80 resultaten.
WELKE PLAATS?
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 46 Vertrouwend voortgaan aan Gods sterke hand,
met Diens hulp het eigen wezen ontdekken
om het bewuste gemoed op te wekken
tot eer van samen rijpend hart en verstand.
Wie mag zich naar het scheppen van hechte band,
kundig spreken of verklaring strekken?
Talloos verschil wil mensen overdekken;
hierdoor houdt geestelijk welzijn stand.…
Gisteren
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.664 Maar ‘k wil even blijven stilstaan
om te rouwen bij die oude treurwilg,
‘k wil niet altijd blijven voortgaan.
Zijn stervende takken reiken
niet over de muur naar morgen.
Ze verdorren in het laatste licht.
Ik streel een laatste keer zijn stam,
raak zijn takken even aan en gaandeweg
verdwijnen de muren uit het zicht.…
SCHILDPAD
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 Heerlijk soezen in de zon, lui en roerloos:
nieuwe levenskracht stroomt mijn pantser in,
geeft voor komende uren goede zwerfzin,
flink voortgaan bij rustig weer of windhoos.
Daagse bezigheid duurt een hele poos.
Moeizaam gaat de wandeling in het begin.
Eerst valt het lopen zwaar, klinkt dan vol gewin.…
HERSTEL
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 267 De jeugdige harten zijn ineens verblijd,
ontvangen liefderijke wonderkrachten:
steeds tot voortgaan, dapper uitdagen bereid.…
D W A R S D O O R A L L E B E T O N
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 136 Als ik kniel ter aarde
voel ik haar waarde
in mij stromen
dwars door alle beton tot mij komen
de miljoenen dromen en idealen
door bergen dalen
wegen dwalen
tastend voelen
gevouwen de handen
geborgen weten
te bedoelen
verleden
heden en toekomst
aan elkaar
gebeden
dankbaar elke dag
in uren
voortgaan en duren.…
Oogvreugde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 In de tuin geniet het paar van stil bestier
der vroege avondlucht, bezadigd en zoel;
roze wolken minnen hun enig doel:
traag voortgaan onder ijl blauw, van ver naar hier.…
NAAR VOREN ZIEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Verlangend voortgaan op het lange pad;
aan het eind ervan prijkt een stralenkrans,
noodt én vermaant, omringd door milde glans,
die soms vervaagt _ tot star, neerslachtig mat.…
Ontsprongen kracht van zonsverduistering.
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 238 Niet lang of de zon straalt weer helder zacht,
Herkenbaar, ontsprongen lach als voortbedacht,
De zon en de maan, in eigen wonderlijk bestaan,
warmte, liefde en kracht, zullen weer voortgaan.…
Het leven dat ademen doet.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 255 Een leven in harmonie met zijn
omgeving is pas een volwaardige
organieke samenleving; als op
de rand van het interne- en externe
voortgaan de longblaasjes zuurstof
brengen in een circulair bestaan.
( Thema: 'Het zieke kind')…
In lijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 140 als je toch een richting
op moet, blijf dan
evenwijdig aan mij
op armlengte afstand
of een iets te dichtbij
ik zal wel lineair voortgaan
onafgebroken regelmatig
dagen vullen met bestaan
binnen de lijnen kleuren
grijs of zilver, zilvergrijs
standaard HB zal voor
kleurpotlood doorgaan
het krast en vlekt
morst koffie en tranen
als de houten…
En geen gemurmelde vertroosting maar een scheur licht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 177 Altijd:
de uitstulpende bedding nemend,
niet misverstaanbaar, in deze;
in dit meanderen, weerkaatsingen
in en uit, in voortgaan en stromen,
gezien in honderd en een maal
verbonden bewegingen: licht.…
HOUVAST
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 343 vertoont zich een hechte klip
geeft nieuwe moed en veilig oponthoud
de sterke rots is vol belofte
van trouw en sterke bescherming
stervend schuim spoelt tussen de blokken
baart behouden rust - lijdzaam afwachten
maar
boze rollers duwen je hardvochtig
tegen de onwrikbare stenen
kneuzen ribben of maken wonden
liever over de hoge golven
voortgaan…
Metamorfose
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 134 golven
van de wind op zee
Ik zou nu hier willen zijn
als de geluiden
me niet dragen konden
maar de herfst
voert me mee
En ik reis
over daden en dromen
dalen en zomen
Hier zo ver vandaan
kwam ik in een adem
en een zucht
gedreven in een stilte oceaan
badend in een zwoele vlucht
-ik wil mijn gedachten koersen
vooreerst het voortgaan…
ONWEERGENOT
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 De donder snelt door zware wolken
laat in schemerlicht of duisternis
luide roffel van pauken horen
tussen de slagen door rust stilte
waarin vragen met elkaar strijden
over voortgaan of blijven hangen
bliksems
slangen vol trillend bleek geel
manen een ieder tot schuilen
om vanuit een veilige ruimte
genoegzaam huiverend te kijken
naar de oudste…
Emotiecensuur
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 234 opgeslokt door de woeste beweging
van de trein die zich door het landschap trekt
op weg naar een laatste bestemming,
ik voel dat de emotiecensuur heeft toegeslagen
niets is meer zegbaar als het niet heftig is
mijn innerlijke zelf vecht met een bitter tegenstreven,
langs het geboomte en het kreupelhout slingert de trein
in een langgerekt voortgaan…
VERSLAVING
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 456 Zou je zo willen voortgaan?…
De eeuwige reis
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 229 Wij zijn reizigers die tastend voortgaan op verstand en gevoel,
totdat we niet uit het lichaam, maar uit de geest worden geboren.
In een lichtzee worden we tot slot als engelen binnengehaald
als alle lessen van 't materiële rijk door ons zijn geleerd.…
Kosmotisch
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 718 wij snappen steeds beter waarom de wereld
zo simpel is, in onze ogen draait ze slechts
de minuten, uren, dagen, maanden, en de zon
verwarmt haar huid en hart, haar zachte buik,
dan flitst de komeet en verlicht het onverwachte,
dit werelds heelal is vol zwart met zilverglans,
wij observeren de dronken tochten van satellieten,
die schokkend voortgaan…
De familie Piggelmee - vierde verhaal - tweede serie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 Radeloosheid leidt soms tot reddeloosheid;
en die leidt in Zeeluinen tot een gevoel
van depressie om de schijnbare onoplosbaar-
heid door de problemen van de moderne tijd;
die geen genade kent voor een kabouter werk-
gemeenschap, die minder zal gaan produceren
met het voortgaan van de tijd.…
De spoortrein
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.589 Eens op een dag, toen ik de stad
Verliet en in de spoortrein zat,
En daar in stille lijdzaamheid
Geduldig wachtte tot de tijd
- Bij 't langzaam voortgaan van de klok -
Zou komen, dat mijn trein vertrok,
Geschiedde 't, dat in 't naaste spoor
Een trein rangeren ging en voor
Mijn venster schoof.…