Alle inzendingen over Wanhoop OR Ruzie OR Twijfel

ik gooi mijn eigen ramen in en dans op de scherven vergeet de scherpte; pleisters komen morgen ik pluk de klaproos in mijn tuin en zie haar blaadjes vallen vergeet de doornen; die heeft ze nooit gehad ik leg me in mijn lege bed en knuffel met mijn kussen vergeet de leegte; mijn dromen vullen mij…

Als ze ruzie had, las ze hem woedend de les -- uit zijn gedichten.…

waarom ging je nou boos weg ik had je nog zoveel te verwijten ik wilde tegen je schreeuwen en zou met spullen gaan smijten waarom ging je nou boos weg ik had het nog goed wilen maken zeggen hoeveel ik van je hou en het schreeuwen van alle daken waarom ging je nou boos weg en heeft het noodlot zijn werk gedaan het kom nooit meer goed,…

en zo kwam het dat boze blikken elkaar bekeken dat vuige woorden over en weer en weer terug kwamen een slaande deur heel veel geluid kon maken maar dat je toch nog zwaaide op het tuinpad en ik niet terug dat later die dag een motoragent sprak over de dood die soms meelift langs de weg als ik je s’nachts op het pad ziet kijk je niet…

Wanneer ik ’s avonds in het duister Naast je lig en liefkozende Woordjes in je oortjes fluister Zoen op je actief blozende Wangen en met elk gebaar Een stukje dieper doordring naar Het zoete centrum van je ziel Dan schijnt je schoonheid zo fragiel -- Maar als de schrijver diep in mij Je ’s ochtends vroeg graag wil vermoorden Want de nacht…

Maar als mijn haat geslonken is En we weer praten met elkaar Dan is de liefde weer in huis En is de ruzie klaar…

slaande deuren schreeuwende stemmen tranen rollen woorden vallen stilte... ik lig in mijn bed hoor mijn ouders ruzieën ik huil kruip weg wacht op het licht morgend ijzige stilte...…

gebroken raam een lege hal stille momenten lucht donker en grijs liefde ver te zoeken het zal wel gaan regenen vandaag…

schelden ik ben zo vreselijk kwaad maar het tegenovergestelde is waar het nu om gaat De rust in mijzelf te vinden om ver boven jou te staan mij niet aan jou willen binden en alleen verder te gaan Dat is nu mijn doel en streven jij bent een geschreven blad in een boek dat ik ga weggeven maar dat ik nooit echt had Ik wil helemaal geen ruzie…

Ruzie slingert ons in het oog van de orkaan. Stilte na de storm.…

Diep vanbinnen graaft in mijn hart jouw hand Op zoek naar verloren tekens Gedrenkt in bloed, laat de een na de ander zich weer zien Heel erg veel verdriet dat in warmte wil worden gekoesterd en vertrouwd Niet per se daar ik dit wil echt alleen door onmin…

De ergste pijn na een ruzie gaat vaak allang niet meer om de oorzaak of het feit maar dat je niet kunt zeggen dat het je spijt…

Het meest opzienbarende wat ik vandaag heb meegemaakt, zijn twee vechtende mannetjeseenden. Pal voor mijn fietsenhok beten ze elkaar fel in de nek en ze hadden het niet door dat ik hen benaderde. Ik stond over hen heengebogen als een boze rechter. Ze renden er vandoor en in de vijver gingen ze volop door met hun dwaze geruzie. Een…

Deze stilte is geen gewone stilte, deze stilte is een doodse stilte nu jij in een ander bed ligt zou ik je een verzoenend ontbijtje moeten brengen met een lepeltje liefde maar ik doe het niet lig veel te lekker in mijn eigen boze sopje gaar te koken eindelijk ruimte waarom moet ik altijd de eerste zijn hé, ik hoor je lopen, kom je…naar…

Mijn vrouw riep kwaad: ‘Die vlag moet andersom, uit solidariteit met onze boeren.’ Ik weigerde haar opdracht uit te voeren, zij vond mij asociaal, ik haar oerdom. Zij stond erop, ik wou het voor geen geld. Toen heb ik Johan Remkes maar gebeld.…

ik weet me op glad ijs maar geef toch alle twijfels prijs die mij een leven lang beheersen ben ik wel vrij als alles is voorzegd door toeval of karma lijkt vastgelegd vinden mijn daden genade word ik bekeken en bestuurd of als netwerker slechts ingehuurd er is mij een vrije wil gegeven maar als ik door dit ijs zak bid ik wanhopig voor…

De kerstman keek eens naar benee, dacht: wat moeten we daar nou mee, stapte vervolgens in zijn slee om zijn collega te ontzien. De Sint was zich niet bewust van enigerlei onrust, begreep dus niet waarom Kerstman, speciaal voor hem naar beneden kwam. Toen de twee tegenover elkaar zaten en genoeglijk begonnen met praten, vroeg de Sint verbaasd…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als twijfel je wanhopig maakt omdat geloven niet meer gaat en waar je ook gaat op zoek geen stem van God die je roept hoe kan Hij een mens zo verlaten dat zelfs de afgrond gaat gapen en als je er ongemerkt inglijdt en Zijn hand je niet vastgrijpt en de nacht je volledig toedekt Zijn stem je ’s morgens niet wekt -zal Hij dan toch ergens staan…

Of is de dood gewoon mijn laatste gedicht en blijf ik achter in elk twijfelend licht ?…

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

Ik voel de wanhoop nabij, het laastste restje hoop zakt weg. Ben ik nou de enige, of zijn er meer met zoveel pech. De twijfel komt dichterbij, en de pijn gaat groeien. De twijfel wordt heviger, zal ik wel of niet bloeien.…

Zo lees ik na jouw dood bewogen: “Eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft. Dan denk ik, dat Gij liefde zijt en eenzaam, en dat in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt zoals ik U.” En hoop ik dat jij op je bestemming bent. Elkaar voor eeuwig hebt gevonden.…

De eenzame stilte die jij in mijn ziel wilt ontroeren ademt in mijn twijfel als hoogste noot van heimweelied de wind neemt misschien geluiden mee, fluisterende beelden, die nooit zwijgen uit wanhoop, toen je wegging in de boot zonk de moed mij in de schoenen ik weet nog steeds niet wat te doen, bij de notaris die mijn testament reclameert…

de een de ander dreigt met wanhoop een derde jaagt ons op en maakt de relatieve rust voor iedereen kapot ik geef ze onderdak en kost mijn hoofd is ook hun buiten maar niemand speelt de baas anders kan die naar zijn leven fluiten…

Op een orkaan van ruzie. Ruzie met hem, mijn vader. Denk maar niet dat je meer bent. Meer dan je vader. Wanneer hij niet winnen kon zweeg hij. Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…

kind, Terwijl ik bedenk dat ik mijn hart heb bedrogen, Luister ik naar de woeste wind, Met nog zoute tranen op mijn gezicht, Zit ik hier geruisloos, ik kan me niet verweren, Terwijl mijn ogen zoeken naar een puntje licht, Is mijn grootste angst me van het duister weg te keren, Me realiserend dat de strijd moet beginnen, Klopt mijn hart op wanhoop…

Waar ter wereld zijn mijn kindren Waar, oh waar, ik vind ze niet meegenomen door hun vader Wanhopig ben ik van verdriet Deze woorden sprak ik vroeger vijfentwintig jaar gelee 'k was mijn kinderen verloren Hun vader nam ze zomaar mee...…