Alle inzendingen over Zwervende Naam

het is fantastisch dromen in de pijp van een brug intrigerende takken bevroede bomen op grasgroene bermen ze leunen als een beschutting op de schaduwwand een schuilplaats, hol maar warm waar ik stille dromen koester in de schutting van beton omsloten en onbeduidend knieën onder mijn kin gesteund in de rug ik zou hier kunnen zingen de…

'k Zoek in deze stad je gezicht tussen stenen zwervend over pleinen achteroverleunend op een bank kijkend naar niets zeggend of haast zwijgend 'k zoek je gezicht in deze stad…

zwervend, door de stad uitgekotst, je bedelt teveel, die ene euro had je niet moeten vragen iedereen weet dat je daarvoor twee halve liters bij de Lidl gaat halen…

verstuurd kilte verdwijnt waar rust verschijnt Gevangen in het licht straal ik als nooit tevoren fluisterend zeg ik nogmaals mijn naam ...…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

de nacht draagt zwarte schoenen jouw bekende liederen zal je nooit meer zingen jouw stem was verwondering en verbazing gestorven in de melodie der versmelting jouw naam nu in de wind van verfluistering…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

en ik schreef mijn naam in de aarde waarin ik mijn voetafdruk achterliet in het water dat mij meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom…

Jeroen, je naam in duizend kussen. In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

I. zij wil op bloemen groeien zoals de zon op het zalig onbewolkte zwartvertakte gedachten achterlaten onder het zacht bestreken mos blauw staan op bomen wanneer seringen wuiven naar romige, roze vruchten ver weg van blank beschenen berken die hun kruinen optrekken door het eenzame beven omdat zij niet anders kunnen en…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

Zeg tegen echt iedereen uit naam van Iemand dit nooit meer te doen...!…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

daklozen haastend naar het afzenderadres een plek om niet te verwaarlozen na twee dagen de post was op tijd nam verbazing mij mee naar het heden mijn enige kerstkaart een afscheid retour afzender... ontvanger overleden…

Diep in jou kwam ik mezelf toch weer tegen als vreemdeling Ver van mezelf wat doelloos zwervend had ik moeite met herkennen Terug naar jezelf de lange weg van vreemd naar weer vertrouwd…

Over de donzen heuvels lokte een ver verschiet; wij wilden zwervend worden, zwervend en anders niet. De voeten gingen samen, de hand lag in de hand, de harten opgedragen; aarde, waar is uw band?…

Ze waren bijna jong een avond, misschien twee had hij haar slechts verzwegen Hij was gewoon te jong geen schade en geen schande een fysiek om te bewegen Nu zijn ze eeuwig jong hij zwervend langs de kade zij stervend in de regen…

Dwalen, eeuwig zwervend al lijkt al, 't oneindig vlak Toch zoeken, hoop dervend als varend op het zinkend wrak en dan op land, geen zicht verwervend maar voor 't besef, de moed te zwak...…

Wat is u of mij een naam, Werelds prijs of werelds blaam, Als de ziel de dingen weet en mint Dieper dan hun naam, mijn kind? Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn.…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

’s aan van stilte ging ik eten nam ik weer de verkeerde stap dacht ik m’n narigheid te vergeten in die vette hap tot ineens die bewustheid diep van binnen me raakte tot in het diepst van mijn verzwegen zinnen nu kan ik me weer beheersen in die strijd en zeg ik tegen mezelf je wordt weer een mooie meid!…

Wilde vrouw Wild Niet negatief bedoeld maar puur uit de natuur het innerlijk onbewuste, een onnoembare laag zwervend raadsel onopgelost orakel natuurlijk beschouwend, ontembaar krachtig instinct grondslag van de vrouw.…

als ik weg ben verschoten in geuren van vergetelheid zwervend in liefde verloren zonder jouw handen strelend over mijn rug koud verdwaald zoekend in kussens ruikend naar lila sterren weg zwevend in de waarheid heb ik lief zo lief…

Het is zo vaak gezegd niet de weg te gaan die ik heb gekozen met blinde ogen langs peilloos diepe ravijnen over overvolle wegen zonder richting, zonder doel zwervend en geen horizon waar de ochtend daagt met vlammend gouden randen.…

Wat is er van je gading zwervend over binnenwateren? Heel veel..... zal het antwoord zijn.…

donkere schaduwen in mijn hoofd als zwarte spoken in een verlaten huis zwervend overal ze drukken me de grond in omgeven door zwarte modder schaduwen verborgen in het donker is mijn hoofd eindelijk leeg alle spoken overstemd door stilte…

Ik zag je wenen toen de klanken weggleden in de stilte van je lippen Ik zag je huilen toen je zwervend in koude nachten wachtte op de tederheid van zijn mond Ik zie je sterven wanneer jouw laatste woorden de herinnering ontvluchten bij het afscheid van zijn ogen…

Mijn grootmama zei vaak de spreuk, en ze is me in ’t hart gevest: “DIE ZICH AAN ANDREN SPIEGLEN KAN, HIJ SPIEGELT ZICH HET BEST” Hecht u dus niet aan ’t schamel volk, Dat, zwervend langs de straat, Vol leugens en gemeenheid is, En vol van slechte praat.…