Alle inzendingen over Vervlochten

Zal ik jouw haren vlechten klinkt het vragend terwijl schijn bewegingen borsteloos langs rood en weelderig gaan glimlachend kijk ik haar aan en vraag om een spiegel zodat wij samen een buste vormen vervlochten met eerder gedachten gaan terug naar de vorige eeuw waarin het elke dag vlechten een dagelijkse strijd was en wapperende…

figuren waren ook bedachtzaam Voor publiek dus helder en doorzichtig Meer dan duizend handen klapten samen Op hetzelfde ogenblik bevlogen Open monden die haar overkwamen Allen waren even opgetogen Welke woorden klinken als haar bochten Hebben harmonie met wat we denken Kunnen mensen nog verbazing schenken Als haar lijf met tent en mens vervlochten…

In liefde gedenken wij Hennie Jongbloed-Weggemans *15 maart 1937 - +19 april 2013 Oorsprong, bron, Oerbegin ben jij Van dit leven Dat zo ondoorgrondelijk, Zo vaak niet meer te Volgen is - stromenland Waarin mijn ziel Zich onlosmakelijk Vervlochten heeft, Eind dat begin werd En begin dat nooit Meer ophield met Leven, waar…

Als het licht het leven dooft van het eens zo artistieke hart; dat van woorden vlinders vormde; vervlochten bloemen rond het eens zo groene blad. Als het licht het leven dooft van het ooit zo waarachtig hopen op dat sprankje eeuwig licht, dat de duisternis voor geluk moest kopen.…

Als het licht het leven dooft van het eens zo artistieke hart, dat van woorden vlinders vormden; vervlochten bloemen rond het eens zo groene blad. Als het licht het leven dooft van het ooit zo waarachtig hopen op dat sprankje eeuwig licht, dat de duisternis voor geluk moest kopen.…

Doordrenkt van nachtelijk oranjelicht Kunstvuren neerkijkend op voorbije tochten De oude straat is nu als enige verlicht Een levensweg in alledaagsheid vervlochten Mijn schaduw komt als een tweede bij de lantaarn Draaiend snelt hij zich strekkend aan me voorbij Vervaagt en wordt opgenomen door de nacht Terwijl ik het volgende licht nader…

alsmede de dood staan heel dicht bij elkaar Ze zijn elkaars reisgenoot en zijn daarom ondeelbaar Hand in hand samengaan zonder angst zonder vrees Erkennen elkaars bestaan en zijn soms elkaars logés Dood is enkel de drempel naar ons eeuwige bestaan Stap in de tijdloze tempel waar ’t aardse is afgedaan Leven is intens samenzijn gans vervlochten…

Mijn faam is zoek de rest is het gesjochten van kunstgeschiedenis en domme duitenmis die veel te innig zijn vervlochten. Beroemd stond ik als duur te boek tot kenners die zich zelf benoemden mij redeloos ontroemden. Hun loon mijn hoon, werd ik een epigoon zelfs kloon genoemd: zo viel voor mij het doek.…

De nacht voorbij gevlogen Schemer licht mijn ramen Mijn geest helder en scherp Uren die gedachten namen Zoete pijn in stilte gedragen Vervlochten met jouw zijn Mijn liefde zo intens groot Jouw hart voor mij te klein Gevoel te zijn leeggezogen Van alle energie ontnomen De waarheid harder dan ooit Leugens verminken dromen Woede woelt…

Verder hoef ik niet te gaan Ik heb mijn plek gevonden Gevangen door jouw armen Vervlochten diep verbonden Verder hoef ik niet te gaan Al dat moois is zo dichtbij Jouw liefde zo heerlijk warm Ik hou van jou….jij van mij Verder hoef ik niet te gaan Nu wij blijven vergroeien Elke nieuwe dag in liefde hult Harten elkaar blijven boeien…

Is het halfvol, halfleeg het glas De keuze zal de kijk bepalen Zo ook de stand van beide schalen Die wikken over groener gras Ik weet het juiste antwoord pas Als ik geestdriftig met verhalen Haar aandacht vang en volle zalen Tref in haar blik, zij even kras Opveert bij het aloude KNIL De met de Gordel zo vervlochten Zwarte, nu witte orchidee…

Sonja Francesca Pronk nimmer wordt jouw naam nog uitgesproken toch zijn de herinneringen nog altijd daar diep donkere geheimen blijven voor altijd vervlochten in jouw blonde haar verstopte je bewust de waarheid gemaskeerd door jouw ranke gezicht met je guitige lach de messcherpe pijn die in jou verankerd lag onontkoombaar haast…

Gekruiste blikken omfloersen de daad Weigeren, weifelen, wachten terstond Geduld als schone zaak of ironische smaad Versmeltend gedacht wat je niet zei of vond "Beheerst beleid versus wettische macht" Gedane gedachten nemen geen wederkeer Verleidende zon, wat je wist, deed of dacht Gesloopte gebouwen lokken opbouw meer en meer Vervlochte…

diep vervlochten zit jij in mij nooit zal iemand dat plekje innemen daar woon jij lief, mijn grote lief verloofd, om onze liefde te bevestigen voor de hele wereld al wisten wij, dat wij voorbestemd waren tot plots het licht doofde ons moment gestolen werd moest ik je loslaten veel te jong mijn hart versplintert mijn rots lief mijn…

Liefde moet niet lijken Maar moet steeds blijken Een lief of klein gebaar Raak die gevoelige snaar Liefde is niet te dwingen Maar moet je toezingen Ontmoeting vol van geluk Zaligmakend verrukkelijk Liefde zal steeds groeien Harten zullen opbloeien Vervlochten in samenzijn Twee zielen op een lijn Liefde verlangt openheid Praten huilen…

Onder schelpen was wezenlijk wezenloos en je ziel al met je hart vervlochten, vervlogen tot in hemelen, gevaren. Een driehoek met een rode rand die in de handpalm brandt, als roodhete kolen. Henk zweert dat hij niets wist van zure druppels die Sodom in rook vervliegen deed.…

Nergens liefde en haat zo vervlochten als op de brede multibaans straten, waar elk door eigen godvruchtige sim het ritsen aan anderen moet laten.…

Weelderige wolligheid Liefde nog pril en broos Zijdesatijn teer en zacht Fluistering zo ademloos Fluwelen huid strelend Gevoelens mooi zo intens Lippen gloeien vol vuur Vervlochten liefdeswens Donsjes dansen emoties Wonderlijk door ons heen Kriebelen teder mysterieus Verlangende liefdeszweem IJskristallen zijn gebroken En smelten…

wonen het swingt zo zwoel wijl hun ogen vonken stralen naar elkander toe en naar de wereld lonken twee monden één gevoel waarbij hij even lachte omdat zij dat zo treffend vond hun handen zwerven zacht en graven teder in gewoel dat opgetild verlangen wacht het zingt zo cool wijl vingertoppen tintelen van warmte, niet de kou en samen vervlochten…

Waar ooit de kersenbloesem bloeide net langs de kromming van de beek Moet ik sterker zijn dan mijn zwakte anders stik ik van verdriet en breek Ik moet loslaten wat ik niet kan houden onze vervlochten harten zijn niet meer Ik denk terug aan de man die jij eens was wanneer je me liefhad zo zacht en teer Ik koester al onze liefdesherinneringen…

De vredige pastoralen en de gaarden Met vreemd-vervlochten bloemen, en de afgronden Van dood en vlammengloed, met juichemonden De englen in schitterende rei geschaarde; En 's nachts, wanneer mijn Teken op de rotsen In 't maanlicht blinkt boven de woelige zeeën En een schip nadert van een vreemde kust, Schijnt het de stuurman boven…

bij avondlicht de kust bezochten en wijzers wezen lang niet elk kwartier hoewel we om een eeuwigheid verzochten we voelden ons als opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven, brouwden bier bij nacht en ontij raakten we vervlochten…

Moment de l'amour Euforisch genot brandend vuur Zachte handen vingervlugge verleiding Strelingen sidderen hitte in hete rust Gepassioneerde lijven verlangen Jouw geur bedwelmt en hypnotiseert Lippen verkleefd in bloedrood Warme versmelting en versnelling Zweet gutst als een goedkoop parfum vervlochten tongen hongerig en nat Borsten…

Ik zie onze picknickplekjes liggen, weet nog van onze wandeltochten, hoe bij het geruis van populieren onze handen elkaar zochten en vervlochten. Nu zie ik hoe het regent, over de polder en m’n dromen, die als verwaaide wolken met de Waal mee stromen.…

bang dat 't zich verraadt, Half hopend, trots in enen en verlegen; 'T heiligste, dat langs laat begrepen wegen Mijn ziel opvoerde tot haar hoogste staat, Had ik aan sterke herinn'ring's gouden draad Tot diadeem voor één aaneengeregen En al het mooiste uit vroege jongensjaren, Mijn sterren en muziek en verzen, waren Op vreemde wijs vervlochten…

gevoel Jouw liefde voelt Zo fijn en plezant Samen fantaseren Over dromenland Jouw liefde voelt Zo teder en zoet Verslavend mooie Roze vlinderstoet Jouw liefde voelt Warm en vol lust Ogen die spreken Wereld van rust Jouw liefde voelt Zuiver vol kracht Lippen die minnen Beminnen de nacht Jouw liefde voelt Op afstand dichtbij Vervlochten…

Gracieus en rustig zwom in de vijver Een schone o zo mooie zwarte zwaan Naar mij toe zwom zij met veel ijver Toen zij mij daar zo stilletjes zag staan Met haar slanke hals omhoog geheven Keek zij mij een ogenblik doordringend aan Onzer beide geesten leken voor heel even Vervlochten tot hetzelfde dierlijke bestaan Haar ogen leken door mijn…

Voor mijn lief mag het altijd zomer zijn de frisheid van de morgen die opdroogt in het vroege zonlicht, dat verwarmt Wakkere vogels zingen en strelen het oor met een vrolijk fladderend ochtendlied een kat sluipt tergend langzaam dichterbij Het is verlangen naar jou, vervlochten raken met verlies, eens ons voorgoed beroerd, maakt los om…

Gedragen op je vleugels In een volle liefdesvlucht Ik mis je schattige dialect Samen verstrengeld slapen Passie zo verslavend mooi Hemel vol vlinders rapen Ik mis je warmte en liefde De tranen als je mij verlaat Je glimlach bij terugkomst Als jij weer voor mij staat Ik mis de intieme momenten Gevoel zo sterk verbonden Dromen samen vervlochten…

heden zal ik voor je rijmen niet om jouw wijsheid te vlijmen neen, ik haal het uit diskrediet alsof het onze taal al lang verliet waar kennelijk niemand nog geniet om in vorm zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een…