Alle inzendingen over Woordblind OR schaakbord OR volzin

in een patstelling wachten de stukken op het grote schaakbord schreeuwend wacht een paard op zijn noodlotssprong het offer dient gebracht voor het redden van de witte koningin oude slagvelden herleven eeuw na eeuw zwart-witte vierkanten weerspiegelen de strijd op leven en dood…

Volzin vult het puntje van mijn komma onder de conversatieles van twee meewerkende voorwerpen in hermetisch vervoegende wijs. Buigend, stellend, regelmatig is het ritme onzer lendenen met mijn tongriem op jouw borst, jouw plosieven in mijn oor.…

ik wil zo graag al is het maar héél even meisje - met - grote - broer zijn oudere - breedgeschouderde broer beschermende je - hoeft - nooit - meer - bang - te - zijn broer dwars door mijnenveld en afweergeschut mijn hand in de hand van kijk - jij - maar - omhoog - naar - de - wolken - broer geen wolven geen schaapskleren geen schaakborden…

Duidelijk wel het werkwoord in een oudere volzin maar ook een roze blos op onze wangen zijn. Ik noem je in gedachten een geweldig welkomstgeschenk verken weer de plaatsen in je ogen en vergader met je in mijn hoofd.…

Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Zij werd een interlinie tussen dit en dit terwijl haar ogen keken naar een gestorven vader, die niet zit achter een ontbrekend raam. Toen werd zij nog alleen maar pijn. Toen nog alleen maar naam.…

'schuilend onder het droppelend lover' met deze fraaie volzin van de jonge dichter Hans Lodeizen begon het destijds de weemoed van weleer die nooit verdween maar altijd hangen bleef in mijn persoonlijke dampkring de vasthoudendheid van melancholie die rondwaart als een onontdekte planeet in de ruimte die mijn wereld heet...…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Laat ons met een hand beginnen, we voegen er een dag aan toe, een volzin met een naam erin die we op slag vergeten, tenzij het anders gaat en we snel weten dat we niet voorbijgaand zijn, de kans is klein, want bij het tellen van mijn vrienden heb ik altijd vingers over, en daarom: laat ons met een hand beginnen, we voegen er een dag aan toe…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Jij weet mij steeds te raken met een woord of een gebaar nooit zul jij verzaken het spel is nog niet klaar Jij wandelt door mijn leven raakt weer een letter aan steelt wat ik had te geven woordblind bij mij vandaan Jij grote onbekende beroert toetsen ongevraagd waar woorden ooit verwenden worden zinnen nu belaagd Met simpele nonchalance…

Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam.…

Zondagochtend lente bries De rand van de luifel klapt om Binnen is er een kaartspel gaande Met Frans en Geert en Jo Oude Frenk tapt het bier tegen een deuntje De meidoorn bloeit De magnolia is al op retour De appel wacht nog op Volle teugen zon Wat is er beter dan Op zo’n dag Achterin het café Op een schaakbord Een zet te doen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ik ben in een film geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, een script is overbodig , isolement van de verbeelding deel ik met mijn lief zonder haar gretigheid te verliezen, balancerend op de raakvlakken van zwart en wit , vrees de samenloop van ieder stuk op het schaakbord van haar Muze,herken…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Van onder het dichte wolkendek dat laaghangend tegelijk een deken is waaronder de tijd kruipt als een slak die glimmende sporen achter zich laat glijden perst zich een woord met moeite naar buiten waar het gewikt wordt en eindeloos gewogen uiteindelijk te licht bevonden om zin te geven aan een volzin waarop het zinloos sterft als onzin Kom…

ogen en oren koloniseren gewetenloos de lamme hersenen beheren strategisch spraakkunst en bloedsomloop parallellen van prikkels golven door het lijf triomferen jubelend zwaar toegetakeld mijn ware wezen van weleer vertwijfeld en verbijsterd zo gaat de waarheid van filosofen en tirannen genadeloos ter ziele aan een gevorderde vorm van woordblindheid…

Zijn wij enkel stukken op je schaakbord of een verwoester zonder zin? O Wereld! Als wij ontwaken, zal jij er zijn in onze roes en alles beter maken opdat wij opnieuw beginnen, maar dan goed? O Wereld! Is er een grens overschreden? Heb je nog iets achter de hand?…

Wit sneeuwwit wit van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord…

Soms, als het nogal tegenzit en de wind waait uit een dwarse streek het hoofd verward is of het gemoed verhit mijn huid verschroeid is of juist zo bleek dan kan ik geen volzin bouwen Dragonders en karbouwen !…

Zo voorzichtig, zo schuchter is het nog nooit dag geworden alsof op duizend schaakborden een volgende zet, nuchter en toch vol passie gedaan moet worden een nieuw spel met onzichtbare horden Aarzelend tikt de schemer op de velden vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel en onder de wieken stuift het jongste meel een vredig krieken…

Balancerend tussen de vlakken van zwart en wit, vrees de houdbaarheid van ieder stuk op het ongeschonden schaakbord van de Poëzie, herken de samenloop van letters tot aan de laatste zet, waarin mijn pionnen in het defensief elke keer wordt mat gezet,zonder de gretigheid te verliezen.…

Balancerend tussen de vlakken van zwart en wit, vrees de kracht niet van ieder stuk op het ongeschonden schaakbord van de Poëzie, ik herken de samenloop van letters tot aan de laatste zet, waarin mijn koning in het defensief door de dame wordt mat gezet, zonder aan gretigheid te verliezen.…

het duister landschap 2 de wet van weten drukt zwaar op de bloemen onder de bladeren in de hersens van de man de mier onder zijn voeten strekt de kop en wordt nietig afdruksel in vette klei zonder te weten landschap 3 rijen bomen verre vlakten rijgen de wolken aaneen de volzin…

Het schaakbord van de tijd herhaalt z’n zetten tot de dood is uitgetreden.…

balancerend op de vlakken van het zwart en wit, vrees de kracht van elke stap van ieder stuk op het schaakbord van de liefde, vaak onherkenbare patronen die kundig worden uitgezet, misschien vanuit een ego maar door de dame geregisseerd waarin de koning telkens wordt mat gezet , heerlijk oneindig spel als verliezer te ondergaan,…