Alle inzendingen over Zondigen

zal niet meer zo lang duren hooguit nog een paar uren voordat wij van het jaar tweeduizend negentien afscheid nemen met sterren vuren kleur en dennengeur ik dank U o mijn God voor wie zacht onze handen de handen van Uw kinderen strelen met ons delen blijdschap en verdriet in ‘t hart dat op U ziet Uw wonderolie giet ons zondig…

verstolen overvaart incognito en ongezien anonymus in het verblijf van nachtdoorwakendheid sluimerend in diepe remslaap in een tijdloos dodenrijk een licht etherisch geestenrijk van wajangschimmenduisternis een intermezzo licht en schaduw in verhulde dromendaad niet meer dan ademen in wezenloze schimmenschijn zalig zonder zondigheid…

Straal gij ons zondig harte rein, Door louter ziel en zinnen, Gij Zonnetje van binnen!…

Liggend in mijn bedstee Onschuldig ogend Makjes en gedwee Gluur ik stiekumjes naar jou Een lekker ding Mijn mooie vrouw Die naast mij ligt in bed Zondig zijn mijn gedachten Ik wil je vangen met een net Je op me slepen Beminnen en verkrachten Kamasutra, alle grepen Heftig hijgen in je nek Onvermoeibaar Onverdroten Tekeer…

Liggend op mijn rug zacht in het gras enkel dan kan ik dromen en zie ik de wolken in de mooiste vormen voorbij komen Met de werkelijkheid ver achter me kan ik uren naar de lucht staren en laat ik je zonder je daadwerkelijk te zien net als de wolken door mijn gedachten varen Liggend op mijn rug zondig ik mijn gedachten en tijd enkel denkend…

Zondige gedachten ontrafelen truttige truitjes tot spannende spaghetti de buurvrouw toont haar tattoos puur uit verlatingsangst Senioren happen appels zonder handen uit een ton vol water wie heeft zijn eigen tanden nog Forse negerinnen met ogen als wielklemmen sjouwen halve varkens de koelcel uit De voorbodes van een straat-BBQ hangen…

het dons Van haar kuiten gruist, glimmend brokaat Zeewater dat hij op haar navel morst Zijn afdruk bij de hare, finaal De luchtspiegeling: een strandhuisje Met een dak oranje zonnevuur De houtgeur van de zomerstede Stoffig licht kierend op haar figuur Zuchtende planken, mousserend vocht Een fles crémant van lippen zondig…

ik ze heeft voor niets geleefd Conny Stuart met haar credo: “Zeur niet” want wat zeuren mensen toch wat zeiken mensen toch Is er geen deur in de buurt om keihard dicht te slaan zo hard dat het servies bij de buren rinkelt Soms denk ik neen heel vaak denk ik Hij heeft voor niets geleefd Jezus Christus met zijn credo: ”ga heen en zondig…

Zich zondig of bedrukt voelen radeloos woedend zijn ervaar je meestal als een harde belemmering voor het bidden tot God een terloops genoemde man uit het Nieuwe Testament sterkt de verbitterde en aarzelaar in het geloof bij het bezoek aan de tempel bekende de tollenaar wanhopig voor de Heer dat hij een arme zondaar was sloeg vol berouw…

Je lijf Je zinnelijke, zondige lichaam Ben met mij Zie met mij Raak mij aan Overal staan wij tot elkaars beschikking En tussen de lakens worden wij opnieuw verliefd Je ogen open of gesloten even mooi Gevoel van eenwording in onze armen Kijk me aan of niet ben er in het zinkende gevoel van ons bestaan Verdrink in het gevoel…

We komen uit de kerk en hebben beloofd niet te zondigen. Maar God, wat smaken ze lekker. We likken vette vingers, zuigen onze monden vol koude avondlucht. Het is november. Traag fietsen we naar huis en horen slechts de natte weg, het klappen van late duiven, een verre klok. Deze avond is van ons.…

lieten los je rok op half zeven de tijd had goud corrosie mee gegeven schone schijn werkt maar heel even de kerkdeur waaruit de geur van volle aflaat is te proeven je kwezelige stemmen over God hoort snoeven nodigt je gebed gebrandschilderd etst licht je ziel herinnert je waarvoor je viel en proeft de sfeer, je voelt je weer zo zondig…

klinken onbekende kreten, wulp, griet, zandloper, briljant schuivend en driftig pikkend in scherp geslepen korrels strand zilt klinkt de zouten wadstem, schuchter streelt de noordenwind de wuivende halmen, knipogend naar kleine pleviertjes, met hun tere, snelle pootjes drukken ze ontelbaren driehoekjes in stempelreeksen in het zand dit zondig…

(voor Paul Léautaud) Na al die wulpse vrouwen en het merkwaardige genot wat zij jou boden, ben je als een ordeloze monnik afgezeild naar een romantisch huis in de schaduw van het zondige Parijs. Auw! Menige poes krabte je tot bloedens toe en als schuldige makkers likten ze je wonden schoon.…

, fulmineerde ik ontelbare malen wanneer hij weer eens als een Houdini in een onbewaakt ogenblik ongezien de paradijselijke tuin was ingeglipt maar vaak nog geen half uur later zich van geen zondigheid bewust luidruchtig op mijn schoot kwam spinnen. “Kees, heel gauw naar boven!”…

Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende luister. Eerbiedig keek ze naar de stempels in zijn pas, het werd haar prentenboek-een meisjesdroom. Haar kus bleek kinderlijk; het vreemde idioom dwong hem alleen te melden dat ze lovely was.…

Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende luister. Eerbiedig keek ze naar de stempels in zijn pas, het werd haar prentenboek-een meisjesdroom. Haar kus bleek kinderlijk; het vreemde idioom dwong hem alleen te melden dat ze lovely was.…

Ik zocht mezelf en had alleen mijzelf lief, ik was zondig en onweerstaanbaar laf. Zelfs over de lichtschakelaar had ik geen macht meer. Die werd voor mij uit en aangedaan, en ik kon niet bij die knop komen. Ik leerde weer zoet bidden…

Dat in gemelijke grillen ik mijn dagen kon verspillen, dat ik haar voorbijgegaan of een steen daar had gestaan, dat ik heel mijn zondig leven heb gekregen zonder geven, dat mij alles heeft gesmaakt, dat ik niets heb uitgebraakt, dat ik niet kan herbeginnen haar te dienen, haar te minnen…

Nimmer komen zij een voorspoedige boodschap verkondigen; hun aanwezig- heid kenmerkt een galgenveld opgericht voor hen die in de wereld zondigen. Raven kondigen de doodse stilte van eeuwige zwarte nachten aan.…

beroemden De tuinman en de dood wat loopt hij hier te zoeken laat hem zijn gang niet gaan ook niet in Ispahaan Gaat heen met uw verdoemden geef ons de zekerheid de vastberadenheid van weerzien zonder spijt Van liefde die niet mijdt maar overgeeft, verblijdt en geen verlatenheid alleen in eenzaamheid O goedertierenheid vergeef mijn zondigheid…

en zondig niet meer! Mij treffen marmeren tomben niet; neen, 'k Zie ze wangunstig niet aan; 'k Vraag aan mijn vrienden geen ijzer of steen... 'k Wens op mijn graf maar een traan! Zalig! wie immer aan 't goed dat hij doet, Tranen van meêlij vereent! - Zalig! om wie ooit een lijdend gemoed Tranen van vreugd heeft geweend!…

Staamlend geeft hij absolutie Voor haar zondig, werelds denken. Eindlijk vond men in de biechtstoel Dood de jonge priester zitten. _ Juan was zijn naam. Zijn vader Was een arme schapenhoeder.…

gij, uit godlijk zaad geboren, Kon, om uw luister, ’t Hoofd der Englen zelfs bekoren: Gij kwam, in zijn persoon, op ’t zondig aardrijk neer. Geloof en Hoop! dat u en Mens en Englen loven! Gij, Liefde! gaat hen verre, oneindig ver te boven; Gij, gij wordt toegejuicht van aller Englen Heer.…

Door kerkvaders die ons beleren: Jij lag zondig in je wieg, zoals zij. Door ouders die je al vroeg laten weten: Jij moet worden zoals wij. Door logen en gogen die meten: Jij bent volkomen abnormaal! Door bazen en baasjes die je vertellen: Jij wilt niet naar ons luisteren.…

Heer, ga ver, ga ver van uw zondig volk, de aard-kluit ruikt ongezond en overal bezwijkt de goede raad. Heer, ga ver van ons in uw duistere wolk ...…

deelde 't bed nooit met een hij Want stel je voor, zo'n zotternij Met naderhand een braspartij O nee, jij lieveling van mij Bas Westerling werd Zuiderling Een geestelijke reiniging Die neerkwam op ontregeling Van libidobevrediging En schuld- en boeteprediking Na 't bruisend carnavalgeswing Zie hoe hij als een zonderling Al zondigend…

Ik gooi het eruit maar zit vast dus overboord ermee vang mezelf in de golfslag mijn armen verstrikken ik zink en ben bang dat het lichaam zal stikken ik zit er al zolang tegen aan te hikken schrijven aan jou is soms speels gemak ik voel mij haast zondig een scherm overbodig de koe die de haas negeert omdat ik zo meta kan beschouwen en ongegeneerd…

En zo mijn boot nochtans vergaat, mijn Heer, kan ik dan zondigen nog? Neen...neen...Al de stemmen zingen mij: Ga mee op zee, met de baren van Kristus, met de baren van de Loreley. 18 mei 1918 ------------------------------------- morose - somber, droefgeestig…

onuitgesproken en zonder woorden, dit zachte zoutgevoel, de stille emoties, een lied zonder woorden, zonder muziek, jouw zoutlied vol van intens ritme, beweging, dans, een ziel vol verlangen, ik luister naar je zachte fluister, naar de stilte van je diepe zee, ik voel hoe jouw zoute strand mijn tere huid zachtjes schrijnt en schuurt, dit zondig…