Alle inzendingen over achtertuin

ik neem je mee naar mijn achtertuin daar is de blauwe lucht van jou buigen bomen over je hoofd zwemmen vissen in de lucht groeien bloemen door je heen daar ben jij omsloten door het groen van de wereld en van niemand…

we hebben alles begraven, mijn jongste broer en ik zesenzestig rozen een flesje oud bruin diverse snuisterijen we hebben het achter ons gelaten in de tuin dag ma, het ga je goed wij gaan, nog even, de toekomst tegemoet…

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar op deze dag een laken over 't groen wensen, de vraag wat kunnen we doen en betekenen gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder. We zijn niet meer op zoek om iets te vinden alles vonden we in elkaar, we hebben rust, een blik is voldoende, een half woord genoeg…

Traag nadert de nacht de wereld wordt stil een wolk streelt de hemelboog zacht kleurend als gouden einder de opkomende maan strooit zoete herinneringen aan het zelfgetimmerde bankje tussen zomerbloemen en mijn verlangen zucht naar het lied ‘pour toi mon amour’ dat je voor me speelde op je gitaar nog rakend als een gevoelige snaar…

Dorre denkbeelden waaien als herfstbladeren door mijn achtertuin…

onze gerafelde woorden dwarrelen in de achtertuin neer om elkaar in het voorbijgaan licht te raken voor ze de aarde vinden in het bleke herfstlicht spreken we schrale dichte woorden die naar kilte ruiken en vliegensvlug transformeren in wegwaai woorden uit de achtertuin…

Knetter de knetter zit ik in de achtertuin lekker in de wind…

Ineens ontving ik een berichtengolf Er lag een roofdier in een tuin te pitten En kort daarvoor, gaat u er maar voor zitten: Trof Silvia De Wolf-De Wolff de wolf Zo'n naam maakt uiteraard de tongen los Die komt van 'silva': dat betekent 'bos'!…

alleen wat schaduw tegen de hitte over een tuinstoel met een boek meer dan genoeg om zo’n lome zondagmiddag te verluieren onder de tafel bedelt een mus om de kruimels van een appelflap bijen zoemen nog gestaag boven uitgezomerde bloemen op het dak doezelt een honkvaste duif terwijl ik traag de ogen sluit en het boek haast ongemerkt…

reizigers kijken onbeschoft in de intimiteit van de achtertuinen langs het spoor zij kijkt bleek naar het vermoeide ochtendgelaat in het raam met vluchtende achtergrond één zak op het tafeltje één zak in haar schoot het station van Leuven rukt haar weg uit zijn dromen…

leg me, op een novembernamiddag, neer in de achtertuin, waar het licht langzaam vervaagt en een niet benoembare stilte binnengaat die de tuin niet meer verlaat.…

De zon werpt messcherp schaduw in mijn achtertuin van haag en muren ik zoek de zonkant op waar rozen pronken aan hun stok…

vanmorgen liet hij zich weer horen een vroege lijster in de achtertuin klonk er prille lente in de bomen kroop ik gretig uit mijn winterhuid…

voor vingers ben ik bang mijn tante zaliger rachel haar achtertuin -pioenen mijn kind dat ziek is stella mijn kind dat zoek voor bach mijn vingers…

twee vogels roddelen op een berkentak geniepig op een muurtje in de achtertuin loert een kater of ooit een kat behalve vogels ook nog roddels vrat.…

laatst hoorde ik iemand zachtjes huilen in de achtertuin toch ging het door merg en been de klank van verdriet hoe zacht ook geuit het raakte mij en dat verdriet maakte mij klein…

de dreiging ongenuanceerd mijn vader zei het mij achtertuin onder buurman's balkon gezeten kijk dan Fred zwartwolkend luchtkolkend weer dat licht aanrollende donder altijd vanuit het zuiden…

Boom in mijn achtertuin Rondom jou ligt al mijn puin Krachten uit het Noorden Gedachten zonder woorden De winter was lang En ik ging mijn gang Lente en zomer waarin het zonnetje schijnt Waarin mijn puin verdwijnt Bloemen bloeien en bladeren groeien In de herfst zal ik nu eens de takken gaan snoeien…

Laat gedachten het verleden erven. Al wat op een onbekende plaats huist, verborgen in de gangen van een doolhof, heeft het pad van het geheugen gekruist. Het zijn her en der verstrooide scherven, onttrokken aan wat het verleden betrof.…

zwart-witte winterets in haar achtertuin tijdelijk tonen bomen koude schoonheid zij wachten als stille sneeuwdragers met hun lichte last roerloos ingekeerd in de lente zullen duiven tortelen…

Maar hoe een wijk verandert als een den uit een achtertuin steeds kleiner wordt, en alle illusie van groei uit de kern verdwijnt…

Gekromde ruggen en zweepslagen gaven dagelijks brood waar hij, als verlosser een kroon krijgt aangereikt toont een zwart gelaat kracht om gisteren te verscheuren en dollars te verpakken in vergeten de raketten vallen niet in de achtertuin…

wauw... vlinders in de achtertuin, vlinders in de wei, op mijn fietstocht naar Kijkduin en op de Drentse Hei vlindertjes hier en vlindertjes daar het wemelt en het wemelt maar vlinders in het Haagse Bos vlinders in de berm loop of zit ik op zand of mos danst er een bonte zwerm vlindertjes hier en vlindertjes daar het fladdert…

Ik heb vannacht in de achtertuin gelegen op een zonnebed bij de vijver en zocht naar jou in de hoge hemel waar de sterren zo dichtbij waren en naar mij straalden. Er moesten tekenen te vinden zijn, naast jouw sterrenbeeld, die verklaarden waarom jij zo mysterieus bent, wat jouw geheim is en waarom ik er niet bij kan met mijn pet.…

de stortregen heeft huisgehouden in voor- en achtertuin her en der wordt mijn weg bemoeilijkt door scheefgevallen guldenroede voeten en broekspijpen zijn kletsnat binnen enkele seconden een bamboetak zwiept in mijn gezicht naaktslakken schuiven met allure over de tegels een nieuwe bui nadert…

Ik zag 2 vlinders in hun minnespel Geen oog voor mij, gezeten aan de buitentafel Ik zag hun getekende huid warempel, kreeg er kippenvel De een leek me echt geen del de ander: heer Ik was getuige van geslachtelijk verkeer in m'n achtertuin.…

doorschijnend zweeft ze kalm haast uitdagend in haar eentje voort passeert tuinen ontwijkt als door een wonder talloze bomen onkwetsbaar waant zich de laatst overlevende uit vrolijk kinderspel de hoge muur komt angstig dichtbij uit "Achtertuinen"…

Ik zag een haasje in mijn achtertuin, heen en weer wippen. Het legde overal eieren met bontgekleurde stippen, maar eentje die was helemaal bruin. Toen ik dit in mijn handen pakte, bleek het een hele stomme zet. Want een kat die er eerder kakte, die had nu de grootste pret.…

Er klinken geluiden uit de achtertuinen een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast. Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ---------------------------- uit: 'Een ander pad', 1986.…

Ik kon hem bijna aaien Ik durfde niet Hij bijt misschien Hij stond al in de achtertuin Hij loerde door de ruiten Wat moet zo’n man daar buiten Hij heeft mij vast gezien Ik sloot de gordijnen En dacht dat hij wel zou verdwijnen in de nacht Ik heb een vluchteling gezien Ik kon hem bijna aaien…