18756 resultaten.
Het Verdrinkingsleven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 115 Verdrinken kun je in water.
Omkomen in de chaos.
Sterven van angst.
Verdwalen kun je in de toekomst.
Zoekraken in het verre verleden.
Doodgaan in de overleden tijd.
Verdrinken kun je in het moment.
Dat is de énige, Goddelijke weg,
die tot ons ware leven leidt.…
De maan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Bang te verdrinken, tenonder te gaan of een donderwolk te worden.
Zo bang is de maan!
Maar eens zal ze kijken, heel lang kijken, want
ze moet.
Ze moet verdrinken in de zee, dan pas wordt ze eb en vloed.…
Haiku's voor een beter klimaat
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 301 Smeltende ijskappen
Doemdenken nergens voor nodig
Opgelucht met fijn stof
IJsberen verdrinken
Hier gekoeld cava klinken
Waarom ijsberen
Ontbossing stopt ooit
Nou, nou. Hout vasthouden
Als wij verdrinken…
Water
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 227 Water drink je, maar als het jou drinkt dan verdrink je.…
Waan
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 Soms is het lastig
om niet te verdrinken in
de waan van de dag…
Eenzaam (senryu)
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.119 Donkere wolken
verdrinkend in de rivier
ogen eenzaamheid…
Nachtschimmen
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 402 Zwoegende schimmen
verdrinken in hun waanzin
tot de morgen komt…
[ Vluchters verdrinken ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 14 Vluchters verdrinken
op weg naar de overkant --
van hun hoop, hun droom.…
zij
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 337 in het oktoberlicht
we zijn elkaar niet
maar bewegen onder dezelfde huid…
Als tranen verdrinken
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.976 Ik voel geen kou,
ik heb geen vrees,
als mijn tranen verdrinken,
rimpelt het water heel even...…
Ogen om in te verdrinken
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.160 Ogen om in te verdrinken
liefde om in te baden
Tanden die naar me blinken
borsten om naar te raden
Een mond om te willen zoenen
billen om te willen kneden
Goed gekleed inclusief schoenen
loop jij met rasse schreden
Monden vallen bij een ieder open
al loop je alleen maar voorbij
Elke man zal stiekem blijven hopen
ik niet, want je koos…
verdrinken in verdriet
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.519 Drinken om de pijn te verzachten
Niet een nieuwe dag afwachten
Maar meteen verdoven
In het leven niet meer geloven
Vluchten uit het leven
Er niets meer om geven
Door drinken
Steeds verder zinken
De realiteit uit ogen verliezen
Steeds weer voor drank kiezen
Je tijdelijke troost zal geven
Je maatje voor even…
Verdrinken in muziek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.008 in de realiteit
tranen van weemoed die in mijn huid zinken
volgende keer ben ik mezelf weer even kwijt
en zal ik weer in muziek verdrinken...…
Verdrinken in nergens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 gedachten sijpelen
door het toetsenbord
en zouden eenvoudig
kunnen worden weggevaagd
zodat een smetteloos wit vlak
zich voor mij uitstrekt.
En ik zou dwalen
in een witte woestijn
waarin de zon nooit ondergaat
en blanco een oneindigheid
mij zou beroven
van oriëntatie en denkvermogen
ik dorstig zou zoeken naar
letters die net zichtbaar…
Verdrinken in een meer van gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 Je ziet mij niet verdrinken.
Ik roep maar je hoort me niet. Hoe kan ik je bereiken?
Vechten tegen de stroom die maar blijft komen.
In de verte zie ik jou silhouette, ik laat je los, drijvend en zinkend, ik voel geen pijn en ben vrij.
Ik accepteer dat ik verdronken ben. Het is mooi en stil in mijn hoofd.
Ik ben alleen, zoals altijd.…
Help, ik verdrink!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Sinds jij uit mijn leven bent, is die eenzaamheid daar, elk moment.
Ik zou op café kunnen gaan en me eens goed uitleven, maar als ik kijk in mijn portemonnee van ajuinenleer moet ik alleen maar wenen.
Dan grijp ik thuis maar naar een glaasje wijn, waarvan, denk ik toch, al twee flessen van op zijn.
Ik steek de zoveelste sigaret op, hoest en kuch,…
Herinneringen verdrinken niet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 65 Gebeurtenissen stromen door
mijn hoofd, kranen spuiten spontaan
herinneringen over mijn voeten
Kikkers springen uit het bad
Wat zo gewoon leek
staat nu te demonstreren
en houdt me wakker
Gooit de ruiten in
Ik schuil achter de vitrage
Schaduwen slaan de trom
Ze wonen op straat
en verklaren me schuldig
Ik ben niet meer veilig
voor de…
we spraken niet
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 743 nabijheid
en ik glimlach
het beeld zo broos
in je gelaat
of in dagenverte
wanneer, zo licht, ik naar
buiten kijken mag
heel even
zonder geluid
vond de tijd de zee in jou
en herkende ik het huilen
om al het beminnen
wanneer is liefde eindeloos,
vroeg je, aan het eind van de dag
ik wist het antwoord
en stierf
opnieuw…
internet heeft 2 kanten van het verhaal
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 791 tot op heden vlogen de woorden
mij om de oren als ik weer inspiratie
vond door te schrijven met een pen,
vol betekenis golfde het op het papier.
Dat nu ook al jaren het internet als vast hulpmiddel
wordt gebruikt komt door de korte bochten,
Zonder ook maar een omweg geeft google
Mij de betekenis van eenzelfde woord
Maar de site waar ik…
waar we waren
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 286 vreemd blijft het
om het bed te zien
kussens liggen stil, haast gerangschikt
als museumstukken in een eigenaardig, oud licht
het wordt koud, killer dan buiten
ook dit schrijven kost meer tijd
zoals de weg langs muren
en loze lakens
het doet pijn
wanneer jij beweegt in een veranderde blik
en ik vecht voor eigen recht
de hemel leeft met…
Verzuurd?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 200 Vergeten tijd ligt
achter ons, in angst
baren we het leven,
tussen geboorte en
de eindigheid, we zijn
schipbreukelingen van
de hemel en de diepten
van de zee, we zijn het
ontgonnen land, borelingen
uit de eierstokken van de
zon en maan, de horizon lijkt
verder, zeilen bollen minder,
blouses minder wit, hét
ontbrekende in de volheid…
We zijn overal mijn vriend.
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 840 Toekomt en verleden schuiven nader zonder
gevaar en berouw, het maakt niet uit waar
en wanneer het verval zich dient, want we
zijn nu bij elkaar en overal mijn vriend.…
Het vloeit door ons heen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 de ander vlecht de loten
met lemen wortels in het gras,
nectar vloeit uit kristalen wijsheid
te ademen uit zelfstandigheid
zijn we vrienden in een lot?
zijn we van een gelijk ras?
krom gebogen in z’n denken
waarin hij het meest gedijt?…
Als ik dit huis verlaat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 366 Wanneer ik je morgen
moet verlaten
ontkleedt me van mijn
angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het
glazen ledikant, waarin ook
jij geboren werd, vertel me
je verhalen als ik ooit
weer naast je wakker word,
zodat ik over je kan waken
in het moment van stille dood
die tijdelijk wordt opgeschort,
laat me meevaren in
jouw…
Het taaiste ijs?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 hemel wordt weerspiegelt
en uiteindelijk uit glas blijkt te bestaan
het tart geluk in elk dierbaar moment
waarvoor een naam is gekozen, magisch
licht om de schalen van de wereld te
breken, kroont zichzelf met tederheid
waaruit een nieuw embryo zich met
lauwerkransen presenteert,het taaiste
ijs als dunne vliezen breken zal, zijn
we…
alles wat we deden
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 677 hoe voelt het
om weg te zijn, om nooit meer
gezien te worden
om te weten dat tijd alles zal wissen
en dat je aan de dood om een uitzondering vraagt
is het niet zo
dat door te tellen tot oneindig
alles elkaar aanraakt
zacht of stormachtig
traag en dan weer razendsnel
is er een herinnering
of nog iets van het onbewuste
van wat wij…
We bestaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 129 Ieder afzonderlijk individu. Een individuele
regenparaplu voor de grilligheden van het
levensklimaat. Een opmaat van de stuntelaar
die weldra voor zijn mensdom staat.
Een vrouwtje of een mannetje onderweg
tijdens zijn bestaan. Somtijds regen na
de zonneschijn, maar zo nu en dan een
duikelaar na een verwoestende orkaan.
Een vrouwtje of…
de ander zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 de waarheid is
een lekkende sloep
die in de geulen
van zeeën verdwijnt
wijs naar het wolkendek
val neer in het stof
roep goden aan
beschuldig anderen
huiver omdat de
oorlog altijd weer
begint omdat we
de ander verliezen
laten we verhalen delen
en samen reizen
zonder huiver zullen we
weten dat we de ander zijn…
Wij zijn geen vreemden,
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 zijn gemaakt en droogt het
ziltste zout van ervaring op het gelaat,
Kijk om je heen, zoals je bent verstaan,
we zijn geen vreemdeling in dit bestaan.…
We zijn zand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 We zijn even.
We noemen het leven.
Het schuurt langszij.
Scheurt het wezen
tot het besef voorbij.
.
We bestaan
tot we vergaan.
Elk verband verkruimelt
tot het laatste restje verstand
naar beneden tuimelt.
We hopen dat er iets is
dat de loper om zal keren.
Maar er is geen meesterhand.
We zijn zand.
.
“Druppels”…