Alle inzendingen over angst OR het onbekende OR afstand

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Hoe groter de afstand, hoe meer aan het onbekende is toevertrouwd. Waar wegen scheiden zweet het water in druppels door de wand. Water, dat alleen terloops lijkt te willen wijken. Al zwetend verdrijft het droogte naar de uiterste rand. Wat onder druk waterdicht blijft, moet nog blijken.…

Hallo onbekende man Aan de overkant van het balkon We kijken naar elkaar Elke dag weer zwetend in de zon De afstand net iets te groot Er is zelfs nooit gesproken Je lijf gespierd en strak Ik heb je nog nooit geroken Je ogen kijken wellustig En strelen mijn lichaam steeds weer Het spel wordt steeds heftiger Onze harten gaan tekeer Je…

Later. Een nevelige zon. Een cliché als een steenappel. Ik verhaastte mijn pas. Dacht: als het licht ons inslikt, waar zijn we dan? Als de wind bevriest, wonen we op het land. Je opende een gat tussen ons. ----------------------- uit: 'De gang', 1979.…

plots gaat 't licht uit en val je in een wereld waarvan wij 't bestaan niet kennen zwemmend in onbekendheid jaag je ons angst aan en doen we alles om je weer naar hier te halen daar waar je zo nodig bent en nog lang niet gemist kan worden…

Als ze terugkijkt op haar leven, ziet ze sporen van de wegen die ze ooit eens heeft begaan. Haar gedachten wijlen even bij punten die in haar geheugen staan. Meestal omkranst door een helder licht. Soms blijven ze wat in de schaduw staan. Is er spijt misschien over begane fouten? Och nee, waarom daar bij stil gestaan. Die zijn voorbij, niets…

Nu de eerste dode weer gevallen is - bij een grimmig feest - Is alles weer gewoon, is Alles weer zoals het hoort, Is de angst voor het nieuwe, Voor het onbekende, al weer geluwd En is het oude jaar Zonder ook maar een zucht Opnieuw begonnen Inspiratie: Oudjaar, Moordrecht…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

u kent mij niet toch wentelt u zichzelf in beklag, weemoed daar maakt u u niet geliefd mee Kampusch-schreeuw, ongehoord.....…

wie het leven mint,moet ook beminnen in het hart van gevoel,in een dwaze roes waartoe,waarom ik laat me alleen maar drijven en wat ik zoek,is mij onbekend de vogelroep lokt teder in de kindsheid van verleden in het geluk van verloren jaren zie daar gaan geliefden hun bestaan blijkt alleen uit oude kinderboeken er was een tijd.. ook ik…

het stormt het raast het is anders dan vandaag het is weer anders dan leven alleen ik kies liever alleen ik leef niet graag met het idee dat ik vandaag of morgen verloren ben…

rust maar zacht jij, naamloze ik op velden met eindeloze lanen geëerd met marmer of zomaar onder zoden zonder tranen stille held ooit in bange dagen uitgezonden ook al dreigen beelden te verbleken je leeft nog altijd voort in verre wonden…

alle voetstappen smoren terstond een bord verzoekt niet te betreden in het broekland van zompige grond met roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

dag mevrouw, dag meneer heeft u het al gehoord er is hier een vrouw overleden wellicht is ze uitgegleden nee, ze is zeker niet vermoord dag mevrouw, dag meneer weet u toevallig haar naam hoe bijzonder zij was waar ze van hield, welke boeken zij las had zij vrienden of was ze eenzaam dag mevrouw, dag meneer heeft u het al vernomen een…

geen dreiging aan de lucht de wind waait alle wolken boven mijn zomers paradijs naar veilig verre oorden op afstand van het alledaagse loert achteloos de angst de vogels wagen zich dichtbij totdat een moeder-merel zich laat horen…

voorbij deze tijd zal alles goed zijn voorbij de afstand angst en eenzaamheid voorbij en vrij bewust en gerust omhelzen en samen onbevreesd als we dat niet geloven is hoop en verliezen voor niets geweest we gaan voorbij de overwinning waarderen in het klein zo zal het voortaan zijn…

Onbekende ik ken je naam wel, ook die van mij is jou vast bekend. En des te meer ik jouw naam hoor, des te minder dat die went. Vreemdeling blijf toch op een afstand, je staat nu toch wel heel dichtbij. Je kunt het wel blijven proberen, maar ik heb je liever ver weg van mij. Onbekende waar ben je toch mee bezig?…

Eer ik de kamer van het onbekende zwart zal binnen treden. Worstel ik mij door de hagelstorm van angst en ongeloof. En rijdend op het paard van pijn draai ik mij nog éénmaal om naar de gouden zomers van weleer vol kinderstemmen en felgroen gras. Daar..waar ik voor even meende, voor altijd onsterfelijk te zijn.…

Liefdesvloed Overspoelend Dompelt onder, brengt mij boven Doet mij in z'n macht geloven Liefdeseb Meeslepend Voert me mee, ver van de kust Hartsvertrouwen dat mijn angsten sust De maan, de zee Aantrekkingskracht Zij, in dit spel van liefdestij Zijn ondanks afstand zielsnabij…

Moet daar ergens liggen een niet te schatten afstand verdwenen achter de mist Turend in het grijs lijkt alles ver weg maar toch dichtbij Gedempt klinken geluiden een stem roept vervormd onbekend toch bekend Ik stap in de dichte nevel onduidelijk nog hoe lang deze vaagheid duren zal Maar elke kleine stap weer een stukje verder…

blijven gaan naar het onbekende nog onbereisde land op blote voeten de aarde groeten in het mulle zand het water vinden de stralende schelpen ze laten rusten op een hand zo bemoedigend tekent een vuurbal een blosje langs de einderrand als op vleugels van liefde wordt ver dichtbij gedragen tot een vergeten afstand de zee van…

Toen je neergeschoten werd En je naar het water kroop Ontstond de afstand Jij was het niet in het ijskoude water Die naar het eiland keek Een onbekend, vreemd oord Je hoorde schoten ketsen Op het rood gekleurde water Je lichaam werd ingesloten Serene kalmte voert je weg Van plaats en tijd Een glimlach op je gezicht In de verte hoor…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Touw is strohalm, is mijn angst die beter past. Ik blijf dus hangen zeker van de afstand die ik nauwelijks durf te klaren want dat touw... hoe houd ik dat in godsnaam vast.…

hoe lang is de remweg als de eindstreep zich steeds wil onttrekken aan het zicht hoe gok je een afstand zonder die roze bril die verten vol vragen zo mooi kan verzachten hoe vaag is angst als het verspreid wordt door de voelsprieten van onzekerheid misschien zal het nog kleuren maar nooit, nee nooit scherper dan een donzen vermoeden…