Alle inzendingen over aardkorst

Leven ontstaat omdat eigen- schappen van het atoom het technisch mogelijk maken,de aardkorst zit vol leven; het kruipt over het oppervlak tot diep in de aardkorst, stroomt met rivieren mee, zwemt in zee, zweeft op de wind hoog in de lucht; 't aardoppervlak is 'n gelei van leven, mantel van Gaya, godin der aarde.…

het werd een hoofdletter die op haar beurt uit de aardkorst moest worden gesneden zij was ingebrand…

Zon de duiker dirigeert de aardkorst nacht beluistert heimelijk Engelse radio’s Jammer Morgen zonneschijn nu zelfs al sterrenschijn En de nacht weet niet waar kruipen…

In verbinding met het diepe het wijze van de aardkorst wat aanbid je meer dat wat je voeten voelen leggen je handen neer daar in dat aardse diepe waar we samen sliepen rusten we samen weer.…

Een felle gloed verlicht de aarde de mensheid staat te kijk opgetild door de aardkorst neergeworpen in het slijk Meegevoerd door de golven op het strand weer uitgebraakt richt de mens zich nogmaals op gaat voorwaarts onversaagd…

De vroege warmte pleegt ons blij te maken Maar als het met die zon zo door blijft gaan Dan zullen we dat zeker wijten aan De aardkorst en daarmee verwante zaken Genot en achterdocht gaan hand in hand Zo is het D.N.A. van Nederland…

Die op de Onmogelijkste Plekjes leven, Zich tussen Tegels zelfs Vermaken als waren Ze in hun eigen huis, De aardkorst doorboren Om lucht te geven Aan groei en bloei - ' k Wilde dat ze Mijn inktzwarte Nacht doorboorden Zodat ik met mijn Leven verder kon gaan…

Vandaag in de krant, las ik zojuist, dat iedereen op deze aardkorst niet met ’n Hema, maar Unox rookworst liep, in z’n linker of rechterknuist. Dus..wie worst eet, of een weduwe trouwt, Weet immers niet wat erin is gedouwd. ------------------------------------------- ...'Hema-worst wordt bij Unox gemaakt'……

In de aardkorst, een uitgestrekte ruimte, waar de grenzeloze tijd, de afgrond van het hart, het onpeilbare gevoel, geen grenzen kent. De rampzalige toestand, van diepe ellende.…

verbijsterd kijk ik met ogen vol ongeloof naar de journaalbeelden uit Ossetisch Beslan waar vertwijfeld dolende mensen dood en verderf verwerken met rood als hoofdkleur onze mensenwereld blijkt een stevige aardkorst met uiterst zwakke plekken in de beschavingslaag eruptie van mensonterend leed en beschaamd zwijgen…

in den beginne was er alles overweldigend het bladerdak der subtiele bescherming en dan de zon erdoor in den beginne sloeg de slang zijn lijf om ruwe schors, de stamvader werd stil op het laatst een aardkorst kil vanonder grof geweld en duizend gele bloemen, vastgesteld op slechts die éne dag het mag een feestdag heten…

wees niet bedroefd om mij ik ben vredig heengegaan door mijn engelen bijgestaan die hymnen zongen aan mijn zij verrezen ben ik aan de overkant door een sluier van dichte mist verscheen plots een hemels licht kwam ik een zonovergoten land hier heerst geen verdriet of pijn alle lijden door de Liefde verzwolgen onder 'n ijzige aardkorst…

lieve moeder ik heb zopas gedood het aangeprezen leven ontnomen van mijn onwil het zomaar te ondergaan maar je mag mee, moeder in mijn vlucht naar de hemel in wateren van de lucht waar we samen en alleen in een heerlijke vergetelheid zullen wegzwemmen van elkaar, naar elkaar tot de atmosfeer ons met een smak tegen de aardkorst kust en…

voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hier onder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe wijk verkoopbaar bleken Was er zelfs in de diepste spleten Van hun vertrouwde aardkorst…

De aarde waarin ik Geboren en getogen ben Is me te heet onder De voeten geworden - Aardkorst door droogte Verscheurd, gespleten In tienduizenden ongelijke Brokken waar alle leven Uit verdwenen lijkt - Dan kronkelt uit die ene Spleet het fata morgana Dat mij een haven verbeeldt: Haven, denk ik, water, zee, De meeuwen komen…

met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hieronder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe woonwijk verkoopbaar bleken Was er zelfs in de diepste spleten Van hun vertrouwde aardkorst…

de opwarming van de aarde verloopt gestaag en onzeker de temperatuur wordt hoger de aardkorst weker ik staar naar het woord Kyoto dat mij onheilspellend voorkomt ook al is het ondertekend ratificeren heeft niets met ratten te maken bromt mijn buurman ik weet het nog zo net niet het vernietigen van ons ecosysteem gaat door lees ik in een…

Natte stille dauwdroppel die in haar zachtheid op d'aardkorst breekt en haar ziel verliest bij het goede doel... Ik wil je proeven ik wil je voelen in je vloeibare zuiverheid terwijl je langzaam mijn mond mag binnenglippen...…

Aardkorst splijtend, lavavuur, kolkt en wolkt alles mee, natuur, heel puur, ziedt stomend de wachtende zee. En dan, onverwacht vlokken wolken wit, ongedacht de wereld tot rust gebracht…

Nederland verhard, niet alleen op mentaal gebied, want ook de aardkorst snakt naar vocht. De boeren zien hun oogst teniet gaan, want ook de sproeiers mogen niet meer aan. Maar Nederland zou Nederland niet zijn als we niet met zijn allen in staat zouden zijn, om ook dit probleem weer te boven te komen.…

ze loopt heet voor koffie ademt en dampt de desem van mijn brood tot leven ze overvalt me met haar overvloed op een verse maandagmorgen trekt sporen in de aardkorst van hier tot in Zuid Amerika ik lei me te wentelen in haar moederschap vermeerderd met essences uit vruchten van de wereld ze doet me nogal wat met haar kronkelen van…

In een gesprek, met handen en voeten, Beantwoord ik geduldig elke vraag, Over de aardkorst en de ozonlaag, Het staatsbestel, de schaarste, schuld en boete. Dan zou ik vragen of bij nieuwe maan Hun slapeloze dichters, half bezeten Met kroontjespen en schrift de strijd aangaan, De zwarte gaten van het denken meten?…

Overweldigd als de archeoloog bij het aanschouwen van de kleurenpracht van Luxor's koningsgraf van Toet-Ank-Amon, farao met masker in de sarcofaag die hem in een der kamers wacht Zo was ik overdonderd en verwonderd bij het zien van het wonder van de regen- boog gelijke meren in mineralenrijke bodem van de dunne aardkorst een veelkleurig…

In tijd zijn levens spelden- knoppen; gebold en vervolgens geprikt in kus van tijd die ongeëvenaard de equator kan laten schudden Zowel aardkorst als -schollen bouwen een be- paalde spanning op. Te hakken is al- tijd de tijd.…

Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken. De grondverf dekt. Dimensies dijen uit.…

Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken. De grondverf dekt. Dimensies dijen uit.…

Regen is een verkwikkend geschenk De aardkorst wordt een klad van lijkafdrukken. Waar ligt elders? Zij verkiezen rood en schroot. Grijs is geen kleur maar een verzinsel Wanneer vrede een vage belofte blijft.…

Een beul met een schuimkraag op de lippen Zijn jeukende hand is de zweep ontwend Wringt in zijn broekzak De voering door ringen gescheurd Een duifgrijze mist zwelt Omzwachteld me in wijde slierten Schuift over prikkeldraad Ik blijf, sidderend, wenend In de aardkorst geschroefd De beul toont zijn striemen Bewijzen van een oud gevecht…

Tussen botsplinters en rotsscherven Over een luw slagveld -Koolzwart met rode spatten- Wil de dwerg zijn naam kerven Een speerpunt in de aardkorst Hij jut zijn veulen op Het gulden spoor schendt de flank Een hittegolf breekt in de kop Mat hem af zonder klank Achtergelaten in een ruim vlak De winter wacht.…

woede door intimidaties voor de maten veel te klein steeds voortdurend toegemeten kan een mens niet dankbaar zijn Wees maar waakzaam waar de woede zich slechts ingraaft, zich niet uit, want het breekt wel door de aardkorst waarna het pure furie spuit.…