Alle inzendingen over Tjilpen

vlieg zo hoog je kunt tjilp, tjilp zo hard als je kunt vederdonscadeau…

Leeft het hele jaar in luidruchtige groepen op de grond hippend tjilpend sterk aan mensen gebonden. gaan hun eerste levensjaar al dood gebrek aan ervaring minder nestgelegenheid voedsel verdichting van bebouwing sterk aan mensen gebonden zelfs de ervaring…

Mussen zonder huis tjilpen naar een stukje brood op de puinhopen.…

Ik neem een bosbad – in geuren, wuiven, tjilpen, knappende takjes.…

De lucht is zwanger van geluid vogels alle soorten fluiten, tjilpen, kwinkelieren, van daken, bomen, poorten. De bevalling bij ’t eerste licht zwermen stijgen op zoeken voer voor kroost en zelf vullen gretig krop. En bij het warmen van de dag dan volgt een lome rust geen fluiten tjilpen kwinkelieren geen kapers op de kust.…

Tsjilpt de jonge mus Dan ziet `t dons mij staan Rondgedraaide granen bolletjes Liggen klaar Mijn fluiten geeft het teken Het snaveltje opent wijd En in mum van tijd Zijn de bolletjes verdwenen ‘Tjilp!’ ‘Ja kleintje de nieuwe liggen klaar.’…

Kwart voor zes, 'k heb nog een kwartier toch hoor ik buiten al veel vertier want daar brengt een tjilpend mussenkoor het krieken van de dag ten gehoor Zo heerlijk om door hen te ontwaken voor de wekker dat nare geluid gaat maken…

En hoe weten ze van dezelfde melodie, want ze tjilpen allen soortgelijk. Wat hangt er in de lucht op wat wolken en vogels na, die het ruime sop verkozen boven poten op de grond, omdat vleugels vliegen willen? Maar wees behoedzaam en luister goed naar het verhaal van merel, spreeuw en mus.…

vind mij in de wolken zoek mij in de zon gevleugeld of gevlinderd uitgevlogen of in cocon plant mij in de aarde ruik de geuren van een bloem hoor mij tjilpen als een vogel als een honingbij vol gezoem verwar mij niet met leegte herinner hoe het ooit was vier dagelijks het leven stamp in iedere plas…

bloeiende tulpen in de Voelitsa Mira Straat van de Vrede stille getuigen van hoe het leven hier was hoe mensen leefden het luide tjilpen van mussen in de struiken moestuin met kraters brandnetelblaren als we uit greppels kruipen huid en hart verwond dit was zo’n mooi dorp nu zou zelfs God hier bang zijn in de Vredesstraat…

Schril tjilpen de vogels hun eerste voorjaarszang, waarvan ik met volle teugen geniet. De winterse kale takken langs de weg, beginnen langzaam te ontluiken. Tere knopjes in uiteenlopende kleuren, zullen weldra hun bloesems laten ruiken.…

Ze worden ook steeds brutaler, en tikken nu zelfs tegen het raam, zodra ze mij in het vizier krijgen, tjilpen ze met zijn allen mijn naam. Ja, ik heb behoorlijk wat gevleugelde fans, maar ik ben dan ook een ruimhartig mens.…

Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde reservaat.…

bomen staan rijzig in een laan sierlijkheid toont zich rond elk uitlopend blad de aardse tuin stift haar kleuren rond de genomen stap krakend op het grindpad haagwindes groeien hechten zich vast aan schilferende dakranden verdoezelen het oud vogels figureren in schaduwvleugels rond het hemelruim dalen neder in het lindehout tjilpen…

ochtendgloren zacht en mild dat 't duister uit de stilte tilt waarbij de vogels in de bomen dan ontwaken uit hun dromen en bij het prille ontwaken zal 't duister het daglicht raken dat geleidelijk op zal doemen en 't gloren wil benoemen met het tjilpen van de dieren die het gloren komen vieren wordt de sfeer ermee verweven en het duister…

Te connecten met waarlijk en wondelijk, de ruis tussen woorden, het onuitgesproken deel, het kakafonisch zachte tjilpen, voor hen die nog luisteren met het hart, en in zwijgen kunnen bestaan.…

Kan een mus ook huilen, tjilpen met tranen erbij? Kan een kraai verliefd zijn met zijn hoofd in de wolken? En kan een duif ook boos zijn als mensen het plein bevolken? Pleegt een zwaluw zelfmoord als hij niet meer leven wil? En als een pauw plots schrikt slaakt hij dan een gil? Als een meeuw gaat slapen droomt hij dan wel eens?…

Uit de keel van de droom een tjilpen in duizendvoud. De zwerm spreeuwen verzamelt voor de wintertrek. Over geploegde aarde wervelen wolken van letters. De zon gloort en walmt in de brand van het onkruid. Waar de winter toeslaat, vliegt de zwaan zich kalm. Traag kolkend verplaatst zich door de lucht.…

Vogels nestelen en tjilpen, fluiten, willen jubelend hun liefde uiten. En in de tuinen, langs de weg, als hingen om te vieren, tere bloemenslingers te sieren met lichtgetinte linten.…

tjilpen van vogels tranen over mijn wang hoge eiken dorre bladeren op de grond het regent een geur van bos tijd staat stil mistig en vol geheimen geheimen van mij problemen die ik niet kan ontvluchten waarmee niet valt te leven verdronken in een diepe zee vol van gevoelens m'n leven beeindigen soms speel ik er mee zacht en eindeloos…

Ja. lente is hier, vlinders vlinderen, bont en blij een kwak die een kwek zoekt vogeltjes tjilpen, verleidelijk en vrij een kleine bla-bla die een groot bla-blaatje plukt paasgeel is de zonneschijn, meisjes en jongens hormonen rijm, zij passen bij elkaar net als: chocolaatjes en kuikens, eitjes en haasjes de dichters zinderen -ah, al die pracht…

De vogels tjilpen volop de bomen worden groen een tractor rijdt rokend voorbij ik verwonder me over de wereld, de kip en het ei.…

Vliegen en tjilpen zoals jij! Samen jagen op kruimels. Samen opstijgen en weer landen. Samen uitrusten en horizonnen. In de toppen van ruisende bomen. Neerkijken op mensjes beneden. Klein wondermusje.…

Niet eerder verlangde ik ernaar om jou te willen zijn, kleine mus op de vensterbank Jij kunt gaan waarheen je wilt Ik zit hier te wachten op mijn lot Jij die zoveel minder kan dan ik - niet lezen, schrijven of praten, niet zingen behalve wat tjilpen Zelfs smeken kun je niet zoals de mensen in een gebed tot God Want dat doe ik de laatste…

Heden in de tuin van Eden maken vogels mij het hof zingen krielen tjilpen strelen in de gulheid van hun lof. Bomen wuiven met ons mede blaren dwarrelen door de lucht een tapijt voor onze voeten spreidt zich knetterend als een zucht.…

Oud zijn en behouden wat overblijft flaneren door het dorp het tjilpen van de vogels in de straat ik bewaar de liefde in mijn hart om getaand en zwak te vergrijzen als een oude dag.…

De vogels tjilpen vrolijk op de maat, Alsof het altijd zo gaat. Bloemen stralen van pracht, Met stelen felgroen en blaadjes boterzacht. Zij kust hem en ligt naast hem, Zachtjes klinkt zijn lage stem. Over zonnestralen en dromen, Waarin ook zij ooit zullen komen.…

Ze tjilpen, vechten alsmaar door, Een takje, daarom gaat de strijd, En dat tussen al die bomen, Maar mijn verzoek, krijgt geen gehoor. Na lang gefladder, en wild gefluit, Toont zich de winnaar fier, Het takje draagt hij als triompf, Dat was het dan, `t gevecht is uit.…

Ik hoorde gisteren de musjes tjilpen en fluiten Als een koor van wel duizend houten luiten. Het liefst hadden ze hun lof wijds verspreid Wellicht zich zelf op een feest voorbereid Ik zag elders kinderen en hun dansende lokken Een lucht vol sneeuw maar toch geen vlokken.…

Ergens hoog in de lucht hoor ik een mysterieus geluid dat steeds dichterbij komt, een nooit eerder vertoonde beeld van lief vogeltje die uiteindelijk landt op een tak vlak bij mijn huisje Wij tjilpen gezellig en zingen liedjes; het begin van een wederzijdse liefde.…