Alle inzendingen over argwaan

Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger. Maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

Sinterklaas kwam bij ons in de klas, ik was tien of zo, maar ik kreeg al argwaan toen ik zijn schoenen zag en bovendien zijn zwarte map, die mijn vader ook gebruikte voor zijn preken. Ook herkende ik hem aan zijn gouden trouwring. Ik schaamde me voor mijn klasgenoten, die hij voor de gek hield met zijn verdraaide stem en rare tics.…

Maar de argwaan blijft iedere keer. Dat geeft mij geen goed gevoel, geen eer. Het laten gaan en niet omkijken, maar je kunt zo aan domme dingen bezwijken. Op uw goede zijn en achter uw rug blijven kijken. Uw geest open stellen, om u zo te verrijken. In mijn geest en mijn gemoed, gaat het voor het ogenblik goed.…

Walvissen op het land Dikke mannen in te kleine broeken Halen ijsjes bij de ijscokraam Hun kinderen komen aanrennen Moeders schreeuwen hard hun naam Het zout van de zee plakt aan mijn lijf Ik voel me als een verloren zoutpilaar Op een droge uitgestrekte vlakte Maar helaas, niets blijkt minder waar Ik ben nog steeds hier op strand Argwanend…

Maar, wanneer, met loerende oren, Argwaan, op verraad gespitst, Wat geen wederklank moest horen, En het hart zich-zelf zou smoren, Uit de stroom der rede vist: Dan, dan worden blote klanken Onbesnoeibre klimopranken, Om zich grijpend, wijd en zijd: Dan verstikken zij de Vrede, Telen onverzoenbre vede* Uit een onvergeetbre spijt.…

De rust is er niet, er is betwisting en argwaan verlengd met een traan, omgebouwd tot een stroom van onwennigheid. De ziel heeft nog geen toevluchtsoord. De toekomst zal moeten uitmaken of het hart en de ziel samen eruit zullen raken. Blijven ze in een web van ongenoegen steken?…

ga of kom Jij zal er altijd zijn Ik kan niet meer nadenken Want het het is voorbij Jij weet het nog niet Maar je voelt het wel Jaren geleden alweer Dat we elkaar ontmoet hebben Op een dag en in een nacht Waren we vrienden voor altijd Ik gaf je mijn geheimen En jij jouw leven Maar ik heb je niets meer te bieden Dan onzekerheid en argwaan…

Mijn lief, had hij gefluisterd Zijn gezicht tegen het hare Wanhoop in troost Pijn in medicijn Argwaan in onschuld Werkelijkheid in droom Of juist andersom? Vezel voor vezel heeft zij Door haar vingers laten gaan Pijnlijk bewust heeft zij Dat schamele, lieve lijf Met haar handen afgetast Want dadelijk zouden Ze leeg zijn.…

Vroeger sloot men mensen zoals ik achter stevige sloten van een gekkenhuis en toch het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, meer Rimbaud dan Rimbaud, zie ik ze kijken met argwaan en angst, in hun benauwde ogen de wrede sloten van vroeger, maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

De rust is er niet, er is betwisting en argwaan verlengd met een traan, omgebouwd tot een stroom van onwennigheid. De ziel heeft nog geen toevluchtsoord, staat te wachten en bengelt aan een los koord. De toekomst zal moeten uitmaken of hij bij het hart en de ziel zal geraken. Blijven ze in een web van ongenoegen steken.…

Omdat ze hem niet kende was haar argwaan iets gewekt en daar ze heel niet dom was, dacht het meisje ook direct: ~Als hij me naakt wil schilderen, dan moet ik uit de kleren~.…

de toekomst heeft nog geen kleur, geen nieuw geluid om te wennen, daarom moeten we uit een dictionaire, de taal en toon te prikken mengsel van grafieken met stijgende pieken, de dalen vanuit een eigen interpretatie te vertalen mijn omgeving hoest z’n eigen hoon, de argwaan verpakt in afkeurende blikken de angst slaat toe om…

Hier verwijlen we weer als stormgoden blind in elkander , zwijgend als verloren zielen in mistwolken, wachtend, vragend, vermoedelijk ook argwanend voorbij het beeld van gelukkig zijn starend . Hier liggen we weer dromend van wilde vormen in elkanders handbereik geuren snuivend in onbenutte, voorbijgaande momenten verborgen.…

Zij dolen langs doelloze wegen komen allerlei hindernissen tegen hongerig, afgemat en uitgeput voor de oorlogsgruwel gevlucht zij komen aan in een onbekend land iedereen kijkt hen argwanend aan kinderen op de arm en aan de hand zien zij deuren voor hen dichtslaan de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij…

Er waren kroonjuwelen Toen men dacht Dat de wereld Er beter uit zou zien Als het volk Kon mee beslissen Over onderwerpen die ons aangaan Er was daarover nog geen argwaan Er was hoop op meer democratie Maar na enige referenda Bleek het een illusie Meer stemmen voor het volk Bleek Onverenigbaar on uitvoerbaar Want we mogen nooit alles…

Blijf niet steken in argwaan, voor alles is er een oplossing Als we elkaar steunen Een mailtje doet altijd deugd aan iedereen. We hopen allen samen op het vaccin Wij komen eruit, beloofd Het kan.…

Zij dolen langs doelloze wegen komen allerlei hindernissen tegen hongerig, afgemat en uitgeput voor de oorlogsgruwel gevlucht zij komen aan in een onbekend land iedereen kijkt hen argwanend aan kinderen op de arm en aan de hand zien zij deuren voor hen dichtslaan de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij elkaar…

Met alle kleuren van verdriet zag je de stilte bij de boom eenzaam op het oeverland het zoetwatermeer spiegelde ontzag voor de dichtershemel waar jij soms koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte dikwijls metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte alleen…

Mijn lief had hij gefluisterd Zijn gezicht tegen het hare Wanhoop in troost Pijn in medicijn Argwaan in onschuld Werkelijkheid in droom Of juist andersom? Vezel voor vezel heeft zij Door haar vingers laten gaan Pijnlijk bewust heeft zij Dat schamele, lieve lijf Met haar handen afgetast Want dadelijk Zouden ze leeg zijn.…

wacht maar af wat komt” op een zeker moment, later in de tijd voel je echt de liefde om je heen eerst nog argwanend; immers het is toch je eigen gevecht maar dan dringt ook hortend en stotend door dat anderen je dragen, meelopen zogezegd, en je wordt steeds meer bewust waaraan je hecht in dat alles ligt een natuurlijke kracht…

Als mijn personificatie Val ik samen maar loop gelijk Iedere argwaan is verificatie Behalve wanneer ik niet kijk Spiegel om mij heen Vol bloed stollend in gedeelde lakens En het woordgrapje alleen Zijn bedrieglijke bakens ’t somt allemaal niet op In almaar minderende mate Onmacht drijft mijn kop Hier noch daar gelaten Ongewild stolt…

Dan gaan we vergelijken, argwanend zien we elkaar dan aan, willen niet op de ander lijken, zien de ander echt niet staan. Zoeken bij die ander meteen naar een gebrek. Zetten onszelf wat hoger neer, plaatsen hem een treedje lager. Groeien zelf een beetje meer. 't Is goed om te beseffen, hoogmoed komt ten val.…

umbra mortis (in de schaduw van de dood) onder de boog van walviskaken stond zij met open of gesloten ogen in haar tent en tergend traag bewoog de burqa toen naar het huis der vele woningen in het hart van het dorp het hoog hotel amos volgde haar beschaamd over zijn volgen maar argwaan had woning in hem gemaakt was het wel een vrouw?…

Gegroet, verzuurde sceptici Thans kunt u zich verblijden Kijk naar de horizon en zie Welk voertuig aan komt rijden Na jaren vol van argwaan volgt hier een mooie tijding Want het betreft de wagen van De Achterdochtbestrijding Menigeen in onze stad Is al die sluwe plannen zat Niet langer…

Aarzelend, argwanend, te dik in onze luie stoel, met ons glas wijn en zoute stengel, onze volle supermarkt, volle koeieschuur, varkensstal en kippenparadijs.…

Voor Zeus opperhoofd van firma list & bedrog was het gras altijd groener aan de overkant de beker minstens halfvol één affaire niet genoeg hij sjoemelde goochelde en bedroog de argwanende Hera bij de vleet.…

Tranend, ongerust, vervaagd het huiveren in fluisteren: "Wat was ik toch argwanend, en ik zal voortaan naar je luisteren". Vlot greep ik naar haar hoofd, en zei toen wreed tegen die griet: Ik zeg het je nog 1 keer, maar vergeet het nu eens niet.…

Blijf niet steken in argwaan Voor alles is er een oplossing! Als we elkaar steunen. Een mailtje doet altijd deugd aan iedereen. We hopen allen samen dat wij op het vorige vaccin kunnen aarden voor die ambetante covid. Wij komen eruit, beloofd Het kan.…

baas van Weather Report wil alleen kwijt ik doe het puur op zonne-activiteit Het KNMI houdt het bij een dag of tien langer is godsonmogelijk vanwege chaostheorie niveau libel met ontstoken porie story Piet die normaal nodeloos risico mijdt gaf me nu zoveel gevoel van nattigheid - hou ze in de smiezen sommige Friezen - dat ik uit argwaan…

van zoveel verschroeid vlees zie mijn woning, een vesting tussen de braamstruiken met maar liefst vijf voordeuren en een woonkamer waar de zintuigen tussen het bloed en botten slapen Ik verstar, de aaibaarheid van zijn onbereikbare binnenste wend van mij af, het wildste wild toont mij de kleinheid die ik ben `o ja, vervolgt de vos’, argwaan…