Alle inzendingen over Taal klanken

Interesse, warmte straalt uit woorden vormen zinnen 'n herkennen Luisteren 't ontdekken gevoel op één lijn Ontmoeten in taal klank verhaal Zoveel vragen evenzovele antwoorden ooit ...…

heeft zij zin in mooie zinnen raakt zij plots menig lezershart wil zij haten, dan wel beminnen schrijft zij letters gevuld met smart kan ze woorden stil laten rusten bezinken in bedroefde werkelijkheid dan zullen de letters die haar kusten haar verlaten en is ze alles kwijt oh dat prachtig blind beminnen van die wonderschone geschreven taal…

op hun hoofd, lopend in bonte gewaden Loslopende dieren die van draf in galop overgaan die op afstand in een ruk weer blijven staan 's nachts dromende mensen over weerzien bekenden bij het ontwaken troost men zich met hun schamele tenten ---------------------------------------------------- uit de bundel in voorbereiding: Hemelse klanken…

er zijn de klanken en als die klanken woorden vormen is het een taal je hoort nu een piano de ene pianoklank na de andere maar daarmee zijn het nog geen woorden dus ook geen taal hoeveel liever je ook altijd die piano hoort terwijl je uitkijkt over wijde heuvels als het regent en ergens de vogels schuilen in de bomen…

Strelende klanken stuk voor stuk meesterwerken taal van een dichter.…

Vreemden ontmoeten: gesprokkelde klanken taal – verwarmen ons hart.…

kleur klank en toon leg alles naast elkaar zoek verbinding tussen de rusteloze snippers je hoort zijn klare taal…

Toen de taal nog mens was, Klanken werden aangeblazen Door adem die uit de diepten Van een levend lichaam werd Voortgebracht, Er woorden werden gesproken Met toon en klank en kleur - Toen het leven nog mens was En ogen zagen wat er gebeurde Was er een taal met Reuk en smaak en geur, Was ze onvergelijkbaar Met die van vandaag…

de klank van je taal de rust van je arm de druk van je mond de kracht van je hand de blos op mijn wang.…

geef mij jouw woorden echo de klank van jouw hart en ik dans jouw taal…

, Schoon 't haar aan pen of klanken faal?…

ô Hemelgift der Taal, gij band der stervelingen! Verlichaamd slaapt ge in 't schrift; men roept u, en ge ontwaakt, Om aarde en oceaan en eeuwen door te dringen: Ja, stift en beitelslag maakt steen en graf bespraakt.…

Als taal zwijgt waar liefde bindt leven letters zonder klanken twee tandenborstels zeggen al genoeg…

in het licht van zilveren maan zag ik je ogen lachen geen klanken geen woorden er was enkel de taal van twinkelende ogen!…

Iedereen heeft Baat bij muziek, De taal waarin de klanken De intense boodschap Overbrengen zonder ook Maar een woord Te gebruiken…

Gedichten spreken andere taal dezelfde spelling andere macht dezelfde klanken andere toon Gedichten tonen uiterste concentratie…

ik vul de leegte met een warm woord dat men zingend zingen hoort uit de zwoele monden van de tijd die de taal met klank bevrijd…

ik knikker met klinkers stuiter ze aan top ze rollen in klanken springen hoog op vallen in zakjes, gevuld met klinkend geluid stromen in overvloed van noord naar zuid spreken in woorden verzinnen een taal klink en klank klare zonder omhaal…

De taal die alleen Uit klanken bestond Heeft nu ook Woorden gekregen Die ik kan schrijven Op mijn geduldige papier - In dichtvorm schrijf Ik ze neer, een Onbeschrijflijk gevoel Maakt zich van mij meester, Voor mij het gevoel van de eeuw, Dichten in mijn vergeten taal Voelt als lopen op verse sneeuw…

zoals in schemerduister van de valavond alles zal vervagen zo zal het gaan met ons geheugen met uren van vervlogen tijd groeit taal tot onvolkomenheid verliezen woorden kleur en klank gaan zinnen telkens vaker mank zal kracht van taal en tijd verloren gaan in eeuwigheid…

Nabijheid en verte, verbonden door staal met jou als geen ander in de klanken van taal.…

nu stopt de stilte in een zachte snik waarmee ik gekleurde woorden in een regel schik om te stollen in bezongen tijd die de zwoele klank uit taal bevrijd…

God is Natuur: Je luistert naar een mens En hoort een stage stroom van klanken Die neerslaan in orale databanken En vaak gaat dat proces naar wens Maar taal staat ook op boekenplanken En daar heerst homo sapiens Hij geeft de klanken graag een grens Zo worden woorden toverdranken Maar ‘t woord op zich heeft nauwelijks magie Het is het passen…

Verzwijgt de mist de taal der handen tot elk gebaar verzwelgt in het dichten van half geloken ogen wordt zelfs het horen niet meer gehoord waar klanken nooit de juiste hoogte bereiken luister en ontvang woorden in nevel, versta de stilte en voel verborgen taal…

bewapen je met woorden met woorden ferm en fijn omring ze met akkoorden laat het geklonken zijn bewapen je met zinnen met zinnen zoet en zacht die symfonie zal winnen die geeft de regels kracht bewapen je met talen met taal in kleur en klank die wijs zal vrede halen bij donker en bij blank…

geen mijl geen afstand dan dichtbij hoe naderbij schiep taal en teken en wat nog ongezegd gebleven zich vormde in oeroude klanken je kwam voor even weer voorbij en die herinnering in mij alsof door zoveel eeuwen ... hoe naderbij schiep taal en teken…

Heel even haal ik de letters uit het alfabet schik en herschik pressie zit er niet achter geen klank hoeft te klinken taal is universeel niet te min versta jij het niet…

De muziek, de fluit en het snerpen, het brengt me terug terug naar het blauw van de lucht en het meer de klank van de taal, terug elke keer naar ons verhaal naar jou en je land ons, hand in hand…

Je gaf me een boek in jouw taal mij onbekend ik wist niet hoe het uit te spreken maar zong de woorden vol klanken die ik nooit eerder had gehoord na de laatst gezongen noot sprak ik aarzelend jouw taal de letters komma’s punten ik begreep het allemaal alleen de zin ervan verstond ik niet…

Van een luisteroor dat doof is voor de klanken losgevallen uit een mond die niet kan zeggen van het woordbeeld dat hij zag Nu een taal slechts vol gebaren driftig graven in geheugen waar de zin niet komt tot snede maar in wanhoop overgaat Afa ziet, maar kan niet zeggen van het beeld dat heeft bewogen maar met taal niet werd gevangen…