Alle inzendingen over Zwaar vergiftigd

Het gaat niet langer Ik kan het niet meer Steeds weer uitleggen En alles vertellen Steeds weer opnieuw Ik word steeds zieker Mijn hart Mijn hoofd Het wordt vergiftigd Binnen een paar seconden ‘God… ik kan niet meer ik wil niet meer mijn moed is weggezakt voor eeuwig en onvindbaar’ ‘Lieve Heer… het gaat niet meer ik wil dood……

Ik was een enthousiaste potenrammer, Maar daarop staat nu dubbel zoveel straf, Dus blijf ik met m’n poten van hen af Al is dat uiteraard een beetje jammer. Ik ram voortaan geen poot meer en geen pot, Ik sla voordelig hetero’s verrot.…

het zal nooit wennen poppen met mondkapjes in de metro de supermarkt waar je gaat op anderhalve meter afstand van elkaar op straat in huis voor de buis overal poppen gesluierde poppen bloedeloos op straat waar je gaat of staat wie zal ooit kunnen wennen aan de geur van een vergiftigde eenheidsworst die snel veel sneller…

Achter mijn rug rijdt de wereld rond maar in het bos zingt een merel de Zomer heldere klanken, lied voor een dromer ver van mij weg ligt een tijd zwaar gewond. Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm.…

Vertrouwen zwaar geschonden harde woorden sneden diep fladderende vlinders vermoord zodat mijn hart een wond opliep Mijn gevoel werd gevangen ver weggestopt in een kooi van pijn en stromende tranen het was alles, behalve mooi Vertrouwen zwaar geschonden nooit gedacht dat je zo zou zijn ik droomde fonteinen van liefde maar belandde in…

Dan toch weer doorgaan hoe moeilijk dat ook zal zijn na een zware tijd.…

Alle gevoelens lopen door elkaar heen Voel ze maar, voel ze maar, maar nee voelen doe ik geen Ooh, god mijn taak is te zwaar En ik weet, ik ben nog lang niet klaar Geef mij mijn gevoelens en gedachtes terug Geef mij weer mijn leven, geef mij weer die brug Alle gedachtes lopen door elkaar heen Pak ze maar, pak ze maar, maar nee, vasthouden doe…

soms denk ik wel of vaker nog in momenten die vragen om lange adem en er geen sprake meer is van een ontluikende lente of ik niet ten onder ga aan gestapelde lasten waar gevoelens lijken versteend of gespletenheid zich uit in onoverbrugbare barsten en de resterende tijd alleen aan de duivel is uitgeleend als het mij dan toch lukt…

gedicht verzond gleed hij beschonken op de grond het deed een lezer zwaar verzuchten dit zwaar gedicht is mooi en diep terwijl hij peinzend naar zijn pc liep om daar nu zelf zijn hart te luchten…

na al het gissen na al het beslissen ben ik op en dit verhaal is top maar wat weet ik nu kom gewoon langs dan zie k je of er loopt iemand hier heen dan ga ik wel mee m'n hoofd is wat in de war schreeuwers in me kop beetje dom kom op ff normaal ik ken niemand daar…

Het is zo zwaar om je te zien. Om je te horen praten. Het is zwaar om dingen te weten. Over dat je me hebt verlaten. Het is zwaar om slechts te kijken, Zonder het ook te voelen. Het is zo zwaar om niet te zijn: Met jou, van jou. En daar gewoon naast te staan. Zoveel twijfels zijn gevallen. En nieuwe weer op gestaan.…

Ik zou wel eens willen vliegen, over alle wolken wiegen. Even weg van daar benee, alleen of met ze twee. Even weg van alle zorgen, vliegen naar een nieuwe morgen. Als alles sterren aan de hemel staan, zal ik terug mijn bed in gaan.…

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

Waar het leven Niet meer woont, De dood niet Langer wacht Maar nu al Is komen wonen In wat mijn brein Schijnt te zijn, Terwijl het lichaam Zo op het oog doorgaat Met leven, nog, Worden graven Opengebroken En vind ik de Dood die uit het Leven is opgestaan, Is het alleen de dood Nog die leeft…

Soms is het hoofd zwaar van al dat loden denken wachtend op wat lichts…

Het wordt nog een zware tijd. Het virus dat leidt.…

Maar hoe zwaar het soms ook is spreekt het orakel Echte liefde overwint alles en Samen versla je ieder obstakel... René’s Gedichtenhoek...…

Mist Verloren De weg Weg Geen Zicht Gewicht Zwaar Slaap Maar…

ingevulde tijd is minder zwaar te verduren dan welke die ledig is…

Een dievegge steelt Alléén in huis; donk're dag Gewetenswroeging Kent zij blijkbaar niet Stelen net als raven doen Gitzwart en brutaal De natuur in huis Een opgezette eekhoorn Van de boswachter Kattenhaat en Cyp Naar Cyprus, daar zovele Leven met elkaar Zeer bruut vergiftigd Onverdiend, met kwade aard Dader geen knip voor De…

Haar denken door drank vergiftigd Mis ik de lieve vrouw in haar verscholen Zij het vechten beu een nieuwe vriend omsloten haar klamme handen het blik als gegoten om oneindig starend klemmend voorheen mijn roede leeg gespoten nu slechts haar keel met goedkoop bier vol gegoten Angstig slurpend bier een flash van verleden…

Omdat je weet hoe ik vergiftigd ben? Soms, mijn woeste minnares, is dit het beste tegengif, ook al dendert het genadeloos zoals ooit in Pompeï, waar je als bange zwaan in een vulkaanvijver zwom, toen je me, lief bloemenvrouwtje, vroeg: 'Kijkende schrijver, red mij voor de wereld breekt!'.…

De maan roeit brandend langs 't wolkenrif, en 't bos is paars: vergiftigd. - Poel en half open pad vol hete bramen, fel en rond in geur. De vlakte, een fletse ruiker en de lippen droog; sterren vallen als dauw. Gestalten jagen woest: saters in horden; en hun grijze adem is zichtbaar.…

het is al te laat ongetrouwd in de galm van het feestgedruis gevallen jij speelde Jezus en dacht aan de luipaarden in jouw hoofd mag ik ook een stukje sluier misselijkmakend schreeuw je het uit als je al vanavond naast mij komt liggen streel mijn haar dan en fluister wees gezegend later komt niet meer spijkers in mensenvlees…

de bui trekt over onuitgesproken zaken zonder donder bliksem of geweld striemende woorden- regen niet tegen te houden scherpschutters taal opgelucht tuimelen zinnen naar buiten vol vleiende woorden bevrijd van de druk en de dreiging valt mee deze keer al is het zwaar weer…

Te woeden vanuit kennis toch zijn grenzen kent voor het kunnen ingeburgerd schijnt naar zijn vorm; iemand die even beziet zich tot aan het raam wendt, in te zetten poolshoogte buiten die natuurlijke storm.…

Zware woorden kronkelen hierboven rond. Ze stoppen, draaien zich om, en kijken mij vragend aan. Hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach, worden ze afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

zware woorden kronkelen hierboven rond. ze stoppen, draaien zich om en kijken mij vragend aan. hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach worden ze sterk afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen Gedeeld is zijn vreugde en dubbel zijn smart Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft minder weelde. Ja, 't leven is hard Voor wie zo sociaal is bewogen Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen…

Ik was van de week nog even bij De Slegte rond aan 't zwerven in een groot gedicht en zag een dame met penelopisch literair gezicht ze droeg Homerus in haar armen, struikelde en dook de roltrap op naar boven, raakte daar toen uit haar evenwicht letterlijk bewogen en metaforisch uitgelezen zei ze: die klassiekers zijn ook veel te zwaar…