Alle inzendingen over Verlangen OR Rouw

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Raak niet verstrikt in je rouw hoe groot of klein deze ook is Gebruik een rouwstrik, toon het: dat lucht op, dat wordt herkend Deel je verdriet met anderen daar wordt niemand slechter van!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Geen handjes tastend uit te steken, geen glimlach doet de harten troosten en waar de lichtste adem breekt, rouw-baar rouwen in een ademnood, groot verlangen naar de oerzee van de moederschoot.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

Ze willen je even laven eer de tijd van de grote hunkering weer komt, het verlangen de rouw en de stilte.…

Groter is mijn heimwee dan de angst voor pijn en rouw, naar het land dat mij beloofd werd, waar beloften nu verwaaid zijn, in het zand van 't graf geschreven. Meer nog dan mijn woede heb ik heimwee naar dat zand, over 't graf van mijn geliefde, waar de liefde nu vergaan is, die die pijn en rouw verteerden.…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

rouw heeft zijn achteraf datum na de spijt en op een perron waar geen trein vertrekt enkel jouw sporen…

Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei zal ergens nog te vinden zijn, maar enkel vrede, dieper dan de zee. Een Paasbericht om ook aan jou te melden dat de barensweeën zijn begonnen; nieuw leven komt, al zijn er drama’s en nog steeds corona.…

Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei zal ergens nog te vinden zijn, maar enkel vrede, dieper dan de zee. Een Paasbericht om ook aan jou te melden dat de barensweeën zijn begonnen; nieuw leven komt, al zijn er drama’s in Fukushima en Libië.…

Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei zal ergens nog te vinden zijn, maar enkel vrede, dieper dan de zee. Een Paasbericht om ook aan jou te melden dat de barensweeën zijn begonnen; nieuw leven komt, en Jezus leeft, Hij is verrezen.…

een moord gepleegd op wat had gekund en wat had gemoeten rest mij niets dan rouw…

Er is geen algemene remedie voor rouw iedere rouw staat op zichzelf wie het niet heeft meegemaakt kan er ook niet over meepraten je moet het ondergaan beleven die rouw je moet er bijna aan onderdoor gaan, doodgaan, bijna Maar door je vrijheid te behouden je eigenheid te koesteren door veel van jezelf te houden niets voor jezelf achter…

Woensdag 23 juli 2014 16.00 uur Dag van Nationale rouw Nederland is 1 minuut stil Zielloze zeer pijnlijke stilte voor hen: de honderden gestorvenen Begin van een rauwe lange rouw voor hen: de duizenden nabestaanden…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

Toen mijn moeder overleed, werd er gehuild, er was verdriet, lang rouwen, nee dat kon echter niet, want een tante overleed de liefste die ik toen bezat en weer was er verdriet, weer werd er gehuild, maar lang rouwen nee, dat kon echter niet, want de hond werd overreden, en toen ook zij was overleden werd er gerouwd er was verdriet, maar ook dat…

Ik mis je aanwezigheid Je zachte woordjes Je geur Ik mis je zo ontzettend De dingen die we samen deden De herinneringen die we deelden Jij was de grootste zon in mijn leven In dat leven waar nu een schaduw over teistert Ik ben niet meer ik Zonder jou die zo eigen durfde te zijn Ik lees je in mijn dromen Ik hoor je in mijn teksten…

Als het rouw rumoer rondom jou is verstomd, de stoet voorbij is, schuifelende voeten, dan voel ik dat er een diepe stilte komt, en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten. En telkens weer zal ik je tegenkomen, we zeggen veel te gauw, het is voorbij, Hij heeft alleen je lichaam weggenomen, niet wie je was, en ook niet wat je zei.…

Wat zijn de juiste woorden wie reikt ze mij zo aan wat zeg je tegen iemand die een geliefde af moest staan Wat zijn de juiste woorden jou zo te zien doet mij zo`n pijn dan moet het toch voor jou bijna niet te dragen zijn Ik zeg maar beter niets en zit hier nu naast jou want luisteren is volgens mij de enige échte vorm van rouw…