Alle inzendingen over aan het leven verlor

verloren…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

Van het leven Verloren heb ik Van kleins af aan In een welhaast Onzichtbaar klein hoekje Gestaan, voor mijn Leven gestreden met Meer dan dat leven Van mij vragen kon En mezelf driedubbel Een slag in de Rondte gewerkt Met maar één doel Om de mens met wie Ik werkte vóór alles Als mens het beste Te wensen - 't was Duidelijk…

Fragmenten van 't Leven,verloren, Hopen op, tijdens Bestaan. Ik veeg ze in potjes Op een dag zijn er geen over, ben ik vergaan. Gelabeld heb ik ze op datum gezet, in jouw gedachten-kast. Daar waar ik was, Wil ik blijven, herinner mij, Hou me nog iets langer vast.…

Zoals een leven lang gesloten ogen, gelijk is aan blind geboren. Zo is een bestaan zonder ander, een leven verloren.…

Of is mijn leven verloren gegaan? Heb ik überhaupt wel bestaan? Ben ik het leven waard geweest? Kan ik met opgeheven hoofd doodgaan?…

alleen jouw woorden heb ik meegenomen jou ben ik in ‘ gewoel van leven verloren ze helpen mij het pad van gemis te doorlopen waar herinneringen blijven stromen wetende verder dan ooit kom ik je weer tegen zullen wij samen rust beleven…

het heeft de smaak van leven verloren kon ons niet meer bekoren in het dagelijks gebruik het deelde jarenlang de ruimte waarin wij leefden voelde vertrouwd maar werd zonder gebruikt te worden oud afscheid was een laatste aai en dank voor het uitstekend functioneren in nieuw licht gaan wij wat minder en meer duurzamer proberen…

Zo ga jij langs Je nieuw gekregen Dag, met de dood In de hand van Je soortgenoten Die zojuist het Leven verloren, ben jij Vandaag opnieuw geboren, In een prachtig kleed gehuld Van rood met witte stippen Toon jij je aan 's Heren wegen Als toonbeeld van schoonheid Met eindeloos geduld…

Onmogelijk hebben gemaakt, En ik jou aan het leven verloor…

Eenzaam dwaalt een zielige vent door de verdroogde woestijnen niemand die hem nog kent hier komt hij dus wegkwijnen Het is zijn eigen domme fout Dat hij de liefde van zijn leven verloor Hij was immers ontzettend stout En wat hij deed was vreselijk goor Nu heeft hij toch zo’n hartenzeer Terwijl hij denkt aan zijn vrouwtje Clara Er rest…

De warme borden met zorg en kervel opgediend wachtten naar de fijne smaak van haar ogen een leeg bestaan kon niet lang gevuld blijven glazen met bubbels verdoven, het aquarium sputterde nog wel maar niet tegen mijn vertrek het leven verloor aan smaak haar ogen dwaalden opzij en de katten spinden tevergeefs een lang gesponnen draad.…

'Aangenaam zacht zand;' Zei ik die ochtend, toen richting verloren ging in afstand, met mijn oog op de zon, zijn bleke kleuren, als verblindend aan de horizon, mijn hoop verscheurend, mijn lichaam getroffen, 'Die rotmoffen;' Zei ik die avond, toen leven verloren ging in leegte en korrels zand mijn lichaam raakte, als kogels afgevuurd…

Morgen ben ik terug En hij sloot de deur Maar het bleef stil Leven verloor kleur Morgen kom ik terug Ik beloof het je echt Starend achter glas In stil tranen gevecht Morgen ben ik terug Je hoeft niet te wenen Ik ruik in mijn kussen Je geur nu verdwenen Morgen kom ik terug Dan blijf ik voor altijd Verlangend hart naïef Realiteit…

Niet eens terminaal maar wel het leven verloren. De oorzaak niet meer in je hoofd; Verweest, ver weg, verlaten... Vergeten.…

ik wil scherpte en contrast in stralend licht weer trots zijn op dat wat mijn schaduw is ben ooit in vroeger tijden uit de anonimiteit gekropen begon mezelf voorbij te lopen om een ander leven te leiden maar de perspectieven vervaagden tot grijze dagen zo dat ik zonder zon mijn evenbeeld niet altijd mee hoefde te dragen het leven…

De nacht overwint deze waanzin niet Ijskoud ligt ze stil De angst heeft geen stem De dag kruipt over haar gegil Bevriezende kinderkreten Verloren in krijsende ogen Eén blik voldoende Tranen die nooit meer opdrogen Nooit komt er een einde Er is geen genezen Er is geen vergeten Woede is die nacht geboren ‘k Heb toen mijn leven verloren…

Vermoeid, vergeten, verdwaast in 't leven verloren in de mateloze angsten van verlatenheden met haar schoot in zichzelf gekeerd !…

Ik zal altijd van je houden tot de dood ons scheidt Dan zal ik je vergeten Dan raak ik je wel kwijt Ik zal nooit meer aan je denken Geen gevoel of fantasie Herinneringen als as vervagen tot ik niets meer zie De tijden van ons leven verloren en vergeten Ik heb je nooit gekend Ik heb het nooit geweten Ga weg uit mijn hoofd rot op uit…

Als jij nu zou leven, verloor je je baan, want wat je veroorzaakt is méér dan een rel. Aan machtsgeilen immers is spot niet besteed: zij gruwen van humor! Hun tong is banaal: geen uitleg maar kreten en tweets bij de vleet. Dát, beste Erasmus, is nu dus hun taal.…

Elke seconde van de dag wordt er een wel nieuwe mens geboren Elke seconde van de dag gaat er wel een oud leven verloren Elke seconde van de dag is er wel iemand die een eigen bedrijf is begonnen Elke seconde van de dag wordt er wel bij iemand een faillissement aangekondigd Elke seconde van de dag maken miljoenen mensen zich zorgen over morgen…

Voor mijn oudste zus Hennie Toen jij de liefde Van je leven verloor En voor het eerst In je leven alleen Kwam te staan gingen De jaren niet meer als Vanzelf voorbij, viel jij In het ravijn van de Eenzaamheid, voor jou een Onbekend begrip - de jaren Leken dubbel zo lang te Duren en heel je menszijn Deed pijn, aangestoken…

dan dromen verliezen want neemt men je leven om waarin je gelooft wordt ondanks je sterven je vuur niet gedoofd dus zie hoe de oude ruggen zich rechten als 'taptoe' en 'geeft acht' waren te horen om vrijheid en vrede die zij ooit bevochten om hen ook die toen dus het leven verloren en ieder jaar lijkt juist doordat die merel…

De horizon is niet meer mijn limiet Mijn existentie lost niet op in schimmen Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen Maar overdag, een onbewaakt moment Van rakelings langs oude dikke bomen Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog Zwevend uit het niets in 't nu naar niets Naar een opgeborreld tweede leven Verloren zijn dan woorden…

zonder een moeder hoe moet je het beschrijven ik kwam er door heen met als toegift Willemientje die een dikke twintig jaar mijn pleegmoeke was en toen zij doodging was het of ik alle houvast in mijn leven verloor dag mama, je bent altijd dat mooie jonge vrouwtje gebleven met die droeve ogen een kind zonder moeder verloren in een grote…

Struikelend over het brandende land z'n hoofd schreeuwend verwrongen ging hij verder, hopend dat "verder" dichtbij zou zijn Een hel licht, een glas, zijn lief als een flits doorkliefde het zijn gezicht en verblinde zijn ogen Een pijnlijk weten dat hij dit nooit meer zou zien zijn leven, in stukken gescheurd om anderen te laten leven Nog…

Je leven, Je gedachten. Wat jij zou moeten denken, doe jij nu niet meer. Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles.…

Vlammend leven moedige mensen. Van wieg tot graf. Zoals vlammen, die gestorven hout tot nieuw leven wekken. Wanneer moedige mensen sterven, leeft hun gedane arbeid voort. Zijn hun allerlaatste woorden, nog niet gezegd.…

Soms moet je alles verliezen in het leven, om op nieuw te kunnen beginnen Soms hebben we alle hoop op een goed leven verloren. Alles gaat fout, alles zit tegen, we zien het niet meer zitten. Het liefst zouden we op willen geven, maar opgeven is geen optie! Als je dat punt hebt bereikt in je leven, dan kan het alleen maar beter.…

Bij een festijn schijnt het normaal te zijn, om in de stemming te komen, middels een zaligmakend pilletje, bij een festijn, waarbij men normaal al van de voorpret geniet, is nu alleen maar sprake van immens verdriet, voor hen die achter blijven! Kijk, een glaasje is het allang niet meer, nee hoor het is het ultieme genot,…