Alle inzendingen over ZONSOPGANG

De zonsopgang, de warme gloed, belicht de savanne. Het is stil. Plots... De vogels ontwaken, gefluit, een melodie, bij het ochtendlicht. Een kudde buffels, stormt voorbij, opgeschrikt door leeuwen. De natuur is wakker geworden. De stilte is gebroken.…

binnen het raam opwarming van de aarde sneeuw in maart weg in een sneeuwstorm zonsopgang en ondergang en zwarte takken spagaat op de brug in een ijzige windvlaag gaat leven omver het leven omver in de diepe zwarte nacht een stom stoepje - de nieuwe ijstijd gaan we met z´n allen te lijf aan de evenaar…

De fijnzinnige muzikant heeft eens gezegd er woont een viool in mijn ziel dansen op klanken het mysterie leven met ogen naar de hemel gekeerd opzien naar de warmte van zonsopgang melancholie bij zilveren maan onder jasmijn achter verre horizonten zout water proeven waar hij speelt daar worden oceanen groen en snaren kleurt hij rood…

Ik hoor of ik lees oudheid, eveneens afkorting, aanbevelingen, destijds, doorvoeren, aanmaakblokjes aalscholvers, riet, rimpelingen wimpers, stoel, halte, wind, perzik en ik vraag me af hoe je zonder dit alles zou kunnen denken maar zit je ademloos op een berg in Turkije om de zonsopgang te zien denk je bijna niets van dat alles…

De zonsopgang en de avond, lente en zomer en alles wat keert, de ruzies en de lieve woorden, de orchidee en de mestvaalt, de liefde en de haat, - we zien en horen het, we maken het mee, maar dwars doorheen dit alles, eronder en erboven, ervan doordrongen en doordrenkt het zachte suizen van eeuwigheid, het grote waaien van de geest, het…

stromen ik zie alles met mijn ogen dicht langzaam drijf ik door mijn dromen Door de duisternis ben ik omgeven ik lig hier machteloos en zonder wil weg van de zorgen in het echte leven hier vind ik rust hier is het stil Niet gevangen in het besef van tijd voel ik me alleen hier echt vrij hier raak ik mijn stem niet kwijt door de zonsopgang…

Vandaag zeg ik niets schrijf wat in het zand laat de woorden verwaaien wind blijft als water, als stof Voor zonsopgang eten tot zonsondergang vasten op water, lucht en licht daarna vruchten en volle rijst Een lied waar de maag van zingt de rondheid van verder gaan wachten totdat de slaap alle gaten en kieren vult…

Toen zij op huwelijksreis weer eens bij maanlicht wilde zwemmen en bij zonsopgang terug kwam naar hun suite met koortsglans in de ogen verweerde lippen van het kussen, schorre stem en moegetergde tepels, spermasporen klevend langs haar dijen en ook nog hooghartig weigerde hem te bevredigen, maar hem afwijzend de rug toekeerde begon…

Nu zonsopgang het land bekleedt sla ik deuren achter me dicht in een stormloop van windkracht acht loop ik in de herfst te dromen van schoonheid weelde en levenslust wat is dit allemaal toch mooi gemaakt een wervelwind van gouden bladeren hebben mij in hun kring opgenomen hun sierlijke rondedans tovert zacht een glimlach van rust…

jij was nog gehuld in de sluiers van de nacht toch kleurde je lach al het rood van de hemel ruiste het soepele kant zacht tussen vogelgeluiden ontwakend topten bomen het licht van de opgaande zon daartussen lieten bolletjes veren hun zangstem vibreren jouw ogen dirigeerden dit ochtendconcert op het mooiste uur in de natuur…

De zonsopgang “een nieuw begin” kleurt de horizon krachtig en helder Verlicht je pad en brengt veel vreugde Geeft je de kans om te kunnen groeien daar waar jij vindt dat nodig is Het zorgt voor glans en laat je stralen Je innerlijke gaat weer bloeien… Verwarm dan je omgeving met jouw warmte open je hart voor elkaar dat maakt vriendschap…

ik wiste de mist boven water en weide opende hemel voor de komst van de zon liep door kou van de nacht in afnemende schemer zacht wekte licht en riep op tot geritsel en fluister in eerste tonen zongen al vogels donker uit bomen een zomerse dag zo eentje die de schepper graag zag…

zonnenstraal gouden zonnenstraal weerkaatst het licht in water geeft een gulden gloed…

in het uur dat verloren lijkt te lopen tussen het einde van de nacht en het aanvangen van de dag ontwaakt in breekbaar licht de morgen het stille van de dageraad tooit zich met gouden randen en kleedt de dag weer aan met oranjerood satijn snaterend rimpelt het gladde water op de zondoordrenkte spiegel waar in eindeloze cirkels de nacht…

monden kauwen alsmaar valken zijn binnen met hun zware haaksnavel en gekromde, sterke klauwen klimmen ze uit het beeld op het voetpad zijn ze virtuoos in hun moedertaal roepen ze alle windhoeken tot een stiltegebied ze spelen lakenfabrikant en delen een groen landschap geopend als een museumgang zodat mensen kunnen wennen bij zonsopgang…

de dageraad is al eindeloos beschreven en de vogels doen het in hun eigen ode iedere dag maar vanmorgen hoorde ik het anders - even en het vervulde mijn slaperig hart met een gulle lach de haan kraaide al vroeg maar het bleef donker en stil totdat de dag de nacht echt ontsloeg ... de vreugde van de kleine vogeltjes spatte in een keer los…

de deur al op een kier schoorvoetend komt ze binnen het ochtendlicht in eerst kwartier ze vaagt met strepen grijs waarin het rood al naar de hemel wijst stoeit met resten zwart die uit de lange nacht maar langzaam willen wijken dan kimt de zon schijnt met warme stralen de laatste kou uit nevelige dalen…

Vrolijk ontwaken: dit is weer een nieuwe dag, die God gemaakt heeft en een dag waar wij mensen veel van mogen gaan maken.…

Met zachte streken zon schildert in tint en toon een nieuwe morgen. Wanneer in de morgen een zon begint te rijpen achter het groen glooiende landschap waar het aantrekkelijk mooi lichaam zich zal openbaren in de lucht terwijl het puur licht tijd vrijmaakt om zich van haar creatieve en inspirerende kant te laten zien. Het resultaat is een…

Warmte in een koude zonsopgang omgeven door mist. Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten overgeleverd aan moeder aarde. Energie voor het nieuwe leven van het komende jaar.…

ik in de sneeuw het gevoel van absolute verlatenheid midden in de natuur die onverschillig is Het vriest berijpte weilanden weerkaatsen in het licht van de maan Kromme geknotte wilgen vormen aan weerszijden van het pad een erewacht voor mijn langgeleden gestorven ziel Hun kromme takken verwelkomen mij nemen mij in liefde op Bij zonsopgang…

morgen zou ik geleefd hebben indien ik je gevonden had onder het licht van vandaag sta me toe dat ik je hartstocht noem liefde en een droom, een lichaam en een danser in een ontroerend schaduwspel dat als water over mij heen glijdt, ongehaast langs schouderbandjes en die ene vlinder bij zonsopgang ik zou naar je kijken, één vinger leggen…

in een brokaatzijden landschap breekt het tere licht van de dageraad door zilveren vogels scheren langs groene grashalmen op de bosgrond een dessin van scharlaken rode bladeren glinsterende verbeelding van de zon de cocon in geelgouden gaaszijde een nachtvlinder strijkt op haar arm neer roerloos blikt ze in het heldere licht van de zonsopgang…

vergeten taal maar mijn taal er zijn nog een paar sprekers die dit of dat kunnen zeggen over de zonsopgang of over een dochter die naar school gaat en de taal van haar ouders verliest het brandt in haar hart nog maar een paar sprekers in die taal nog een enkeling die 'vogel in bergen' kan zeggen of ik hou van jou 'aan…

Hoe is het mogelijk het licht van vulkanen, zonsopgangen en gloeiwormpjes te zien en dan verraad te plegen door het duister te betreden?…

weer zo'n verdomde zonsopgang de rozevingerige dageraad de oude visser telt heel langzaam de pasgesneden inktvismoten snij met een scheermes in het ros de huid van Aurora gaat bloeden haar lippen in de huid gekerfd schilder ze voor eeuwig en langer vast het beeld wil niet blijven, dwingt mij keer op keer te snijden in haar vel haar lippen…

liefde aan mijn kant ontmoeten was zo weergaloos we kusten de seconden alsof ze niet bestonden de tijd leek eindeloos je doofde zacht het licht en in het wit van ogen kwam onze passie boven ik streelde je met nacht jouw handen waren warmer dan ik in daglicht had verwacht in vogels hoorden we het lied van onze zinnen zingen, zonsopgang…

Ik wil vliegen als een vogel me echt vrij voelen niet meer gevangen en als ik mocht vluchten dan als een vogel het liefst als een meeuw met een smartelijke schreeuw!…

vale ochtendschemer De warmte van je lijf Jouw armen om me heen In ons knusse slaapverblijf Het bonzen van jouw hart Mijn vingers door je haar De kleding die je draagt Als ik stiekum naar je staar De geur van verse koffie Het ritselen van de krant Gezamenlijk ontbijt De poesjes in de mand Het ochtendritueel Onze lichaamstaal De schone zonsopgang…

De zonsopgang kan je blijde momenten geven in een roerige tijd als deze. Dankbaar mag je zijn, als je van het kleine mag genieten op deze midweekse dag. De dag is voor ieder mens, we hebben hoop en vertrouwen nodig. Fijne dag allen.…