Alle inzendingen over aard

net zo’n hoed en zo’n kamelenjas die toen ook zo in de mode was en mijn stem lijkt veel te veel op die van hem helaas aard ik te weinig naar haar als dat wel zo geweest was dan stak ik pas echt goed in elkaar…

De tijd vliegt maar de dagen gaan traag en dan ineens is er weer een jaar voorbij dagen verschieten tot witte vlekken hoe meer ik zie hoe minder ik geloof Achter de dijken onder de hemel huilen de wolven in de koude nacht het ettert in de buik van de aarde spiegels stijgen tegen de klippen op Meestal is stlte beter dan woorden stilte laat…

Jij bent mijn hemel en mijn ster Van zon en maan de waarde Het draait om jou... al ben je ver Mijn wereld en mijn aarde…

En alzo de rijpe vruchten van Aarde redde.…

De lucht is blauw en koud vandaag alsof de dampkring dunner is en ik de lege ruimte ervaar waaronder de huizen klein en laag zijn zonder enige betekenis vluchtig en inwisselbaar De oude houtfabriek lijkt lek Rechts opzij aan de onderkant stijgt er rook op uit het pand…

Leef! Niet zieltogend zoals al de mensen met droevige ogen maar zoals de hond die in het raam danst Word wakker en kijk Er is zon, er zijn sterren er zijn madeliefjes en het wervelt in je geslacht Laat je wekken door een gedicht Je bloed stroomt Het wordt lente en er ligt brood in de oven Ik zeg niets nieuws Mijn woorden zijn helder…

Ik ben een ZONkind Ik draag alle kleuren van de regenboog in mij Ik zie, ik hoor, ik ruik, ik proef, ik voel, ik weet.... ZONkind, wat ben jij bij-ZON-der! ❤️…

een bio-signatuur: misschien wel leven op wellicht veel aardachtige planeten wij dichters zouden dolgraag willen weten of deze kennis méér dan hoop gaat geven misschien wel aardig zijn? wellicht zelfs vrede? dan niet toekomstig maar nog nú, het heden! * Met dank aan Bet voor de verbeterde 2de regel!…

Ik ben priesteres van de Grote Moeder, haar dochter en haar hoeder; Ik wortel in haar, zij gaf mij leven opdat ik dat in liefde door mag geven; Ik adem haar adem en zing haar lied, ik dans in haar armen die mij beschermen, troosten en verwarmen.…

Het is zo stil De mensen vieren kerstfeest Het feest van vrede, hemelsbrede Dus val ik hier toch even in de rede, 't is goed als men dit leest: het is pas vrede op de aarde wanneer de mensheid er is geweest…

vlammend avondrood de lucht staat in brand boven een aarde die huilt …

het was ook nog te donker om licht te worden de laatste tijd wakker was er al helemaal niet meer bij voorzichtig voelen hoe blij kan zijn want plezier en verstrooiing is nog geen koning in deze negorij van ellende we hebben het voelen aankomen wisten dat het weer van slag was vol extremen ook bij planten en dieren met groei…

Als bloedkoraal zo rood Druppels Als tranen op de blaadjes Glijden langzaam omlaag Zacht op moeder aarde Zonnestralen Op moeder aarde Zullen deze druppels van tranen Verzachten en verdampen Dan bloeien deze rozen Als bloedkoraal zo rood En wijken de blaadjes En leggen hun hartjes bloot…

Bezinksel op de bodem Van de aarde Zijn wij Een Onopgelost mysterie In de aarde Ben ik Ben jij Terwijl we op de orbis lopen Zonder denken Zonder hopen Vanzelf Zoals de zon bezinkt Met het licht In het water Mag ik denken Mag ik hopen Dat ik ooit zwicht Met het ontkennen van later…

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

Een zekerheid die de onzekerheid van het aardse leven doet verdwijnen.…

De aarde straalt - Zij heeft een verdwenen Geluk in mijn ogen gehaald. Ik ben alles vergeten Wat ik zo even wist - Ach: wat is 't dat we weten? Wat is 't! wat is 't! Wat is 't dat we willen, Dan de kranke aarde in 't Zonlicht te tillen - Als een arm ziek kind!…

Een tenger zaadje ontkiemt in aarde, de aarde voedt en ziet. In zijn wortels zul je later wonen, daar waar de dood niet kan komen.…

aan zijden draden verbonden met het zoemende moederschip dat zwoegend zuigt en piept om jou kleine astronaut te bewaren voor de aarde zo stil ben je zo wit zo ver buiten de wereld kun je ons horen zie je de blauwe aarde dappere ruimtevaarder kom nu alsjeblieft naar huis…

Duister is het pad voor wie veel verborgen houdt in 't aardse leven…

De haan die kraait de dag kriekt dauw bedekt de aarde…

Dwarrelende sneeuw Bedekt de koude aarde In maagdelijk wit…

hoe ze daar staat als een aardse godin hoe ze naar de einder staart en ik haar eindeloos bemin…

Hautaine cultuur Oude bergen van aarde Afgegraven terp…

Verdeeldheid zaaide zaad in verbrokkelde aarde. het blijft aftellen.…

Na lange droogte geurt het naar aarde haring en verse baby…

Tedere knuffel Verhult haar ware aard van Verwoesting en pijn…

Ik hou van zwarte versgeploegde aarde vettig het ploegmes glimt er nog in na…

onvolmaakt de moeite waard ont dekken de eigen aard…

balkenende dacht mijn kabinet viel niet echt in goede aarde…