Alle inzendingen over We verdrinken

Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, blijven we op zicht?…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

Of komen we van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Blijft het oog van het heelal op ons gericht?…

we zouden uit deze nacht springen alles terugbrengen wat we namen naast het verdriet wandelen we zouden oefenen in hoop volhardend vol leven zijn uit de wrakstukken herrijzen we zouden naar het licht reiken een naam geven aan het verdriet een boot vol liefde zijn we zouden een koor van stemmen zijn leren van onze schimmen onszelf…

artificiële regenboog wanneer het schip water maakt geen emmer het nog kan dragen als patrijspoorten het begeven verdrinken we met opengesperde blik…

Kom even bij me zitten dan praten we nog wat over de dag, terwijl we starend in ons lege glas de eenzaamheid verdrinken Laat onze woorden vloeien als een donkerrode wijn vanuit een mat bestofte fles waarin de bodemlaag depot achterblijft in diep bezinken Toe, geef me even van je tijd zodat de schaduw op de wand niet mijn enige gezelschap…

Linten van zilver versieren groene velden verdrinken in zee…

als mijn ogen je ogen vangen onzeker maar willend doordring ik in het moment laag na laag je zien en laat me woord voor woord je wereld influisteren verdrinkend, bovendrijvend adem happend en weer wegzinkend sijpelen we zo maar wat als bronwater rijk aan mineralen en begrijpen ogenschijnlijk dat kijken met twinkelkracht de weg wijst naar…

achter in mijn hoofd begonnen trillingen als aardschokken toen de woorden door jou gesproken tot mij doordrongen maar ik hou helemaal niet van jou het was het opkleed naar verlaten straten zwerfhonden en ik zo alleen zo leeg zo klein verdrinkend in nachtmerrie’s en dromen achtergebleven angst die ik graag vergeet we zullen…

– het meisje zei : – eenzaam als ik ben willen we toch allemaal een maan om te koesteren... en te praten ! –…

aan komt maar nu eerst je hart verdrinken in de oneindige dansbaarheid van de nacht…

Kinderen verdrinken, sterven en creperen, terwijl ik dit gedicht laat vloeien uit mijn pen Veilig weggekropen achter dijken, goed beschermd tegen gevaren, halen we de schouders op, beredeneren: Het zijn maar Pakistanen. We zijn in shock! De vakantie is verzopen! De camping staat weer onder water, Het hele land is volgelopen!…

En zorgt ervoor dat ik verdrink in mijn eigen problemen. Je laat me bloeden. Je laat me lijden. Jij bent degene die over mijn leven gaat. En je weet dat het niet zo verder kan. Ik weet het. We weten het allebei. Ik wil leven.…

Zijn ogen een zee, Om in te verdrinken. Een zandwoestijn, Om in te verdwalen. Een eindeloze verte, Om mezelf in te verliezen.…

(vrij naar Stevie Smith) ga niet met mij in zee want ik verdrink niet in verdriet ik zwaai naar de afwezigen…

Jouw klanken weerklinken woorden verdwalen en zinnen verdrinken Je ogen vertalen vertellen verhalen ik laat ze bezinken Mijn vingers die strelen over je wangen met je krulletjes spelen Je blik die blijft hangen vervuld van verlangen dat we woordeloos delen Een stille affaire is lang niet zo gek geen taalbarrière Ons lijf in…

in je aura wil ik wel zweven aarden als engel, in je hoofd wil ik vanzelf in je hemelen leven, en nergens de duivel - maar jij die me looft aan je adem wil ik me warmen branden mijn handen, aan je borst wil ik vanzelf je in vlammen omarmen, en nergens is water - dan houden we dorst in je ogen wil ik verdrinken nat onze monden, op…

door je problemen weg te zuipen verdrink je niet alleen jezelf [senryu] foto: Martien Montanus…

Je hoefde niet gestudeerd te hebben of geleerd te zijn, om mensen aan het lachen of aan het huilen te maken, en daarom verdrink ik in je dagboek en geniet met volle teugen. Ik verdrink dus in papier, dank je wel Toon.…

Seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat ons bindt is tijd, gesponnen op spinnewiel van het oude, - en het nieuw jaar, als we ons in vluchtigheid ontmoeten dan zwaaien we misschien wel naar elkaar en terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen, wat mensen scheidt is gezaaid door onbekendheid en…

We drinken de dauw terwijl het echoot: ‘Kom terug als je gezondigd hebt’.…

dan gaan we alles anders doen als het allemaal op jou aan komt maar ga nu eerst je hart verdrinken in de oneindige dansbaarheid van de nacht ------------------------------------…

We gaan jong dood, dus laten we genieten.…

ik verdrink in je groenblauwe ogen zelfs je stem is van smaragd je keel trilt in het avondrood Strauss heeft je dit toebedacht.…

ik hoor niets ben tot op mijn botten verdoofd kan geen geluid meer waarnemen geen zinsdeel meer ontleden er is geen toekomst voor mensen die verdrinken in woede…

zodat we samen drijven, baden en verdinken in de hoop dat onze harten samensmelten…

Er is wind en er zijn wolken, maar er is veel meer dan alles wat we voelen of zelfs maar zien. Laat het onbekende je niet overweldigen, blijf vreugde en moed bewaren; vecht ervoor. Al kolken de woorden en de gedachten.…

simpelweg een koolwitje boven lavendel zijn duiken in de ogen van een vrouw vlinder op haar wimpers zijn hopeloos verdrinken in het blauw.…

Gehuld in een universele habijt om niet in het bloed van ongeduld te verdrinken, vervagen verwachtingen in onze voetafdruk in de stuifregen van het vroege voorjaar om deze herhaaldelijk te laten weer klinken.…

gehuld in een ruim gemeten jas om niet in eigen bloed te verdrinken, vervaagt de verwachting die geen hout meer snijdt Al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet willen kennen, wat scheidt is ingezaaid louter door vanzelfsprekendheid naast de angstige gedachten om samen door de deur te gaan, die alleen voor verandering…