Netgedichten

netgedicht (nr. 79.923):

Sein und Sollen

Pour lui

Mademoiselle Groust de la Fontaine
'k Aenbid uw schoon gelaet in zweymeltael
Mitsgaders uw orael verteld verhael
'k En viel voor u van stond af aen, Ghislaine

Hoe 't kwam? Het zwoof in klare koepelzalen
In 't vacuüm van Maegdenburger bollen
Beklemd in Sein en losgeraeckt in Sollen
Verblind door primavera's zonnestralen

Ons past verschoning echter niet, Ghislaine
Noch van uw kant en evenmin der mijne
Het was een cul-de-sac, mijn madeleine
Elck speelt zijn rol, u d'uwe, ick de mijne

Ick kus u, leg mijn handen
op uw leest
En dank u voor wat is en is gheweest