Alle inzendingen over Ze zwijgt...

" Ik geloof in de Zon zelfs wanneer ze niet schijnt Ik geloof in de Liefde zelfs als ik alleen ben Ik geloof in God zelfs als hij zwijgt "…

hij praat hij zwijgt met de wind soms groeit hij niet tot in de hemel is zijn grens bereikt hij bezwijkt zijn wortels aarden niet meer hij buigt zich neer…

"Ik geloof in de Zon zelfs wanneer ze niet schijnt Ik geloof in de Liefde zelfs als ik alleen ben Ik geloof in God zelfs als hij zwijgt"…

Het gevaar ligt op de loer  Onbegrip dat steeds sneller stijgt Onrust scherp en vilein  Zwarte taal die langzaam zwijgt  In kalmte wil ik zweven  Zo wil ik zijn  In helderheid wil ik leven Rust zacht en fijn…

je lijkt het soms te zeggen als je kijkt. maar je zwijgt. je zwijgt en ik kijk. ik kijk en zie wat je wil zeggen. wat ik wil dat je zou zeggen. had één van ons nu maar het lef om die lichaamstaal verbaal heel even het zwijgen op te leggen.…

hun voordeur zwijgt het raampje blijft angstvallig dicht geen licht naar binnen, of er uit een koude ruit die spiegels aan de einders rijgt haar wereld zwijgt, de zijne huilt rond de knop schuilt nog de glans van onvergetelijke vingers, zachtjes ingewreven door de tijd en spijt om oude uren want wat kwijt is, wandelt mee; het leeft…

ze kijkt hem doordringend aan nerveus steekt ze (weer) een sigaret op ze heeft alles gezegd ze zwijgt hij heeft zijn blik gericht op een punt achter haar hij kan haar nu niet aankijken ook hij zwijgt wat valt er nog te zeggen? uiteindelijk staat ze zo beheerst mogelijk op.…

het waarom leidt echt tot niets god is dood en de agnosticus zwijgt den goddeloze stilte zwerend bij lood om oud ijzer…

De Belg zwijgt als vermoord tot na 't regeerakkoord. De Waal krijgt nu reeds 't vliegend sch....…

je zwijgt de hartstocht in je ogen doch mijn lief je lichaamstaal laat zich verstaan geef over toch aan de verleiding neem mij lief diep in jou op zo in mij te gaan…

de stilte zwijgt niet in een klinkend woord dat men schreeuwend in de verten hoort aan de grenzen van het vloeiend lied dat zin na zin in klacht gebied…

hoe vreemd het hart wanneer het zwijgt ik het wil troosten door dicht tegen me aan te houden en dan één seconde denk dat het op zijn eigen wijze weer in mij zal kloppen…

Wat niet omschrijft Maar wat gevoelens uiten Waar lucht zich Scheidt van vocht Het donker zwart Verdrinkt mijn bloedend hart En zwijgt in alle talen…

Wie mij maakt tot overwicht Spreekt en zwijgt zich ten onder. Wie mij maakt tot evenwicht Voelt zich gelijk en bijzonder.…

Je kijkt me aan en zwijgt in veelzeggend ogenspel…

Met stomheid Geslagen lijk je Nu geen woord Meer over je Lippen komt, Maar elk woord Dat je zwijgt Zegt mij meer Dan duizend woorden Die galmen van Louter overbodigheid…

(kamp Westerbork) de klimboom in het kamp als stille getuige oogt frivool doch zwijgt uit piëteit voor hen die hier op doorreis waren maar ook omdat er eigenlijk geen woorden voor bestaan…

Je zwijgt tegen mij, geen woord op het scherm stilte aan de telefoon mijn hart kermt. Je sms blijft weg mijn fout heb ik gemaakt, Maar het zwijgen van jou is wat mij het meest raakt.…

de wereld zwijgt compleet verdoofd een lichaam hijgt discreet onthoofd het baart fantoom verbeeldt de kracht verdringt de droom beveelt de nacht…

Niets beweegt, de dood zwijgt.…

Zij omhelst het houden van schiet gaten in laatste loodjes breekt breuk met veraste taal toch zwijgt zij en blijft zwijgen omdat verleden geen licht meer doorlaat…

Ik help jou behulpzaam te zijn, ik zorg dat je zorgzaam bent, ik praat als jij zwijgt. Ik ben sociaal wanneer jij 't af laat weten…

zelfs op één been poogde hij nog levenslustig rond te hippen zong nog gedichten als een jonge vogel nu zwijgt hij met gesloten ogen op zijn laatste vlucht…

een blad aan de tijd wordt gerijgd Je bent ijs Maar dan van het zoetste soort Zodat zelfs de zon wordt gekoeld De wind zwijgt En schrijft in het lover : Dit is het warmste dat ik ooit heb gevoeld.…

Warme handen strelen donkere ogen kijken de mond zwijgt waar de fluistering van mijn schaduw de wolf een lied zingt in de stilte van jouw schrijven…

Hoe stil is stil En waarom hoor ik stilte De stilte huilt Zijn eigen lied De stilte zwijgt Maar toch kan ik dit horen Hoe stil is stil De stilte hoort verdriet…

vandaag die lange, lange dag waarop moeders het kwetsbaarst zijn waarom zwijgt de lente…

Zijn ogen dralen in versleten waarheid waar onschuld zwijgt geveinsd in zijwaartse blikken Waakzame cellen dragen haar naar zekerheid het helder weten van verbloemd verraad…

Ik bedoel mijn ziel, maar ach, zij zwijgt.…

het leed speelt - zingt - juicht het geluk kwijnt - stikt - zwijgt eindeloos vertraagde tijd tot aan de dood een eeuwigheid gevuld met dansend leed en dood geluk…