Alle inzendingen over Waterlelie

En als het zo stil wordt, ’s avonds dat de bomen niet meer ruisen dan weten we God fluistert zachter dan anders En als tenslotte niets meer ritselt geen krekels meer, geen kikkers meer het drijvend blad van de waterlelie zwijgt dan weten wij dat we geheimen zijn dat wij niet mogen zijn maar zijn.…

neer Met open ogen staart ze tot de ondergaande zon lokkend op haar wacht ze vouwt devoot haar blad’ren toe "het daglicht maakte mij zo moe" klinkt ijl nog in de nacht Aan de stille waterkant in het schijnsel van de maan strekken handen zich vertwijfeld uit om de schone bloem te plukken wat niet wil lukken want de kleine witte waterlelie…

het vroege morgenlicht de ochtend breekt aan wachtend op de zon de tijd spreidt zijn mantel uit met blauwe heldere kleuren het gras zacht en vochtig fauna en flora komen tot leven en verfraaien het mooie bos stadsparkjes geven hun kleur en geur af aan de waterkant de waterlelie wit als de maan een hart geel als de ochtendzon de…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken - dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan - bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

op de rails stilstaand tussen den haag en leiden kreeg ik witte waterlelies in beeld vast omlijnd wat voor exacte opname danig scheelt ze schieten voorbij aan treinen die nog rijden zonder gelegenheid ze te ruiken hoorde ik geen libellen gonzen en zag al evenmin kikkers duiken om van leliebladen af te plonzen ik dacht sta je hier met fiets…

Japanse Iris, Waterlelie Mooie groene houten brug Van die oude Claude Monet Die zoveel meer kon dan schilderen Ruim honderd jaar terug Ik ben daar bij zijn huis geweest En zijn tuin in Giverny Om zijn liefde daar te voelen Die ontsproten uit zijn geest Zijn vuur nog nimmer doet bekoelen Het geeft mij kracht Om te aanschouwen Hoezeer…

(bij 'Venus' van Iris Le Rütte) De slanke, malse benen lokken mij naderbij, haar opengevallen hoepelrok van 100% zijde ligt als een grote binnenkantschelp, een volop geopende waterlelie, uitnodigend op mij te wachten (ik denk aan iets) de rest van haar toverlichaam verstopt ze diep in de aarde, die zij immers is, juist door die anonieme…

in speelse zomerwinden fluisteren de bomen elkaar hun geheimen toe de zon speelt om ons heen als een dartel kind vogels pikken rijpe vruchten uit het kort gesneden gras de waterlelie opent zich in volle schoonheid konijnen nestelen zich tot aan onze voeten bloemen bloeien alsmaar hoger en uitbundiger later het maanlicht ligt al…

We drijven af door compromissen steeds verder van ons werkelijke ik concessies dreigen veel weg te wissen besturen mijn wegen en mijn wik steeds troebeler wordt het water van wat jouw vijver ooit eens was de helderheid verdwijnt langzaam later en de vijver wordt een dooie plas Niets wil er nog in bloeien de waterlelie geeft het op geen…

de honinghommel zoemt de karper jongleert in de vijver hagedissen verlaten hun huid een waterlelie verschiet van kleur zwarte slijmerige slakken ontvluchten de zomer tussen de buien door verzengt zich mijn denken doelloos in het kroos een doorweekte tennisbal de eenzame tocht door het bos schenkt mij geen vreugde vandaag toch / reken…

Op een waterlelie zit een kikker in alle rust en een reiger vliegt op zich van de kille leegte bewust. In een weiland koeien die hem na staren. Terwijl in de verte een boer zojuist met zijn hond in een praam aan komt varen.…

Wilde bijen zoemen lustig, keuren bloemen, bovenal de aarden lavendelwand, waar de waterlelie rood en geel brandt: vijver vol libelles liefdesgebeuren. Het alom kleine krioelende leven geeft zang aan oude en jonge graven, die verstilde geschiedenis omgeven.…

Op het blauwe Weerib water wiegen zacht de waterlelies voorzichtig opengevouwen witte kronen rond een gouden hart lieflijke landingsplaats voor eftelingelfjes. Daarnaast de Gele Plomp brutaal verheft de groene knots zich boven water de gele geile bloem toont de wereld trots haar pronte stempel met haar zoete nectar. Slootsloerie.…

licht deze dagen doodsbleek ik keek langs de lijnen van je gezicht die eerder zacht en soepel waren nu hard en je schone handen je schouders spelen niet meer met de wind of het lentegroene gras het ademen staakt mijn hart verhongert de zee jankt, joelt en breekt de duinen woest met haar vuisten vol van lege schaduw zag ik je gaan als waterlelie…

de echte liefde van vele volmaakte voorbije dagen en uren ze zullen ergens opnieuw leven uit dood verwekken vertel de hengelaar die naar jou durft te kijken over de schoonheid van een rups kruipend op weg naar vlinderrijken hoe gering ook van aard uit zijn kleurenpracht zal de volmaakte schepping blijken zie je ergens bij welke waterlelie…

Midden tussen dat gewoel zie ik een mooie waterlelie dienst doen als leunstoel voor een aartsluie amfibie. Een libel scheert heen en weer haar vleugels wijd gespreid ik verbaas mij keer op keer over zoveel kleurige schoonheid. Ik loop om de vijver heen voel en zie het leven geen moment ben ik alleen dit is door God gegeven.…

Liever glij ik weg met één van hen in een rode waterlelie, elkaar verwarmend in een borrelend champagnezwembad, waar de realiteit taboe is.…

De radio naast jouw ziektebed laat droeve Christelijke liederen horen ik voel de leegte waarmee je mij alleen laat in het verleden aan de muur hangt het bierviltje waarop je ooit mijn telefoonnummer schrijft ik geef je een oude tekening een boerin met in haar hand een hark bij een sloot met een waterlelie jij bent misschien mijn…

Een zachte waterstroom Glinstering op het lelieblad Zachtroze kleuren als in een droom Een sfeer waarin gemoedelijkheid optrad Meeldraden ogen teer en zacht De stamper in het midden aangebracht De bloembladen in oogstrelende kleuren Gedachten weten het allemaal goed te keuren Glinsterende waterdruppels op het lelieblad Niets hoef je voor…