Alle inzendingen over Wortel-Kolonie

liggen m'n wortels? in den Haag? dat is de vraag Maar ik heb ze tast niet in het donker van aarde van hét ongeziene het vreemde .....ongewis Er is niets mis met m'n wortels.…

het voorjaarsfeest is in volle gang uitbundig schermt het fluitenkruid de boterbloemen contrasteren geel de zuring houdt minder opvallend het midden in de rijk begroeide berm langs de idyllisch bochtige Zuiderweg hokt een kolonie witte dovenetels samen laag wit van lipbloemigen ik waan me decennia terug pluk een bloempje zuig eraan onderga…

zompig waren de hectaren zomers groen en winters kaal waar stads de mensen lonkend rij aan rij nu huizen staan ooit daar lag zijn kolonie waar in bronsgroen vederpak kruiend op de wind gericht hij zijn gedachten droogde kronend zilverig zijn manen kon hij genieten van zijn vangst die uit rijk toen het water nog zijn gehaakte snavel viste…

een aanzuigende leegte een poort naar de zee, een kans voor de veenboeren en de bosbewoners om handel te gaan drijven dijken, kades, een stad te bouwen, met een dam in het midden Er stromen mensen over van de welvarende dorpen naar het drooggelegde land met de nieuwe haven – geen oude kern die hongerig de ommelanden verovert maar hun kolonie…

Ik word geschut en bewogen Wind raast door dit lijf Mijn wortels laten los Er is storm in mij Demonen bevrijd Ik wil al mijn wortels doorsnijden En meegesleurd worden Zwakte en kracht Liefde en haat Boos en blij Wie had ooit gedacht dat de lijn zo dun was?…

Prinses Irene kan met bomen praten Die zijn vaak hard en vangen alle wind Net als Bush en Bin Laden, maar ze vindt Dat zij hun strijdbijl achter moeten laten Ik ben benieuwd als ze elkaar gaan spreken Hoe diep ze moeten buigen om te breken…

Ziet gans het land wit van sneeuw in vlokken Files staan van Muiden tot Almere Waar men wil maar niet kan asfalteren Met aan kust de seinen ingetrokken Windstil zelfs bij zee gaat het niet stuiven Weer voor pop en bal laat ons maar schuiven…

Twee handen woelen in vochtige bosgrond Een stem. 'Tien dagen geleden - hier - veertig of vijftig.' Binnen de jaarringen is dit moment nog geen tiende millimeter dik. 't Graven stokt het licht druipt langs de stammen. Twee handen de polsen gebonden steken zwart biddend uit de aarde omhoog. --------------------------…

ik rol voorzichtig het papyrus uit breekbaar na zo lange tijd letters fluisteren betekenis vloeien rimpelend ineen tot muren water in de doorgang trekken karavanen langs vluchtend voor egyptes slang het is hun laatste gang na vele plagen daagt het beloofde land maar de wortel van gespletenheid raken zij niet meer kwijt de vloek…

( en zaden verwaaien ) Een traan ontrolt aan het verblinde oog weggezonken in het licht van oude aders Een hand ontvouwt levens ouder geleefd en jonger te gaan Het geheim kleurt zachte gezichten zonder des maskers treurnis Het is geen heilig moeten om de wilg te verplanten als wortels krom trekken Het is het verwaaien van het…

De dag was lang, schoot maar niet op, -planten weigerden wortel te schieten,- die maar niet leuk wilde worden omdat jij bent weggegaan met koffer en al. Zouden de kikkers nog kwaken en zou de zon en de regen nog een regenboog worden, of was mijn orde voorgoed ver- stoord en bleef ik een dode boomstronk?…

waar mijn wortels diep lagen in zandige grond. ik zie in gedachten kristalklaar voor de geest dat dorp in de kempen waar ik als kind dolgelukkig ben geweest ik hoor nog de oude fanfare en ook de meer moderne harmonie, de klok van de toren en soms alle drie.…

Wat als de wereld van binnen gaat beven, hevig de korsten doet scheuren en alles buiten de banen wordt geleid. Wanneer het zilt vervangen wordt voor lava en een moeder haar handen rond haar hart legt om het ritme van de angst in te tomen. Slechts om haar kinderen de kalmte te laten bewaren. Opdat de opvliegende schreeuw lichtjes dooft…

tijdens de ontmoeting van schaduwen blijft taal verborgen in onontwarbare kluwen het zwarte bloed sijpelt aderloos door de hersenpan het ego heeft er weet van weerstand is pijnlijk broos en het gaat aan niemand voorbij vaak al scherven voor het bakken in tere vormen of kleurloze brei men draagt het mee over de horizon heen zonder…

er knapt dood hout en glijdt langs takken die bewegen nog zwiept de wind een laatste keer en valt wat over is gebleven niet volgroeid in vele lentes magertjes gebloeid na zomeren in schaduw en nu aan aarde terug gegeven toch zijn de wortels gaaf de stam is fijn vertakt zij wordt nog niet gekapt…

Dieren als wortels kweken. Wortels van het kwaad.…

jij en ik voelden ons nooit geworteld elkaars taal verstonden we niet hoe lest men de dorst naar rakende woorden onder onze blote voeten schuift schurend los zand konden we elkaar eens van kroon tot wortel spreken…

JIHAD rijmt niet voor niets op HAAT de wortel van veel kwaad…

Als een kolonie werd Massilia zo'n 2600 jaar geleden gesticht door 't volk van Attische Hellenen en Zeusvereerders van Olympia Thans doet een Liga hen met ons verenen verbond van volken op het continent die strijden om de eer en elke cent waar zij zich in 't miljoenenbal voor lenen Olympiërs, gezonden door de goden bestreden…

wie weet waar de wortel zit onder het sterre gouden bladerdek die valt voorzichtig op zijn bek vanuit het midden van het heelal zijn die wortels niet te belopen en moet je op wat voorspoed hopen van waar je tegen het hek zit zullen een baard en grijze haren nu geen christuskindjes meer baren…

Februariboom - met witte sokken van sneeuw warmt hij zijn wortels.…

Zomerse buien druppelen naar de wortels de bloem is gespaard…

met regen aan de luchten vliegt hij vluchtend waar muggen hangen blijven naar het huis en raat waar met slanke taille hij de vorstin wachtend weet die ondier kauwend klagend het werkvolk ordonneren zal hem wacht geen min geen bijenkorf met zoet want eens in de kolonie zijn kop gestoken is trekt hij haar klappen zoals hem de jampot doet…

Yasmina Reuk van Melati in die huis met die aand Van die kroon tot by die wortels via die stam beweeg van tak tot blaar in die wind Reuk van Melati in die huis met die aand koel en humid Bandjermasin, Borneo Die riviere sing daar sout en soet Reuk van Melati in die huis met die aand Van die kroon tot by die wortels via die stam Geur van…

Jij bent een worteltje: vurig oranje, onwetend groen en puntig af en toe, goed voor de ogen, zeer smaakvol en soms wortelend. Jij bent mijn worteltje: met jou in m’n schoen krijg ik de wereld, met jou als zaad schiet ik wortel.…

Bomen razen langs, Zuurstofsnakkende takken, Wortels in asfalt.…

bodembedekkend wortels hechtend richting blauw immer groenblijvend…

met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

De vele jaren trekken mij krom en ik zak -- weg in mijn wortels.…

Als mieren rennen ze door m'n kop Miljoenen gedachten, uit het niets Niet te stoppen Nooit rust in die kolonie, altijd rennen Door elkaar, over elkaar, buitelend Springend van de hak op de tak Stomme mieren, gedachteloos rennen ze rond Ik wou dat ik ze kon vangen Ik zou ze zo graag voor altijd vernietigen Ze blijven komen 7 dagen per week…