Alle inzendingen over Trede aftreden

Verkócht, na hem op te zien treden!…

Hels is zelfs het helste als er treden rijzen uit de diepte maar de metselaar knecht blijkt te zijn van duivelshanden die poreuze stenen bakten en de trap omhoog toch na is…

Al wat ik dacht en Al wat ik zag ik had niet verwacht dat ik Al tegemoet zou treden met een lach Al wat ik me afvroeg en intens voelde ik dacht te weten hoe God het bedoelde en ik werd niet moe het te beschrijven.…

Terwijl ik me Te rusten leg in Het huis van mijn Dromen treed ik Een ruimte binnen Waarin het ruikt Naar vochtig linnen Verdrogende inkt En eindeloos heimwee…

Het Vaticaan heeft besloten Voortaan corrigerend op te treden. Onlangs werd een lid betrapt Op ongewenste buitensporigheden. Toen werd besloten Het niet te accepteren Maar op non actief Te laten revalideren.…

De koningin is weer een jaartje ouder En wil tot slot geen nationaal geschenk Het is natuurlijk crisis, maar ik denk Aan parels of een gouden hostiehouder Of een houder voor waxinelicht misschien? Of zou ze in dat veld al zijn voorzien?…

Elke trede van de trap brengt je weer een stap omhoog maar ook al blijf je klimmen je bereikt toch nooit de regenboog. Elke stap vooruit brengt je steeds wat dichterbij naar wat uiteindelijk je doel is een stukje dichter nog naar mij.…

Winter is mooi met eigen pracht Sneeuwwitte dagen sterrijke nacht IJs op het water rijp op de bomen Dooi treed weer in lente is gekomen…

de dag krult langs de trapleuning naar boven de klaarte valt op de treden lichtvoetig uiteen ik loop met klankvolle woorden naar beneden het wordt een dag van tien lettergrepen.…

boeket van kruidige geuren met een mengeling in oranje van rood en geel ogen volgen een knisperblaadje hoe zullen wij maagdelijk bedwarrelde paden met voeten treden…

Vriendschap is de eerste trede, Waarover menigeen al is uitgegleden. Dat heb ik zo uitgekiend. Is de vriendschap uitgenoten, Worden vriendschappen “ gesloten”.…

Een ouder Iemand Tegemoet kan treden Die net als jij Zich inzet Voor de Kwetsbaren In de samenleving - Voor zover die Nog bestaat.…

In het helderste licht in die prachtdroom zag ik jou nog altijd aankomen, naar me toe treden slechts met één enkel gevoel overeenkomstig met één enkele reden: vrede!…

Zijn gang was soepel Zijn tred was veerkrachtig Zijn juk was licht Al wat Hij droeg was liefde. En alsmaar deelde Hij daarvan uit. Hij werd lichter dan licht En zo ontsnapte Hij aan de zwaartekracht.…

Of zijn ze misschien Te waar om dat in te zien En wij ze daarom met voeten treden? Het is een vaststaand feit Ieder heeft zijn eigen waarheid…

bruggen nog te gaan voor de overkant in zicht komt treden nog te klimmen voor we boven water aangeland zijn doden nog te tellen voordat het virus eindelijk zelf sterft…

Bewegingloos ligt de bulderende lach aan de voet van de trap met 7 treden. Vormloos, vitaliteit voortijdig gebroken, val als dieptepunt van een ongeluksdag. Vleesgeworden gemoedelijkheid ontwricht. Vervreemdend stil, onzekere hospitaalgang. Besef van tragedie breekt traag door. Resteren laatste adem, huilende gezichten.…

Nu dat wij naar buiten treden vredigen in het nieuwe heden nu hangt de lucht vol van waaiende lichte dingen, onbeladene ademen kostelijk gedragen op vlakgestrekene windvlagen, wazen, half beschaduwde lanen aan weerskanten van zijden vanen, rozerode kreukbehangen in rimpelingen en met gangen van blije bewegingen, een mist bezijen…

Twintig treden, vijf voet loop ik af, het duister in van begraven geheimen aan de rand van de oase Twintig treden, vijf voet loop ik in de opgraving naast de ondiepe greppel die ooit vijver was Ontdekt vanuit de hemel vaag aangestipt in het zand door afwijkende meetwaarden van de ondergrond Het licht weer in waar een man op de wortels…

Kanaliseer me niet, ik zal me woest verweren tegen kille grenzen van beton en buiten oevers treden obstakels zullen meegesleurd langs dode vastelanden, want ik ben een boreling van grillige levenszeeën…

Ik weet nog dat je mijn hand pakte en hoe zwaar die werd stenen dragen was ik niet gewend waarom, vroeg ik me af maar zweeg de last tot meer pas toen je verder liep begreep ik het je tred was lichter…

er is een jaar voorbijgegaan waarin het toch niet ging met strijd wat eer behaald maar bloedloos of met tegenzin er tussen in verknal de boze geest die is geweest treed in het nieuwe jaar maak dat tot feest…

Ik loop van boven naar beneden Van beneden naar boven een trede tegelijk Dit is de spil van m'n koninkrijk Ik kijk naar boven dan weer naar beneden Ik ben tevreden over mijn kleine koninkrijk.…

‘k Sta aan de grens van zijn verheerlijkt heden, Maar wie durft ongeroepen verder treden?…

Men hoopt uit een vergeten ver verleden Een stukje van de sluier op te lichten Van wat de Marokkanen toen verrichtten Door als verzetsheld dapper op te treden Maar weet je, Amsterdammers, hoe je scoort? Geef leuk wat lesjes hier, in Feyenoord!…

dit, nu nog klein van stuk, dit vers groeit woord voor woord tot iets moois totdat het aanzwelt tot een afdalend zinnentrapje een afgang van wel tien treden; nu zijn we toch echt wel beneden…

ze komen je halen je weet, je wacht ze nemen je mee je geeft je over ze lopen naar beneden ik hoor je droeve, aarzelende tred ze plaatsen je in een auto ik zie je tengere, weerloze rug…

In Amsterdam durft men hard op te treden Dat oor van Piet, die blinkend gouden ring Is bij de intocht een herinnering Aan ons schandalig slavernij verleden Zo wordt een kinderfeest voor je het weet Tot op de laatste pofbroek uitgekleed.…

Er komen weer wat lijken uit de kast, Want volgens laatste Vaticaanse lekken, Komt menig priester volop aan z’n trekken, Terwijl de Leer dat ziet als ongepast. Hun levensopdracht luidt: ‘blijf rein en kuis’, Maar heimelijk vereren zij het kruis.…

Soms zie ik in gedachten op een lange ijzertrap Die wentelend omhoog gaat naar Elysisch wonderwel Mijzelf op treden treden als een gave oesterschelp Ik voel hoe in verborgenheid in mij de parels rijpen Langzaam puur ik korrels zand die landen op mijn tong En in het duister oergeweld van weekdierengedachten Dring ik langzaam dieper door tot…