Netgedichten

netgedicht (nr. 75.310):

NAAR VOREN ZIEN

Verlangend voortgaan op het lange pad;
aan het eind ervan prijkt een stralenkrans,
noodt én vermaant, omringd door milde glans,
die soms vervaagt _ tot star, neerslachtig mat.

Je kunt wellicht leven als een najaarsblad
bij de gedachte: "Het licht verdwijnt thans."
Het gelovige oog geeft echter kans
te zoeken naar een diepzinnig vragend "wat?"

Steeds vorsend en onwrikbaar blijft de troon,
waar sterren helder of verborgen schijnen,
sprekend over de genade van Gods Zoon.

Veel kwaad bedreven? Gewetenspijnen?
Voornemen verdrijft het op nieuwe toon.
Blij en verlicht voor de Heer verschijnen!