Netgedichten

netgedicht (nr. 8.832):

Oktober

Heden in de tuin van Eden
maken vogels mij het hof
zingen krielen tjilpen strelen
in de gulheid van hun lof.

Bomen wuiven met ons mede
blaren dwarrelen door de lucht
een tapijt voor onze voeten
spreidt zich knetterend als een zucht.

Laten wij nog eenmaal proeven
van dit herfstig tafereel
straks komt lange winter toeven
koude sneeuw wordt dan ons deel.

In de herfst van onze levens
strelen wij de late zon
wij genieten nog slechts even
op een bankje in 't gazon.

Nog een laatste sprankel hoop
in de geuren van dit heden
kleurt de herfst dit late leven
in een blad gebroken rood.