Alle inzendingen over Vorm

Geef mij een feestelijk gedicht hier op dit nieuwetijdsgewricht het hart, de lever en het bloed willen bezieling, frisse moed Kom, vul je nieuwjaarsvers met licht Schets ons een zonnig vergezicht dat is je dichterlijke plicht tover juwelen uit je hoed poëetjelief wees braaf en zoet Geef mij een feest.. Het oude jaar zit in 't gesticht…

ze vertelde over haar gevangenis ze vertelde het drie keer in de hoop dat men begreep dat ze door haar dwang alles drie keer zeggen moest ze vertelde het drie keer in de hoop dat men zou horen wat ze zei en zou begrijpen waarom ze zo vaak treurig was en zo zelden blij ze vroeg het drie keer in de hoop dat ze zou krijgen wat ze vroeg…

Je boomt je takken breed je ballen sieren een zilver een koord, een slinger een vorm, een rondeel Je naakt en spreid je armen wijd, je benen een V-hals, een lange lengte een vorm, een verticale haal Je zwijgt onder een kus me tak je stilt in lichtjes twinkel een ruis in woord, gevangen een vorm , een samenzijn versmolten amen…

De wind weeft gouden stralen zachtjes doorspoelt het je haar Ik zie jouw ogen langzaam verdwalen opgaand in een teder gebaar De zon weerkaatst jouw gouden glimlach verwarmt mijn hart met al haar kracht Toont het geluk van een eerste lentedag die ons voor altijd samenbracht Zichtbaar stralend in het groene gras blikken we elkaar liefdevol…

zij speelden niet rollebolden liepen en sprongen nooit donkerden wel vage vormen op een ondefinieerbare achtergrond zelden direct in zicht maar je wist en voelde hun aanwezigheid soms sluierden ze grijs waar helder licht te verwachten was mineurden geluid waar jeugd zich altijd sprankelend uit de donkere kant van jouw balans…

Storm op zee, het avondlicht was .. gemanifesteerd en zoet vastgeklampt niets meer kan het tegenhouden, geen port, geen toegang doen diep gewoel in sluizen zwijgen. Krachtig, soms beangstigend, volgt de felle storm, die droevig hard kan rijzen onbewust aanwezig in de verre onrust van een dag die windstil was. Volkomen weggevaagd, volkomen…

de meeste van mijn gedichten schrijf ik louter voor mezelf voor eigen gebruik mits in de juiste dosering zal het me goed doen natuurlijk staat het ieder vrij mijn gedichten tot zich te nemen zie het als allemansrecht niets moet maar alles mag laten we afspreken dat wanneer mijn versjes je zoveel doen dat je er zienderogen van opknapt…

ik speel geen muziek maar mijn melodieën zijn toch herkenbaar schilder noten en balken in kleur op het doek dirigeer frêle vormen het schilderij is mijn symfonie vertolkt naar klassieke normen…

Jij droeg het met je mee Hagenaar te zijn indrukken bewaard om later te gebruiken jij voelde eigenlijk al een gedicht ontluiken de stad, het groen, de zee zo groot, jij zo klein Voortdurend spel van aantrekken, loslaten er was een beeld en er was een woord het laat zich zien zoals het is en hoort in luisteren, kijken, voorlezen en praten…

verras me eens decolleteer je ronde vormen laat ze maar zien en heb lak aan opgedrongen normen bruin tepels in hun zonnehof en laat het zachte wit verkleuren in steun en separatie opgesloten kunnen zij alleen nog functioneel hun melk en honing geuren maar in ons paradijs zijn drempels overbodig is jouw passie zichtbaar nodig…

Bevrijdt Het Vrije Vers van vormeloosheid Of juist vormloosheid, zonder tussen-e? Ik breek mijn brein, maar zit er niet echt mee Want alles stroomt - niets blijft in bodemloosheid…

ik gooi water in de lucht zwaartekracht sliert druppels in een vlucht ze ronden naar ovale vormen buigen van het licht egale kleuren uit het wit de verte zingt Florence in de zon water valt nu andersom spat op witte broeken de aarde is verrast door het luidruchtige gebed van elementen in hun liederlijk gespet de zon kijkt…

's Avonds zijn de duinen vlak en drassig watergrauw struiken worden donker zwemen rood en blauw Alles verliest vastheid land lijkt zee en zee op land in ijle golven schemerlicht stolt water tot tinten zand Wolken lijken een massief en bergen zonder maan een nachtzwarte hemel waaraan geen sterren staan Ideeën zijn levensecht vormen…

de zon kleurt zacht jouw speelse vormen geeft ze kracht om de illusie van het doek realiteit te laten worden jij stond daar met die ogen gedoekt in olie en acryl toonde sprankelend je creatief vermogen waarvoor de koper viel ben met je meegegaan na jouw gedaan op je mooiste schilderijen stond verkocht en ik dank god ze…

Hij had zich van de vormen losgezongen Met Elburg, Schierbeek, Campert, Lucebert Vijf 5 tigers met ongekende flair die ook de inhoud met veel lef bedwongen Wat jammer nou dat deze loftrompet De vaste vorm heeft van een snelsonnet!…

Gevoel geeft vorm Vorm geeft gevoel Vertrouw op jouw ontwikkeling Jouw levensdoel Verdrink niet in het denkproces Vallen, opstaan Hoofd boven water Een gedachtekunstwerk: ook dit zal voorbij gaan……

Klanken helder als kristal serene rimpelingen in een meer van stilte klanken uit het niets verrezen en éven tot vorm gestold vorm die als een flakkerende vlam plots oplost een tedere wind die manna schenkt die liefde is…

Het is zo ver, ik ga dit jaar studeren Op kamers wonen in de grote stad Ik ben die dorpse sfeer hier meer dan zat Ik ga het ruige leven kennen leren Die introductie, daar zal ik niet zijn Dat lijkt me niks, zo zonder bier of wijn…

Het ei is zo gaaf dat ik alleen al door zijn naam te noemen de indruk heb teveel te zeggen. Zo stil is het dat beter dan door deze woorden je je er eentje op een lege bladzij voor zou kunnen stellen. Maar daar het daarvoor ongetwijfeld al te laat is of nog te vroeg, volgt hier nog een laatste beeld: zie deze kriebels zoals een roofvogel…

Hij wil het opgeven, wat weet ie nog niet, want opgeven is niet zijn ding Zal hij opgeven, in de vorm van geef het op, of zal hij opgeven in de vorm van stop. Maar als hij opgeeft in de vorm van braken, zal er nooit meer iets zo lekker smaken Dus is opgeven zeker en vast een optie, maar echt stoppen is dat vast en zeker niet.…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur?…

Jouw naam droom ik in letters al zwevend door mijn hoofd spelen ze een lijnenspel dat de vorm van een hart belooft Daarín droom ik dan letters al dansend op de maat vormen ze een tweede hart dat met liefde mijn naam verraadt…

woorden vormen papier waar de mond spuwt waar gal de lendenen verlaat ruzie is de snelste vorm van communicatie het gedicht is dood vormloos geef ik hier mijn titel bloot ik daag uit, een weerwoord is er niet dat had ik al gedacht…

tie van de schrijver in dezes goed overgekomen geplaatst wordt in die vorm dan is de inten- een puntzak is wanneer het dan ook nog mits het gedicht maar in de vorm van hoeft metrum noch rijm te hebben zaken die de mensen raken het het cynisch verwoorden van 'n spitse ondertoon zoals het een gedicht is met het kan ook zijn dat een puntzak…

Zo'n avond lanceert de sterren van de nacht Een prachtig stelsel in bijzondere vormen Los van alle waarden en ook normen Vormen dus gezamenlijk een stelselpracht Zowel sterren van boven als van hier Bieden tal van mensen vaak veel plezier…

smartlappen vormen vitamines voor het volk niet voor stembanden…

In een visioen accentueert de rookpluim een vorm van magie.…

Romans zijn ontleend aan mensen, die zich vormen -- naar personages.…

Ik ben alleen op deze wereldbol ik ben toevallig op aarde en neem een rol in tussen andere mensen op mijn manier: vaak alsof het echt zo scheen dat mijn wil tot kracht er niet toe doet. Ik voel al zo lang dat ik niet voldoe: niks presteer en blijf ik desalniettemin me inspannen voor mijn medemens die ook een wens koestert om samenzijn…

De letterklanken doen mij scanderen en ik vorm de woorden vol venijn om in zinnen van het zinvol leren uit te komen in een terzine of kwatrijn. De woorden vormen klankkleuren in assonanties. Zij vormen de opmaat tot een harmonieus sextet of struikelen over hun eigen introverte alliteraties En komen niet verder dan een oneven kwintet.…