Verdrinken in nergens
gedachten sijpelen
door het toetsenbord
en zouden eenvoudig
kunnen worden weggevaagd
zodat een smetteloos wit vlak
zich voor mij uitstrekt.
En ik zou dwalen
in een witte woestijn
waarin de zon nooit ondergaat
en blanco een oneindigheid
mij zou beroven
van oriëntatie en denkvermogen
ik dorstig zou zoeken naar
letters die net zichtbaar
aangrijpingspunten
om mij omhoog te trekken uit
dit dodelijk moeras van nietszeggendheid.
Dit zou kunnen...
Inzender: Ingrid Zalme, 23 december 2013
Geplaatst in de categorie: taal