Alle inzendingen over Verstild moment

Hangend in momenten hunkerend naar haar Lege liefde, obsessief jouw wow-moment Was met haar maar echte liefde Overwint alles zelfs jou en mij Gek genoeg ben je voor een deel Nog steeds aan m'n zij voor... Slechts 'n moment Het moment in een notendop!…

ik zwijg in jouw stilte draag de geur van balsem en een witte doek verraad mijn verdergaan, geluidloos vallen droppels op de natte vlek waar mijn blik thans rust leven kust de dood…

Kijk in de spiegel, nu de dode hoek de blinden ontluikt. De hand betast ongenode,   volgt de contouren en iedere groef. Een vinger penseelt de lippen sexy karmozijn op proef.   Ledige ogen blikken naar binnen, treffen zichzelf en komen tot zinnen. Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

de dag breekt aan dat zij jonger wordt het meisje op haar trouwdag met daarna de kinderen mijn lief komt straks, zegt ze ik wacht op hem dan mag ik naar huis Pieter heeft een tekening gemaakt voor mij kijk maar ze houdt een wit servet omhoog nog netjes opgevouwen, legt het meteen terug naast het bord met boterhammen hij wordt groot…

Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag t is jaren her, de plaats ben ik vergeten t was eerst en enig keer dat ik u zag U was bekend, ik had het moeten weten U las wat voor, het waren vast sonnetten De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset Van rijm en ritme volgens oude wetten Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…

Het moment dat je achter komt dat je sterker bent Dat je je leven hebt laten leiden door invloed Die je eigenlijk niet wilde en jezelf niet herkent Wat in je binnen stroomt niet meer is dan je eigen bloed Het moment dat je achter komt dat je boven anderen kan staan Je voor je eigen mening kan opkomen Dat iemand je deur van je hart laat open…

het moment is weer ter plaatse verscholen tussen nu en even moeilijk te benaderen, zoals te doen gebruikelijk in een zee van tijd, een glooiende weide groener dan blauw, aanwezig als strijklicht onder een hellingshoek alles vloeibaar, nergens steen altijd plaatselijk en ontdaan van elke zwaartekracht ja, ik krijg de wolken steeds…

hersenspinsels vullen kieren in de dag elke minuut is ingevet ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd geharnaste barsten dienen zich aan muren scheiden ruimte van samenzijn wolken regenen alvast helder kleurt bleker -niet op voetnoten bedacht- thee schudt zich leeg in een beker het moment…

Hij is bijna vier en sprong voor het eerst in het grote mensen zwembad. Met een flinke aanloop, natuurlijk hey hij is al bijna vier. Mama was trots, want minstens de helft van die sprong was mama’s werk geweest. Een kwartje vertrouwen, een kwartje enthousiasme, een kwartje overredingskracht en twee kwartjes geduld. Mama’s hebben altijd een…

er viel een snelle blik van ‘t oog -ik kan het geen aanraking noemen verwisseling van woorden leek op een gebeurtenis zo kort als een fractie of een moment, ergens tussen voortduren en beleven, een vlek op de vlakte van de muur de U van het uur, een volle seconde genoeg om onherroepbaar te zijn Ik wacht een ademteug Herdroom het…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

Verstild, gelaten Wacht een versteend dodenbos Op begeestering…

De echo verdwijnt in een verstild niemendal door holle woorden.…

verstilde woorden wachten onder flinterdun ijslaagje op dooi…

ronddolend gevaar in verstilde kwetsbaarheid tijd voor bezinning…

lelies van Monet in dromerige tinten verstilde schoonheid …

blauwdruk van vroeger verstild slapen de dieren gevangen in steen…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…

verstild verlangen verstopt voorbij de dromen versnelt nu vooruit…

waarheid is klaarheid in zinnen zinspeel de stilte ik kom verstild als man…

Er was een klein moment dat wou zo vreselijk groot, maar bleef geweldig onbekend tot na haar dood.…

Een geluid Een snik verraad Een gevoel Een emotie te veel Een gehuil Een traan te veel Glinsterende ogen Er is licht te veel Happende tanden, die verscheuren willen Er is geweld te veel De stilte van de dood Er is stilte te veel…

´Je raakt me´ zei ze Warm teder fluistert haar adem waaiert over haar huid tinteling op het topje van haar vrouw zijn ´Ik wil je wel´ zei ze Tergend langzaam knopje per knopje bloot van elk kledingstuk ontbloot In dat ene moment was zij alleen, alleen maar zij, het allermooiste kleinood...!…

Nee, zegt ze Vul mij dan maar in, zeg ik verstild ben ik, toch tintel ik, nog onvervuld…

hoe jij nog roerloos naast me ligt het vroege uur met puur verstilde schoonheid vult…

kennen, kennis voorvaderen, moederziel onbeschreven doorgegeven overgeleverd zonder tijd De weg omhoog is lang en steil onderweg zijn vergezichten zoek ieder moment je heil dit zal je reis verlichten…

Vierduizend jaar verstild in een moment. God en Allah werden Jahweh geheten Ook hebben we zijn kudde nog bekeken want morgen trekt de karavaan weer voort alsof de eeuwen nooit waren verstreken. Er klonken tonen als een onheilsteken: ‘U heeft een nieuw bericht’, las ik verstoord. Pas drie uur later heb ik het bekeken.…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

Na één moment van pure zaligheid zal blijken dat wat ons draagt en blijvend toekomst heeft voor weemoed en verdriet hier spoedig weer moet wijken, - opdat ons hart nog meer gegeven leeft?…

Kleine witte wolkjes drijven langs de hemelboog. De ondergaande zon kleurt ze hier en daar wat roze tegen het zachte blauw. Het wordt avond. De zon zakt achter de huizen aan de overkant. Nog even, en de schemer verdeelt zich over bos en veld De merel zingt nog zijn jubelend lied. zwart tekent hij zich af in het schaarser wordend licht…