Alle inzendingen over alles doorbrekende l

Wachtend in een lege kamer Leeg maar vol van eenzaamheid Wachtend op een stem, jouw woorden Op de hand die mij bevrijdt In vrijheid maar beperkt door dromen Gebonden in mijn diepste wil Spreek mijn taal, ik ben jouw luister Wachten... maar het blijft reeds stil Roep mijn naam, doorbreek de stilte Lief en zacht maar nimmer zoet Al…

onbekende niet bestaande werkelijkheid brekend wolkendek geeft uitzicht prijs op dat wat reeds aanwezig was…

L am en kalf E et men N iet T ot ze E cht dood zijn…

(Nooit meer slapen; W.F. Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts…

--- * uniamoci amiamoci, l'unione e l'amore Laat ons samen komen en elkaar liefhebben; De eenheid en de liefde* uit het Italiaanse volkslied…

ik draag nevel op vleugels zo vlieg ik door je heen kleur het heden in tot aan de horizon met het blauw dat jij creëert op de breuklijn van mijn ogen wis jij het verleden en met sterrengefluister spiegel je mijn wimpers naar het open zuiden waar het spelen met wolken en kralen in de wind mijn gesloten lippen verbazen om het kind dat…

Roodbonte koeien in 'n groene wei gele boterbloemen natuur maakt blij Dieprode klaprozen 'n blauwe lucht soms 'n witte wolk ik slaak 'n zucht Bruine wollige schapen paardebloemen heldergeel donzige eendjes 'n kleurrijk geheel Donkerpaarse distels verdwaalde madelief 'n kleurenpallet Holland ik heb je lief !…

in een serene Liefde straal jij mijlenver naar mij toe voedt mijn hart mijn lichaam elk woord spreekt boekdelen ben er diep en diep van onder de indruk het ontroert mij enorm kan mijn gevoelens niet eens goed beschrijven wat jij met mij doet ik ween zuivere tranen het overweldigt mij is de top van sereniteit intens wals en schijn jij…

geef me geen dagen van gebeden wanneer ik mijn waarheid op de brandstapel werp maar geef me een lichaam waarin ik kan wonen ongewijzigd gillen tegen de schrijvers en de makers van een dichtgemetselde eeuwigheid waar ik kan rouwen om de leugen steen per steen geworpen in woorden van het lot bewaak mijn huis en het eenzame…

ik kijk naar buiten, zoek het antwoord tussen de versteende kleuren die als stilte tussen lage bomen en mijn adem liggen heimwee en dit beeld dat ik niet beschrijven kan vochtige aarde, de onverdraaglijke eeuwigheid waarin de dood het licht laat opbranden soms roerloos wacht en wensen breekt in het niet willen schreien een boom…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

Strooi de as van sneeuwvlokken uit mijn winterhart als ik naar onbekende tijden reis, bedek de sporen van de golven van een gekortwiekte oceaan die mij ontwaken laat voordat zij op de kust van het heengaan slaan, en mijzelf voor de zwijnen werp, behangen met de paarlen die eerder werden voorgeschreven, leer mij nog te wensen wat…

ik groet je met mijn hoed en met mijn jas ik draag een kruis –je weet het niet je ziet het pas als ik mijn ogen in de jouwe zet en keurig net vouwt zich mijn jas mijn hoed verlicht zijn rand en zacht heel zacht vouwen mijn vingers rond jouw aangeraakte hand…

Je te cherche à Paris depuis l'aube jusqu'à la nuit.…

soms heb ik van die momenten, dat het even niet meer gaat. zelfs de zon die stopt met schijnen, alsof 't geluk mijn hart verlaat. maar telkens voor het echt te laat is, en 't drijfzand me omsluit dan pak jij m'n hand en maakt me vrij, en jij laat me zien wat geluk moet zijn..…

Ik denk ik denk aan die tijd aan die tijd die niet terugkomt die niet terugkomt denk ik...…

Hol klinken mijn voetstappen door de nacht Geen mens die op mij wacht Niemand bij mij aan mijn zij die het monotone ritme kan doorbreken Geen stem die mij begeleidt door de tijd, heel even...…

schrik is een valse spiegel trap er niet in als de schrik je om het hart slaat blijf er niet in steken het is jouw plicht de ban te breken ----------------------------------------------- Uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…

het wortelde diep maar was nooit opgeschoten in de weelderig bloeiende tuin pas toen zon en warmte het genadeloos lieten afweten ging het onderaardse leven schuin vuurrood knalde zonde door regenstorm en kou hemelsblauw bruuskerend met ontrouw toen het hellevuur de eigen pijn verbrandde en doelloos strandde doken de wortels weer…

Zelden grijp ik naar grijs behalve dan als ik vandaag de dag schets op hagelwitpapier misleid mijzelf door groenen in plaggen zonsnakkende grasmattrassen van tekenplezier mijn wil wenst een straaldag maar wolkenchagrijnen weer ontpoppend zelfs als ik kusme smeek misschien lukt mij dwingen felgeel kleurpotlood zon laten doorbreken mijn…

en daarna regelrecht de trap op naar boven en dan weer naar beneden vallen en weer opstaan en dat alles alleen maar om slepende saaiheid te willen doorbreken later pas de bewustwording als ik het gezang achter mij laat en doodloop en anderen in de zijgangen zeggen mijn gezang te missen door saaiheid.…

L'amour, d'amour, d'amour, je t'aime d'amour…

Als het stil wordt om je heen, niet doodstil maar gewoon stil, dan ineens moet je die stilte doorbreken, om te laten weten, ik ben er nog, weliswaar niet zo frequent, maar ik ben er wel, zolang jij er voor mij bent!…

Als het stil wordt om je heen, niet doodstil maar gewoon stil, dan ineens moet je die stilte doorbreken, om te laten weten, ik ben er nog, weliswaar niet zo frequent, maar ik ben er wel, zolang jij er voor mij bent!…

het was jouw warmte waarvoor ik ging natuurlijk lette ik op aantrekkelijkheid de lijnen van je lichaam het profiel van je gezicht was ook waarvoor ik viel maar die warmte voelde aan als een huis met l. label de l. van liefde jij vol duurzaamheden opgegroeid met puur respect voor de natuur jouw genen hadden al eeuwen…

Lieve L., Natuurlijk had je het recht om ermee te stoppen maar hierbij een klein briefje om je te laten weten: Toen jij jezelf ophing hing je ook een beetje mij op.…

Alle teentjes drijven in het water Falderalderiere falderalderare 't Was een cobra en een nogal zware Fal fal falderalderalderal oh wat een knal l…

Waar woorden ontbreken begint de Geest te spreken doorbrekend de onmacht met bovenmenselijke kracht, dwars door donkere nachten heen hoor je: Je bent niet alleen.…

Doorbreken van wat niet is. Stuurloos in de tijd. Mijn huid is het vernis. Dat is gehard in de strijd.…

En altijd als ze mij met U aanspreken denk ik dat ze de L niet kunnen zeggen. Misschien kan IK maar beter accepteren dat U dat toch niet meer zult kunnen leren.…