Alle inzendingen over TRIOMFEREND

Triomferend schijnt de zon en de aarde warmt in een razend tempo op. Extreem is het hoe we ermee bezig zijn, maar dat is logisch. Bloedstollend is het eigenlijk wel, we weten er bijna geen raad mee. Als mens moet je zo min mogelijk inspanningen verrichten.…

Een fladderende val, het roemloze einde van een vogel die in het hoge blauwe ruim nooit meer triomferen zal door de vernielingskracht van een zinloos moordende kogel. Hoog, sierlijk, vrij. Vogelvrij!…

jouw licht ontwijken kon ik begrijpen wat de uitslag al met jou heeft gedaan in angst en onzekerheden ik heb ze in de lijnen van je gezicht al gelezen we hadden samen nog gebeden al is dat lang geleden onzekerheid bleef als het zwaard van damocles boven ons hangen caleidoscopisch liet jij data zien waarop wij hoopten te triomferen…

verdween het rode licht uit zicht de verte in een bocht het schrijnde kou mensen schaduwden de stilte herinneringen op de tocht je had de dag in woorden moeten vangen, alleen mijn lach zocht je maar op je zag mijn handen praten met m'n vrienden hun ogen dronken het verhaal gezichtloos koos de voorste rij niet iedereen kon triomferen…

Verrot broeiende, stinkende adem briesend wulps hees, mij zeeziek makend deinende, klauwt zij dwaas schaterlachend haar lange nagels onbeschaamd, triomferend diep zwart in mijn hart en ziel.…

En jij, mijn lief, lach je lach als nooit tevoren laat je stem niet breken, maar laat hem triomferen zo dat al die je vergezellen het ook kunnen horen. Toon je verrukt over de hofhaag, zo strak geschoren merk op dat het lover van de wilg zich voorover buigt en blijvend van de zorg voor mijn plek hier getuigt.…

Met opgetrokken knieën doen we het herdersmatje dat je leerde van je broer die het had van de fagotspelende buurman Twee vrouwen beheersen het bord Te jong om pionnen te zien als mannen maar de koning is een sukkel aan voeten gebonden de lopers onze bodes en wij vorstinnen triomferend op elk vlak hartsvriendinnen en in het spel…

steelt de glans van mijn verhaal van spuugzat dwalen zonder doel een zinloos leven in het zicht doodgaan weten als een plicht hunkering naar morgen door de honger van vandaag de tijd passeren met herinnering en dromend door ruïnes struinen van een toekomst in verval het ongeweten ogenblik van liefde in zweet genomen zacht gekomen triomferend…

mag ik één keer je raken, de ziel in je lichaam gaan smaken maagdelijk in het proberen zacht en liefdevol triomferen de bazuinen schallen zo lang de muziek is verleiden op de melodie in ons beiden, ik streel je gevoel om te gaan, raak aan tonen die je heftiger doen komen dan ooit in je dromen werelds is het verlangen de tijd…

vurig hoopte dat je geen octaaf miste want Griekenland zelf trilde in jou en de Middellandse Zee haalde adem in de etherische klanken van je zeemeerminnenzangprestaties die Mozart, Beethoven en Tjaikovsky een hartberoerte bezorgden uit pure adoratie en onbedwingbare geilheid terwijl je superbe mimiek en de wil om via je stemallure te triomferen…

Bezie het eens van gene kant, keer de zaak eens om, speurneus, ga stiekem bij de Grieken langs, jouw know-how dient te triomferen!' Welke puntenslijper zakt niet ineen als dit ogenblik is aangebroken, verwijt het potlood stroeve houtkwaliteit om snel geschiedenis te schrijven? Het spelniveau is amper bij te houden.…

woord barst en kraakt onder het olijk jolijt van eeuwige paradoxen levert enkelvoudige letters aan het edelachtbare Hof en de betere huizen geblakerd hun tradities en rijk verleden ogen en oren koloniseren gewetenloos de lamme hersenen beheren strategisch spraakkunst en bloedsomloop parallellen van prikkels golven door het lijf triomferen…

gelach aan witte rots ontsprongen voor men raakt gehecht aan een zin die waarlijk bloedt Slechts het pikachtig bindmiddel sijpelt uit de van mest en turf geperste briketten der lekkerbekkende letters: 'Een papenkop maakt de grond niet heilig of gewijd' maar levert een zachte verzilting aan het goedgelovig oog Laat dromen de diepere tonen laat triomferen…

die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst van de nacht Zijn kwetsbaar van pure liefdespijn Teveel gehoopt en teveel verwacht Liefde heeft gevoel aan mootjes gehakt Treurnis vieren was onze enige feester Maar het terugverlangend vuur is geblust Vieren triomferend…

Zij tart de nijdige dood uit lust Met kwinkeleren En triomferen, En sterft gerust.…

Inktdruppels vloeien uit op papier tierend, vloekend en verketteren maar laten ook met veel bravoure, pennen juichen en triomferen, of dat uur morgen komen zal?…

Als gewillig prooi houdt zij mij in haar greep gevangen weemoed en vreugde triomferen als een sirene met weelderig gestrekte armen tilt zij op en toont mij ver boven haar lichaam uit aan het water en de avondrode horizon brandende ogen branden steken in vuur en vlam geketend sleept zij mij over straten en trappen van Alfama…

Wat baat het met uw klauw heel ’t Oost en ’t West te plokken, Indien u bijt in ’t hart deez’ wrede waterwolf, Belust om over u eerlang te triomferen? O, landleeuw, waak eens op en wek met éne schreeuw Al ’t veen: de Kennemers en Rijnlands oude heren, Met d’ Amstellanders op, tot noodhulp van hun leeuw.…

De dood zal over U niet triomferen, de kracht van al het oude is voorbij. Wil ons dan, Heer, doorheen uw kruisweg leren dat sterven léven wordt. Gij maakt ons vrij. Deze tekst komt uit: "Ook nu nog gaat uw kruisweg verder" Uitgegeven door het P.I.C. Hasselt,1989.…

O stoffe, om wijds te triomferen! O zalig einde van gekwijn! Ik juich, want brave vrouwen zijn Een meer dan rijke gift des Heren. Zou God nu, die staêg weldaên zaait, Nooit dankbaarheid te maaien vinden? Zou onze erkentenis verzwinden, Als stof, waar d'oostenwind in waait?…