als kind
Werd aangedaan was
Onomkeerbaar, lichaam
En geest beschadigd voor altijd -
Je hebt er niet aan meegewerkt
Maar moest het ondergaan
Op straffe van nog veel
Ergere dingen -
Volwassen ben je nu,
Door je pijnlijke vijanden
Niet meer belaagd,
Niet meer dagelijks vernederd,
En ben jij het die belast
Met het verleden…
Volharding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 de ruimte tussen rotsvast
en zoiets als onwrikbaar
is broos en dun bezaaid,
zodat mijn vage bomen
wuiven alsof ze weifelen
op de tast, zonder vaste
ankerplaats, over straffe
zij- en tegenwind, terwijl
in de verte gouden even-
beelden verstenen als
herleefde achtergrond,
tot stof, in zekere mate…
Herfstwind
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 72 HERFSTWIND
daar staat ze
‘t is nog een kind
ze ziet de bomen
wuivend dansen
op een been
in de straffe
koele herfstwind
in de late zonneschijn
vliegen de wolken
als witte zwanen
om haar heen
en de kleurrijke was
wappert aan de lijn
en zij … zij wil ook
ooit zo’n ballerina zijn
ach hoe eenvoudig en fijn
kan soms schoonheid zijn…
HERINNERING AAN VADER
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.935 hij was een straffe roker
Aan het opsteken van een sigaar
kon hij zich wijden
In rook op
gingen 'haar gordijnen'
Vitrage in 'haar sop'
en nieuw behang geplakt om de 2 jaar
Wij vulden-als kind-
de sigaretten en sigarenkoker
Voor de rokende visite
niet in 't minst bang
Het is nu...…
tussen de regels door
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 224 kunnen we nog vrijen
en ik sloeg een pannenkoek
in mijn kabeljauwskelder
nog eentje meer natuurlijk
keek ze me vreemd aan
de interesse in haar ogen
te voelen, ergens heel hoog
tussen mijn jeukende schoenen
de rest van de avond
werd met geen servet gedept
er was sprake van geen sprake
al vertellen de buren nog steeds
straffe stoten over…
tussen de regels door
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 846 kunnen we nog vrijen
en ik sloeg een pannenkoek
in mijn kabeljauwskelder
nog eentje meer natuurlijk
keek ze me vreemd aan
de interesse in haar ogen
te voelen, ergens heel hoog
tussen mijn jeukende schoenen
de rest van de avond
werd met geen servet gedept
er was sprake van geen sprake
al vertellen de buren nog steeds
straffe stoten over…
twee versjes voor een laatste roker
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 139 zelf kan ik
goddank zonder
2
een beetje roker raakt
na verloop van tijd
geïmpregneerd van buiten
en van binnen
een straffe walm
verraad zijn gang
en waar hij komt
wordt hij gemeden
de roker heeft
geen toekomst meer
slechts een verleden…
bestemmingsverkeer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 het gedicht heeft een plaats op de kaart
met een naam om te onthouden
zo zijn er altijd bermen met haakse akkers
en onderhuidse sloten als traanbuizen
er past een afstand in de tijd tussen
vertrek en de vraag waarheen
nogmaals en met nadruk, op straffe
van verdwalen
een smal pad te betreden, alleen
voor aanwonenden
zodadelijk, op…
BRABANTSE VLAG
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 62 Rode en witte vierkantjes
glanzen vrolijk in rijen
op de zwaaiende doek
van het land aan de Maas
dat trotse aanzien
vol rechte lijnen en hoeken
lijkt enigszins in strijd
met de aard van dit gebied
waar men ongaarne denkt
aan straffe tucht
ongedwongen uitkijkt
naar wachtend avondrood of
het volgende ochtendgloren.…
TEMMINK vs GOLIATH
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.190 Temmink vs Goliath
Het gevecht van de eeuw
Elkaar doodschoppend
Zonder zucht
Zonder schreeuw
Goliath vs Temmink
De winnaar onbepaald
Twee wilde gladiatoren
Niemand treurt
Niemand maalt
Temmink vs Goliath
Straffe Goliath wint
Doch Temmink sterft niet
Het publiek stemt
Het publiek bemint…
het Lot
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 660 Ik geloof niet dat er zoiets als het lot bestaat
dat iedere beweging
ieder woord
bepaalt hoe je leven verder gaat
dat alleen met slecht gedrag
god je straffen mag
dat alleen als je leeft zoals God dat verwacht
een leven vol geluk en liefde op je wacht
want het lot
bestaat enkel in het hoofd van God…
Vergeven
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 2.350 Is het bijzonder,
veelgevraagd,
mensen te vergeven,
pardonneren
jij zonder zonden
mijn zoon ver-
geven
streelt het jouw ego,
hem te vangen in
de echo
egoïstisch mens,
balancerend op
grens in vader-
ogen
hij gaat kapot
voelt het goed te
straffen
in vader-
ogen
jij een teefje, dat
dommig staat te blaffen.…
maakt zee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 197 vandaag maakt zee mijn ver verlangen
geen speelse bron van vrolijkheid
of vrijplaats voor een klaar bestaan
eerder geeft zij de maat aan mijn gedachten
decor van bakens in mijn hoofd
op 't ritme van de eindeloze deining
voor mij spoelt rustig ruisend water
niet opgezweept door straffe wind
over het strand de troost
van eindige oneindigheid…
Spijt
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 2.043 Jij ligt hier nu
Ik had daar moeten liggen
Jij bent dood
Het galmt door mijn hoofd
Jij bent er niet meer
Weg, helemaal weg
Jij bent anders
En daarom dood
Jij wou je daarom straffen
En daarom dood
Ik heb spijt
Maar kan er niets meer aan doen
Spijt voor wat
Je dood heeft gemaakt
Ik had daar moeten liggen
Misschien dat de spijt…
Een gelig winterlicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 149 leeg en wit
is de vlakte
ontdaan van alle
opsmuk en waan
een straffe
noordooster
haalt uit met
ijzige adem
vaal schijnt
de zon een gelig
winterlicht waarin
warmte wordt gemist
een schaatser
tart de elementen
krast langs
het riet voorbij
blik op oneindig
een gedachte in de kop
de elfstedentocht
dan zegt hij stop…
Solanum
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 Met gerucht dat mij wil straffen
zodat geluid van kleur verschiet, ook al weet ik beter
in het water van rimpelloze nachten groeien wortels
die tot mijn lippen reiken
geruisloos in plooien van kerende gedachten
die onder gewicht van duister bezwijken
Ook al weet ik beter…
Schuldig
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 We kennen het verhaal
van de grote overstroming
als straf van God
Dat was eenmalig
heeft Hij beloofd, Hij geeft
sindsdien andere straffen
en zoals Job en Franz K
geloven gelovigen
dat ze altijd schuldig zijn
en blij moeten zijn
dat ze leven en
dat God hen niet vermorzelt
Maar God heeft geen dienaars nodig
maar mensen
hebben elkaar…
Explosieve groei
snelsonnet
4.0 met 2 stemmen 288 Kijk uit, daar ligt alweer zo'n handgranaat
Een nieuwe rage van die criminelen
Ze persen af, in plaats van te bestelen
Betalen, anders ploft een bom op straat
Echt niet normaal, dat zag je vroeger nooit
Nu word je met die dingen doodgegooid…
PECH ONDERWEG
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 484 mijn beide benen dragen niet zo ver
halverwege de eindeloze tocht staken
zij hun moeizame bezigheid trekken
terug in de schoot van moeder aarde
stuiterend vervolg ik mijn straffe route
na korte tijd verlies ik abrupt mijn hoofd
laat beide armen zowel de sterke als
de lange slap hangen rol de steile helling
af…
Glimlach uit het avondland (4)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 218 Als goden straffen,
hoeven we niet te vrezen,
wij zijn hét gebed.
Het lot is geen doel,
maar een opdracht anders te
kijken naar onszelf.
Ervaring is de som
die aan de opgetelde
fouten blijft kleven.
Denken meester te
zijn over de wereldgaard
niet over eigen aard.…
Een beetje Boedhistisch
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 541 “Karma is een goddelijke boekhouding”
God bemoeit Zich echt niet
Met onze straffen en waarderen,
Met al die vreugde en verdriet,
Met al het eren en een oneer.
Hij heeft die taak eens opgelegd
Op de harde schouders van Karma.
Ken maar jezelf is er gezegd,
En al de rest is telkens Dharma.…
WZW 4
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 126 zie de eenzame boom
dansend op haar stam
ze volgt het ritme
van de straffe wind
in haar bewegingen
zwaaiend zwierend
ongecontroleerd
als een klein kind
meegaand in de vreugde
van de natuur
die bij haar naar boven kwam
waar ze zich heel even
doldwaas in bevindt
en vol uitbundig plezier
mee laat voeren
door het lied van de wind
West…
een zwerver
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 543 verlaat ontsnapt
de dolende zwerver
aan het straffe land
van tegenwind
gelijk elk die anders oogt
vaak niet wordt bemind
en verwordt teneinde
tot zijn eigen delver
hij gaat zijn weg
onbekend met enige verte
zijn blik raakt de grond
immers die draagt zijn benen
waarom verder zien
of de toekomst lenen
als slechts honger spreekt…
Een triomf
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 146 in het duister van een
stille doorwaakte nacht
verloor de straffe winter
zijn laatste beetje kracht
een mens vocht
in een aardse zucht
triomfeert weer, bloost leven
in de morgenlucht
een sterke schouder
draagt wiekjes fijn besnaard
naar een kersenroze
bloesemrijke boomgaard
het licht tekent zijn glans
over het schaduwblad
de…
Dansende futen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 29 sifon van blankzachte halzen
Synchrone begeerte; het baltsen
staccato en rap geformeerd
Een zwenkend, gelijktijdig duo
met snavels, scherp als stiletto's
boven de sierlijke torso's
en poten in vloeibaar picot
De vleugels omhoog in een krans
vertalen zich in een nadrukkelijk 'ja'
Een fel en herhaald vice versa
van nikkende koppen in straffe…
Vrijheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.168 je kunt me blinken zien
als een zeiljacht of een schip
varend aan de zilte kim
niet meer dan een verre stip
mijn verhalen die zijn stil
mijn tranen zijn onzichtbaar
de straffe wind is met me mee
mijn zeilen zijn onklaar
mijn angsten zijn verborgen
geen maan of leidend ster
het anker overboord gegooid
maar de bodem is te ver…
Waterbloemen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 ik zag de zee
maar kon de snelle
waterbloemen niet volgen
in hun dalend en rijzend
racen naar strand
waar ze in schuim
kapot sloegen onder
de harde hand van
een straffe wind tot
niemand ze meer vindt
ik ben toch terug
gegaan in kalmer tij
bij een volle maan
om ze te determineren
en hun namen te leren
wilde hen niet
in anonimiteit…