Alle inzendingen over Vera Lynn

Subtitel: Eye-catcher Graag zou ik nog het Sydney Opera House willen beleven bij leven en ook wel met ziekte Polycythemia Vera Die ziekte die Polycythemia Vera draag 'k reeds ruim drie decennia met mij mee Ongeneeslijk, ongeneeslijk hoe heeft onze Schepper/Creator zoiets kunnen bedenken Natuurlijk begrijp ik 't creëren van vele…

bloemen bloeien Die manke Jelle die daar stond Zijn scheve ogen, open mond Met bloemblaadjes te stoeien Die Suze is zijn achternicht En alles is op hem gericht Dat tussen twee gestoorden De vlinders fladd'ren in het rond Ze zitten nu waar hij net stond Ze zijn het eens geworden -------------------------------------- Persiflage op: Vera…

gaten in de muren Die kleine potjes van de naaste buren Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen In Poelestraat, waar vindikater-luizen De aanwas ging ontgroenen bij Spilsluizen En naderhand zich in triomf ging laven Aan rituelen bij de Noorderhaven De Ossenmarkt heeft voor hen afgedaan Die is, als Pluto, ondergronds gegaan Met Vera…

Hij was al eens de best geklede man, Maar daar kon Danny’s schoorsteen niet van roken, Aan aandacht heeft het lange tijd ontbroken, Sinds Roller Coaster lijkt of alles kan. Na Queen zit voor het eerst een Zeeuwse zoon Als koning op de muzikale troon.…

HULDE: VERA PAUW!…

30 jaar geleden stopte mijn hart en devalueerde mijn geheugen 3 decennia terug, ging ik er 2 weerom in tijd geenszins een leugen 20 jaar geleden weer alles op rails ontwikkelde zich, ongeneeslijk Polycythemia Vera met een veel teveel aan bloed ziekte onwezenlijk Een ziekte zonder hoop op ge- nezing Een ziekte met als gevolg gebrek…

Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier, de Akalei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven. Gevlochten in jouw bruidsboeket, mijn liefste nog ruik ik het.…

Onze Lavatera staat nu bij Vera en de Anemonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier de Akelei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven. Gevlochten in jouw bruidsboeket, Mijn liefste, nog ruik ik het.…

- Als Virgo prima vera laat verschijnen en Flora verzenmaker wordt in kleur als een versificator pastorale komt Veritas tevoorschijn in de verzen Dan schuilt zijn eigen waarheid in poëmen ex libris, als het wezen van zijn taal en met hem spreekt ook Echo's stem boekdelen aan deze zijde van de hemelboog Als Iris in fictivistan hem…

ondanks winter in mijn lijf niemand die ik paaien wil niemand die ik storen zal in een stad gevuld met leven is het ware leven stil doe mij niet na blijf ver van mij je mag mijn benen en mijn ogen om te staan en om te zien maar nimmer, nimmer mag je horen door van mij ontvreemde oren hoe ontluisterd ik nu ben (met dank aan Vera…

Festina lente, 't voorjaar is nog koud Maar 't lentefeest heeft daar geen boodschap aan Het bot uit in de zon, bij volle maan Staan kievitsbloem en speenkruid tussen 't hout De prima vera lentesymfonie Is op zichzelf an sich al een gedicht Laat twijgen zuchten onder het gewicht Van helleveeg en lichtkakofonie In park cantonia - maar…

Geef mij je wellust, ik wil mijn ontij vieren, Vergruis de steen waarop ik stoot. Krauw mij tot regen, vervloek mijn tranen, Omhels mij met jouw primitiefste leed. Want beeld op beeld bega ik mijn sterven, Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan. Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen. Niet dag na nacht mij in jouw vlees herhalen.…

voor mijn blinde buurman Hij stond daar zomaar voor het raam. Ik dacht - naar mij te staren - Ontzet trok ik de blinden strakker aan, Heb hem voor wie of wat hij was gelaten. Niet in de zon, in het teken van de koude maan Moet zijn gesternte zijn gevallen Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep, Hem in hem sloeg, hem dichtte in het…

Het kost niet zoveel iemand een glimlach te schenken, je hand op te steken voor een vriendelijke groet zoiets kan de zon laten schijnen, in een hart van een mens die je zomaar ontmoet... Het kost niet zoveel je hand uit te steken, om voor een ander een beetje behulpzaam te zijn Een dankbare blik is de beloning, al was de moeite voor jezelf…

Een wit kussen Een wit hoofd Ogen met een kinderlijke glans Breekbaar zo kwetsbaar Je knuffel bij de hand Je geeft geen grote woorden meer Aan al die kleine dingen Geen trieste woorden meer Aan al je geleden pijn Je hebt geen blije woorden meer Voor de gelukkige momenten Je hebt geen namen meer Voor een ieder om je heen Nog eenmaal…

als een stille bruid stapt de witte pauw door het zand witgekoust witgekroond en witgetooid zo ongenaakbaar en trots misplaatst eigenlijk en al met de blik van ontevreden vrouw in de koele ogen die schichtig bewegen in mijn richting getroffen denk ik m'n spiegelbeeld van zo lang geleden alleen, ik mis de angst in haar blik als…

de dood zoekt mij achtervolgt mij van dag tot dag wachtend tot de tijd dat ik toegeef achterna gezeten door de dood zoekend naar een uitweg kijk ik recht in zijn ogen en voel me verbonden een zachte bries bestrijkt mijn hart het is zoals het is en het is goed..…

We lagen in ons bed van middagzon Uit elk verband Uit elke geschiedenis verbannen. Vogels vlogen op uit ons verstand De huid die om ons heen zat, loste. We vloeiden uit en over elkaar Werden zee, zwommen zonder handen. En op het voor ons uitverkoren strand Stonden engelen op wacht Met toeters wimpers en bellen. ----------------------…

Toen de nacht nog vol beloften was (je lippen zacht, een stil gezicht) en er zich uit onze liefde hevige verlangens hadden opgericht (en ik mij reeds in tweevoud waande) Toen de wind zich door de muren drong om onze naaktheid te doen beven, wenste ik met jou niet groots maar ontzettend KLEIN te leven.…

Waar! Waar kan ik heen? Waar zal ik staan? Waar iemand me hoort. Waar iemand me ziet. Waar iemand me ruikt. Waar iemand mij voelt. Waar iemand zegt, je mag er zijn! Daar zal ik staan!…

Zat van zee zat hij zat aan de zee. Alleen de zee zat er niet mee.…

De geliefde hoort op te komen bij de achterdeur waar de omhelzingen bij horen, de toegesnelde zoenen, het omranken van het gewillige reiken. Binnen in huis zit vader. Die ziet het niet. Hij kijkt tv. Moeder strijkt zijn hemden aandachtig gebogen over de plooibaarheid. Intussen slaat leven een bladzij om. Bij de achterdeur ligt het scharnierpunt…

Lage ochtendmist over de weilanden. Ergens op vakantie wakker worden, vroege morgen, tent uit, natte sandalen, die aan en door een heelal van druppels gaan. In een mantel van vocht verwonderd stilstaan. Hoe het is een diertje te zijn geworden dat zich uitrekt naar horen, en ruikt de schimmeldraden herfst. Gewaarwording van een vloeiende natuur…

Het is koud ligt weggekropen onder een dekbedberg met ook nog een jas aan. Geborgen als een kiem in een warm ei. Geschrompeld tot nauwelijks meer dan adem. Ik zit beneden en wacht tot hij uitkomt.…

lijken wel omgekeerd neem de doorzakker de feestfiguur met 't ochtendgloren ziet hij lakens als hij lakens ziet gevraagd waarom antwoordt hij in triomf ik pluk de dag mijn diepste wezen carpe diem bevlindert dagen de keurige rijtjesmevrouw half twaalf exact gepoetst gewassen in den minne gestreeld pyjama aan nachtcrème aloë vera…

huisjesslak, bied me onderdak *** Het web sloot zich niet “geen vlieg”, zei de oude spin de mot zit erin *** Bram, het vliegend hert liet zich finaal verblinden door ‘n jonge hinde *** de koningsvaren wacht tot het ochtendgloren om te ont-sporen *** de kleine vleermuis had na een geslaagde duik vlinders in de buik Een dichtvorm van Vera…

Pour lui Mademoiselle Groust de la Fontaine 'k Aenbid uw schoon gelaet in zweymeltael Mitsgaders uw orael verteld verhael 'k En viel voor u van stond af aen, Ghislaine Hoe 't kwam? Het zwoof in klare koepelzalen In 't vacuüm van Maegdenburger bollen Beklemd in Sein en losgeraeckt in Sollen Verblind door primavera's zonnestralen…

daarentegen geenszins wil twijfelen Aan gerenommeerde arts Die op basis van haar ervaring beslist weet van wanten Patiënten voor hun eigen bestwil juist informeert Opgegaan in tijd, is inmiddels een 5-tal jaren Een kwart, al 25% van aan ons gedane prognose En toch, in laboratoria wordt keihard gewerkt Dus wie weet: IN 't KADER VAN POLYCYTHEMIA VERA…

vervallen raam Waar onkruid onder de pannen groeit nog authentiek nog niet bedorven Waar insecten oor verdoven duiven koeren op de cour Geraniums de potten kleuren en blauw geverfde emmers bij de waterput Een vijg welhaast de abrikoos bezwangert met zijn geur Het trapje naar de grote keuken leidt waar ook nooit rust is want Vera…

als woorden knellen net als te kleine schoenen kan een glimlach of een knipoog zo mooi blootsvoets lopen…