Alle inzendingen over VRAGEND

een plaatje ben je hoe je knielend fotografeert, mijn vergeetmenietje vlinderlicht stap je m'n bloemenhuis binnen, het bloeit op uit jouw gezicht je spint, je strekt je pootje en haakt zacht in me met een streel vragend nageltje…

turend langs je wangen naar de zachtheid van je gezicht praat ik met je ogen waarmee het hart beroeren kan gevangen in je ziel kijk je vragend of ik je helpen kan geef me je hand want met één vinger kan ik niet spelen…

in de schaduw ben jij voor mij geschapen zie uit naar jouw vragend licht dat ontwaakt mij uit levend slapen op herademen gericht het duurde maar even de nacht brak aan ik droomde verder op de verduisterde maan…

Wat een brede interesse Voor de medemens En jouw wil Beslist De psychologie te begrijpen Want duizenden Zijn je voorgegaan Dezelfde colleges En Soms denk je Misschien Ik ben speciaal Maar luister Luister goed De vragende Beslist .…

teder het mensje in jouw armen knuffeldicht geborgen samensmelting goud om rozenrood nieuwgeboren morgen broderiekantjes vragende handjes ontwakende glans brabbelbabbels zoeteliefjeszingend wiegend een slaapjesdans…

Een wonder zo teder en klein Vragend om jullie handen die haar bodem zullen zijn Doch, het bereik van haar invloed Is als de veder die het water kringen doet Veel warmte gewenst die zal vloeien Door jullie lichaam als zij jullie zal boeien.....…

Herfstkleurige haren onverholen ogen vragende lippen bevallige borsten drie-kinderen buik vijftiger-jaren billen lange benen levend op grote voet om over het IQ maar te zwijgen !…

Toon zong en zei: ik hou van jou, met een glinstering in zijn ogen en nooit maar dan ook nooit hebben woorden me meer bewogen dan die man, die sprak op een verlicht podium met zijn zoon aan de zij: ik hou van jou, niet vragend: hou jij ook van mij?…

Vreemd is het moment dat mij verlaat en vragend achterlaat met zwijgende schaduwen die hun wachten niet laten wachten en sporen wissen met lege blikken die geen helpende woorden achterlaten zolang ik niet meer weet in wiens schaduw ik ben geworden…

Als een stille schaduw met vragende ogen ademloos kijkend naar het ochtendgloren bij het ontstaan van een nieuwe herfstmorgen.…

De maan glijdt langs de ruiten En blikt mij vragend aan. 'Wat moet dat, bleke zanger, - In uw ooghoek glinstert een traan?' Zo gij de maan zelf niet waart 'k Zou zeggen: loop naar de maan. - Wat mij het oog doet glinsteren, Dat gaat er geen schepsel aan.…

ik fluister de wind het ochtendgloren huil de regen bij invallende nacht voel hartsverlangen in mijn zoektocht naar dromen ademloos de eenzaamheid verdwaal steeds weer waar de fluistering daagt mij zachtjes vragend wat vandaag vermag…

In de lachende stilte van het levenloze debat kijken ogen waar ze gewenst zijn omdat ze niet eenzaam vragen aan de spiegel wie wie hen nog geloven wil als het vragende licht van de tv hun laatste hoop is en alleen de afstandbediening een trouwe bondgenoot blijft…

De maan glijdt langs de ruiten En blikt mij vragend aan. 'Wat moet dat, bleke zanger, - In uw ooghoek glinstert een traan?' Zo gij de maan zelf niet waart, 'k Zou zeggen: loop naar de maan. - Wat mij het oog doet glinstren, Dat gaat geen schepsel aan.…

Reikhalzend kijk ik naar wat komen gaat vragend, vol verlangen, dromend ben ik nu al stil je schoonheid weer bewonderen doet me zweven Zal ik straks sterven, badend in het zweet of zal ik morgen verder leven Als ik het verschil dan nog maar weet.…

vandaag bestormt ze de hemel vragend smekend is haar fluister “leid de hand van de chirurg” ik heb beiden zo graag haar handen gevouwen haar ogen zoeken tranen wellen op met heel haar wezen bidt ze op eigen wijze behoed ze ik kan ze niet missen…

Flakkerend het kaarslicht haar oogjes tranenvol druppend op haar roze dij ze veegt ze nietsziend weg schokkend nietig is haar borst zo frèle, lief en mooi verdrietig streel ik haar vragend kijkt ze me aan maak je morgen mijn pop?…

Terwijl ze moeten vloeien tot alles is verwerkt gisten ze opeengehoopt wachtend op bevrijding Aldoor gevangen in alledaagse zaken die aandacht vragend geen ruimte laten voor verwerking Alles verder weg dan dichterbij lijkt op dit moment meer verwijderd dan te voor…

Bij zijn laatste bocht noodt wijd licht tot snel voortgaan, dan vragend stilstaan.…

Die duif bijvoorbeeld in de dakgoot van het huis hier tegenover, kijkt me telkens vragend aan. Ik waarschuw hem: nu moet je gaan, dan kom je niet te laat. En goddank, inderdaad, hij slaat zijn vleugels uit. Als ik er toch niet was. Maar nu de bomen nog.…

De lach met zonnebril is onwerkelijk omdat ogen onzichtbaar blijven maar de gebruinde huid geeft ook iets bloot, wat niets anders is dan een vragende blik.…

Nergens op wachten in de stilte van een mooie belofte die niets verdringt of vragende echo's wakker maakt. Blijven waar ik de tijd in woorden verpak en momenten langer maak omdat ze een melodie bewaren en de warmte fluistert dat ze nog een schaduw van dromen over heeft.…

Slapende blauwe oceanen Ontwaken door de wind Welke mij liefdevol aait Hoog op de golven dansen En een handkus gooien Naar die gouden horizon De zeilen maken dat vragende geluid Waarvan het antwoord bekend is Ik hou van de zee…

De Telegraaf spreekt vragend van een setje Ze delen al de tafel (en het bedje?) Men wéét het niet exáct: een groot verdriet Gelukkig zijn er absoluut geen zaken Waarover ’t land zich écht druk hoeft te maken…

Het culturele leven in mineur door Zowel klassiek, pop als ook de kleinkunst Immer gekidnapt, vragend om een gunst Werkloos thuishoudend, willen zij er gaan voor Verbazing werd geschetst toen echter bleek Rijk geïnspireerd thuis dus, week na week…

Ik kijk wel vragend om me heen, maar ik zie niet eens jouw blik. Ben je nog ergens nonverbaal bij mij misschien aanwezig? Ik staar al uren in het donker, tast aarzelend in het duister, maar ik hoor niet eens jouw stem.…

Hulpeloos, vragend. Help me. Steun me. Wees er... Wie voor wie?…

Door mijn wimpers volg ik de druppel Verlost vanuit je overvolle navel Glijdt zij weifelend zigzaggend omlaag Over de deinende vlakte met trillend dons Aangekomen bij de heuvel van Venus Aarzelt zij even om dan samen te smelten In de nog altijd vragende vallei der liefde…

ik zal mijn stappen matigen mijn handen leggen op je lichaam je levende lichaam je dansende heupen en ik noem je naam in de lege kamers van dit huis ik zal kijken naar mijn rusteloze handen ik zal je zien en denken aan de duizend kleuren op je vragende huid ik zal je strelen voor ik ga…

ik zie in jouw ogen mijn weg naar dromen aanschouw verdriet in tranen zo diep beheerst verlangen vragende ogen spiegel jezelf eindeloos diep waar verzonken hoop als stille wens zachtjes huilt in gesloten ogen…