het terrilpad, voorbij de mijnwerkershuisjes

wind tussen bladeren
bracht het hoefgetrappel en het knarsen van houten wielen
dichterbij
en ik wist, in mijn kinderlijke onschuld, de winter was gevlucht

rook verdween, langgerekte schoorstenen werden werkeloos
kinderen dwaalden af
zoals bruine sloten langs spoorwegrails
die het eerste walsende lentelicht ontvingen
aan hun nog natte voeten

-oh bella italia-

het paard bromde, effende het pad
alsof vriendschap ongezadeld zinderde tussen zwarte wimpers
alsof hij mijn naam lispelde met laag geluid
wanneer hij de kar langs de ietwat scheefgezakte gevels
verder trok

als de zon ’s avonds daalde
en geuren traag naar beneden schemerden
leek het alsof de kar op vleugels werd gedragen
en in verbeelding
vloog ze dan sierlijk over wild onkruid en de twee trotse terrils heen
die ingekerfd opgingen in het landschap, aan het einde
van de doodlopende straat

schaterend, zoals vrijheid zou kunnen voelen
in een steeds weer andere reis

de oude man aan de teugels zong graag
-uniamoci amiamoci,
l'unione e l'amore-
alsof het mooie weer nooit zou ophouden

ik keek hem aan, verwachtingsvol, met een paar munten
in mijn kleine hand
"Een ijsje vanille, graag"

meestal, tegen die tijd
draaide de seringenstruik zich naar haar bloei

-oh belle italia, l'unione e l'amore-


-------------------------


* uniamoci amiamoci,
l'unione e l'amore

Laat ons samen komen en elkaar liefhebben;
De eenheid en de liefde* uit het Italiaanse volkslied

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 25 april 2010

miemakehotmail.com

het terrilpad voorb

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 15 stemmen 301