Alle inzendingen over aan het leven verlor

Verliefd,gelukkig zo met jou te mogen leven maar doe jij dat ook net mij? Leven,geven samen met elkaar alles overwinnen de moed,om opnieuw te beginnen. Voorbij,bedankt voor al dat wat jij me gaf al klinkt dat misschien wel maf.…

Over zijn leven had 'n stoffige laag gelegen van intrinsieke religiositeit en Godsverering alles stond in het teken van Zijn Schepper maar nog meer van Christus de Verlosser door het kruis op Zijn Heilig Golgotha en de uitstorting van Zijn Heilige Geest Zijn zijn was Zijn Zijn!…

Ik voel me leeg als een landschap Iedereen weet wat of wie ik ben, maar ik zelf heb geen idee. Alles vliegt rondom mij, ik sta stil, Ben als en landschap dat liggen blijft, ook al rijdt een trein voorbij. Zoveel gebeurd Mijn gedachten volgen niet Ik denk aan vroeger aan alles en aan de liefde die ik achter liet…

in dit wankele huis aan de rand van het bestaan waar de wereld onvast is het servies stukvalt de huid geen tijd krijgt om te helen de schaduw van gisteren niet verdwijnt waar buiten de wereld woelt waar geen argeloze dagen zijn het licht geen opening vinden kan in dit wankele huis wordt alles stil waar de nacht eindigen zal in…

Natuurlijk brand ik een kaarsje voor de doden als ode Maar ik brand een grote kaars voor de halve doden, de halve levenden die met geen mogelijkheid vooruit te branden zijn Blijven zitten waar ze zitten en zich bewust niet verroeren klagen als je ze laat stikken Uitgedoofd niet door de dood maar door hun eigen levensstijl geen stijl van leven…

Weten dat je bent Waar je wilt zijn en waar Je heen wilt Maakt je weg Begaanbaar…

soms tot een kunst, verheven of fijnbesnaard o, Andro, jij wordt een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld ik aanschouw jou, Andro nu als lijk uitgestreken, de handen gekruist, in een ongelijke strijd het leven verloren, gevochten voor de vrije doodgeboren keus hoe kan…

Verloren was mijn leven toen je me gisteren in de rede viel en me dankte voor alles wat ik deed Verloren was mijn ziel toen je me vertelde dat je van iemand anders hield Verloren was ik door jou verlaten nergens nog kunnen zijn alleen jij, ik en de dood…

Op bezoek bij Tante Gery, 93 jaar oud, Feestdag, 1ste Paasdag 2018, Huizen Ze was weer even terug in mijn beleving mijn eigen moeder mijn overleden moeder Phina Krediet-van den Bos in 2009 overleden op 96-jarige leeftijd en 5 maanden Ook zij was in de laatste jaren van haar leven overlevende geweest op een gesloten afdeling van “De Burcht…

Ze timmeren flink aan de weg geen dochters van een timmerman maar zijn enige Zoon is favoriet zoon Jezus Christus moeder Maria pleegvader Jozef en natuurlijk God de God van de liefde de God van hun werk en daar maken zij televisie van en dat doen ze met verve flink op gezicht en lippen ze zijn hele mooie meisjes de mooiste meisjes…

ik ben je verloren al even geleden ik ben je verloren een leven lang het kan niet zo zijn dat je uit m'n zak bent gegleden het kan niet het mag niet ik zoek al zolang…

Hete tranen in de morgen donker denken in de nacht diep mijn eigen ik verborgen terwijl de toekomst naar mij lacht Mijn hart en jouw geest verbonden door zachte lijntjes van de tijd woorden slaan nog immer wonden verlies ik ongelijke strijd Dromen in geopende hand verlaten het verloren wij zweven in sluim'rende toestand ijlings langs…

Ik heb iets verloren Op dit grote strand Zit al uren te kijken Of ik het vinden kan Een onbenullig dingetje Onvindbaar in dit zand Maar mijn ogen blijven kijken Ze worden hier zo rustig van…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong. Woorden die aan jou toebehoren, maar die ik steeds verdrong. Woorden als glas, zo breekbaar, gebroken in mijn mond. Voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...…

Ik voel me zo verloren Tranen die komen…..…

Senryu Gevoel verstikt mij ik ben mijzelf verloren op weg hier naartoe…

Negatieve gevoelens beheersen mijn ziel Geen lach maar tranen Somber staar ik voor mij uit Alle hoop verloren Deze marteling kan niet eeuwig duren Geestelijk is de kaars gedooft Dagelijks verlangend naar het einde Rust is mijn enige hoop Vergeef me lieve dierbaren Heb gevochten, maar verloren…

alle hoeken en gaten Langzaam kom ik op kracht Verloren…

In mijn onleesbare geest beweegt nog een verloren woord. Mager worden mijn vingers wanneer ik de stilte verlies en wat ooit ontnomen is, wordt verstoord.…

Gestoord geraakt van al dit leven wil ik vertrekken van dit land geweld, oorlog en misbruik heeft mij reeds aangerand Verloren geraakt in dit bestaan stilzwijgend in de ban Ga ik weg en ik vertrek Zodra ik weet waar heen ik kan Vrijheid kan niet worden verkregen geen land is nog paraat zonder zich te laten verleiden tot het plegen van…

Niets is gebleven en alles is verloren wat ik niet wachten liet toen ik weer verdween en dacht dit is de winst die mij niet uitlacht en niet vraagt waarom ik zo graag mijn respect verlies…

Verloren Dwaal ik Door de tijd Ben ik Ingekapseld Door intens verdriet Woordeloos Omhels ik droefheid Laat zakken De moed Om verder te gaan Ik weet niet hoe Of waarom ik leef Weet niet als anderen De onbevangenheid Om open te staan Onschuldig te zijn Alleen maar te zijn In mijn dromen Zoek ik Tastend in beelden Naar antwoorden…

Als de tijd daar lijkt gekomen voor een afscheid dat ongedwongenheid totaal ontbeert dan zal de glimlach die mij zo heeft verwarmd zijn ereplaats voorgoed behouden samen met handen die vlinderachtig en passievol liefde en tederheid uitstraalden…

als uit een krant geknipt gewone zwartwit beelden verloren in de tijd de rand blijft rafelig hoe scherp de schaar ook snijdt verstild zitten zij hier voorgoed gevangen in hun eigen denkpatroon verfstreken op een doek of letters op papier de lippen bewegen wel maar geluid blijft binnen gesprek met hun ik-figuur die ook geen antwoord…

ineens was alles voorbij jij wilde geen liefde meer van mij ik zou je er om kunnen haten maar ach wat zou het baten ik zou kwaad op je kunnen zijn want onze tijden samen waren zo fijn maar ik zal me in stilte hullen want wat is er om de stilte te vullen de leegte die jij bij mij achter liet daarom heb ik nu veel verdriet terugdenken…

Ik ben geboren en dood gegaan Ik ben opgebloeid en stil vergaan Ik ben vertrokken en blijven staan Ik heb geluisterd en niets verstaan Ik heb gesproken en niets gezegd Ik heb getwist en niets weerlegd Ik ben geschreven en nooit verzonden Ik ben verloren en nooit gevonden…

Woedend trap ik tegen stoelen ook de kasten gaan eraan Krijs de dingen van de muren En gil wanhopig neem me mee Trap de muren aan gort voel een ongekende kracht Stamp de bank tot een tapijt en gil wanhopig neem me mee De woorden vliegen uit mijn keel een gebaar van verdrtiet en pijn Bid wanhopig tot het geen wat ik geloof Voel me verloren…

realistisch zijn is moeilijk zelfs eigen zinnen lijken vreemd ik probeer telkens weer en nog maar een keer een telefoontje het onverwachte zien maken moeite verloren het hoe wanneer waarom waarvoor verloren…

Ik ben mezelf verloren zo maar ergens onderweg het bruist het kolkt een stortvloed van wind en regen slaat stuk tegen de wolken in het oog van de orkaan is het stil klaar voor de storm…

In de lente ontlook de bloem In de zomer scheen de zon volop In de herfst viel het eerste blad En nu, nu is het winter in m'n hart…