Alle inzendingen over antwoorden

Er zijn mensen die het antwoord zoeken op deze tegenstellingen en vragen. Vroeg of laat zal het hen gelukken de waarheid aan te dragen. Er zijn mensen die het antwoord geven. Zij laten ogen open gaan. Zij doen de sprakelozen spreken zodat de waarheid wordt verstaan.…

ooit had ik zoveel vragen en ik ken nog wel van die dagen maar nu heb ik jullie en jullie onbezorgde lach, mijn prinsen, gelukkig en blij en als men mij zou vragen wie schildert de regenbogen zo vol kleur… het antwoord is dan snel bedacht jullie zijn een wonder, allemaal net als de regenbogen vol kleur jullie guitige gezichtjes vol vertrouwen…

Na een zoektocht van 10 jaren Stond ik boven op een berg Daar zat een heel oud kereltje Een helderziende dwerg Ik mocht hem alles vragen Toch heb ik nog steeds de blues Hij wist geen antwoord op de vraag: Waar staat de appelmoes? Oh, waar staat de appelmoes? Die verdomde APPELMOES!…

maar elke keer krijg ik als antwoord op mijn bede van dwang. Lijd niet. je bent vrij!…

Exact wilde jij weten hoeveel liter water er in de Noordzee ging Jij toonde je niet erg verrast, toen ik daarop het goede antwoord gaf in kubieke meters blokkendozen van melk in draagkarton met een fouten marge van jawel slechts tien procent Gelukkig vroeg je niet hoeveel en hoelang ik van je hield…

ik zag je stappend gaan plezierig tikten kleurige slippers straatstenen aan een harmonieus geheel dit bewegen als deel van het geheel wat zo persoonlijk ingepast kon worden je lach klaterde dit statement tegen deuren en ramen vele antwoordden maar nog geen namen wel kwamen kleuren in beweging uit een persoonlijk signatuur in…

Ik begin met een zin die eindigt met een woord daarna volgt een punt gewoon, omdat het zo hoort Na de punt volgen weer woorden ze vormen samen een zin Begin je te begrijpen wat ik bedoel het antwoord vind je achterin Aan het einde van de laatste zin daar staat de laatste punt Het eind van onze toekomst meer woorden zijn je niet gegund…

waar een misstap ooit begaan een leven heeft verwoest de pijn van duizend vragen knaagt aan zijn gemoed zijn weg terug verdwenen is de wens te lachen stil vergaan toekomstdromen verleden zijn zijn wil te leven schuilt in pijn brengt de tijd verwoeste dromen van wat eens niet is geweest is het antwoord op zijn vragen moest dit moment…

jouw ogen als sterren in die helder koude dagen toen de storm was geweken restten slechts mijn vragen jouw stem fluisterend hoog in kale bomen woorden zochten houvast een antwoord wou niet komen jouw handen bedekten de sneeuw zacht en zoet onder lage luchten was ons afscheid toen voorgoed…

Met droeve ogen keek hij naar mij Ik keek terug en zag het verdriet op zijn gezicht Met droeve ogen hield hij me vast Ik omarmde ook hem en voelde de zwakte in zijn ziel Met droeve ogen sprak hij tegen mij Ik antwoordde en hoorde de trilling in zijn stem Met droeve ogen Hij sloot zijn ogen, liet z'n hoofd hangen en zweeg.…

vergeten Een vogel in de lucht getekend Een zwaluw zonder zomer Een lied geruisloos vervlogen Een korrel zand Een stilte verdoken in mijn hand In het zwijgen van de regen Het dansen van de wind In het strelen van de hemel Het dragen van het leven In het zoeken naar het kind, omarmd door het licht, zal ik krachtig vliegen wanneer ik de antwoorden…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

Verloren Dwaal ik Door de tijd Ben ik Ingekapseld Door intens verdriet Woordeloos Omhels ik droefheid Laat zakken De moed Om verder te gaan Ik weet niet hoe Of waarom ik leef Weet niet als anderen De onbevangenheid Om open te staan Onschuldig te zijn Alleen maar te zijn In mijn dromen Zoek ik Tastend in beelden Naar antwoorden…

Onderbewustzijn prikkelt gedachten hersenfunctie verstoord onzinnige bedenksels pijnigen mijn verwarde hoofd Ik had het mezelf toch beloofd Maar realiteit en dromen botsen eens te meer probleem oplossend denken hoe kom je aan zo'n antwoord Ik had het mezelf toch beloofd Gevoel en verstand het is nooit eens gelijkstand dus blijf…

Geen antwoord en geen vragen meer het buitengebied sluit en alle fietsbanden zijn leeggelopen…

ik vroeg maar je antwoordde niet keek me aan iets in je blik riep wanhopig mijn naam jij draaide om wilde gaan ik pakte je handen je twijfelde bleef even staan zag tranen in ogen een mond met geluidloos verdriet je vertrok zonder iets ik heb je nooit meer gezien de tijd was op slot wij gingen in liefde samen kapot…

mijn handen doe ik open, mijn ogen doe ik dicht dan betast ik alle zinnen van top totaan teen alinea na alinea nergens lees ik overheen en voel ik ze ergens prikkelen tot in mijn vingertop dan weet ik dat ze vragend zijn en geef er antwoord op…

Antwoorden vervormen zich tot een samengesmolten vanzelfsprekendheid, vragen bestaan niet meer. De wegen zullen samen gaan, niemand weet wanneer.…

Het is moeilijk om nee te zeggen soms heb je gewoon geen zin om het aan iemand uit te leggen je baalt dat het niet gaat omdat je lichaam weer even staakt je geest is sterk en die wil wel maar het lijf is kommer en kwel dus het antwoord voor vandaag is !NEE!…

Aan deur of raam dorpel of drempel Onder ons zijn halve woorden genoeg Je hoeft slechts met een oog te wenken knipperen zou zelfs volstaan Het antwoord waarom ik nog niet vroeg Daarom... wil ik je deze roos schenken.…

Door warrig geheugen het gebroken ijs ontlopen dusdanig ontroerd dat verder bevriezen geen doel had tot de conclusie gekomen om eigen woorden begrijpend de maan weer zien schijnen boven duinen en zee in het blikveld dromen dagen van vroeger vragen besluitend zonder antwoorden doorlopend de wanen een broek voor de nacht.…

Vreugdetranen zo nat als de regen in de zomer aan jouw zijde In je armen zo veilig een perfect moment zekerheid gevuld met schoonheid Glimlachen in alle geheimzinnigheid gedachten door mij te raden met een wonderschoon antwoord Jij en ik als waren wij een jij en ik als zijn wij een jij en ik als blijven wij een Dag en nacht zoverschillend…

Tussen antwoorden van stilte onder invloed van liefde onzichtbare vriend, door ervaring wijzer in jeugdig verlangen naar diepere dromen schud je de boom, nooit in woorden gesproken in verzoeking onder het kader van de maan kom je bij me in zeldzaam proberen aan de rand van het meer probeer je stilte te vinden heruitvinden, voelen probeer…

Levenshonger, ongestild vertild in beelden die ik zag, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en ziedend kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten, begroef de nachten in dat éne woord wat kwijnde, als milder antwoord schuldig bleef, beproef de bittere kruiden tot het einde, maakt het niet jonger…

mijn antwoord was snel natuurlijk erg verrast een jongen praat tegen me jij bent mijn eregast…

Waarom vragen al die woorden, als gevoel het antwoord geeft.…

Neen antwoord mijn stem. "Moeder " roept het verward kinderachtige. De oudere vrouw komt uit haar leven en verkoopt mij Innige deelneming.…

vindt zich eigenlijk niet zo bijzonder hooguit wat anders dan gewoon maar in de ogen van de anderen heeft ze zich ontwikkeld tot of was zij eigenlijk altijd al zo daar is men onderling niet uit weet je wat ik zo in jou bewonder hoort ze wel eens van een enkeling is dat je zo uniek jezelf kunt zijn dan knikt ze maar wat als antwoord want…

ineens was er een grijns en een glinster in zijn ogen de zon brak even in hem door hij deed een bombastisch loopje uit het niets overviel mij de drang mijn passen te vergroten zo deed mijn vader dat omdat hij daar zomaar zin in had antwoordde hij op de verbazing in mijn ogen de grijns trok weg en hij ging gebogen zijn rug om niets…

Ik zocht er naar antwoorden uit mijn verleden die mij weer nieuwe kracht zouden moeten geven, voor nu en in het heden. Het was een woordeloos zwijgen tot ik plots warmte in mijn hart naar binnen voelde stromen er werd overspoeld met mijn emotie die zich nu eindelijk bevrijden mocht.…