100 resultaten.
Mijn kind
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 3.377 Nieuwsgierig kijk je me aan
Ik moet lachen om je blik
Mijn geluid geeft jou argwaan
Maar je bent geen bangerik
Ik pak je op
Je drukt jouw lijfje tevreden tegen me aan
Helemaal ontspannen als een lappenpop
Blijven we heel intiem zo even staan
Ik zet je neer
Je kijkt me aan ontwakend uit je roes
Jij verzacht al mijn hartzeer
Ik hou van…
Kritiek
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 819 Als de wolf zijn tanden verliest
En de vos zijn streken
Wordt het schrift des dichters
Nog altijd argwanend bekeken
Maar de oude geleerde uil
Die leest vanuit alle hoeken
Begrijpt de essentie ervan
Hij leest dan ook andere boeken
Maar meestal zijn alle dieren het eens
En laten kritiek achterwege
Uiten lof voor hem die het schrift beheert…
Vermoeiend
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 166 bezig zijn met in te vullen
zorgen maken en dom lullen
argwanend leven, dag en nacht
zoveel tijd aan niets besteden
valkuilen, gebroken treden
wat vermoeiend
al dat denken
om te zien
en aandacht schenken
hoe men nu weer naar jou kijkt
over je denkt
en wat men ziet
terwijl het toch zo simpel is
stop ermee
en doe het niet!…
Ingeving
gedicht
2.0 met 8 stemmen 6.034 Je giet iets in me waarvan ik niet eens weet
hoe het heet, alleen dat het de kop heft,
de oren spitst en rondkijkt
met een argwaan die verlangt.
Je raakt iets aan dat siddert,
op hoge poten vaste grond zoekt,
zonnedauw onder de hoeven voelt
en geen plek vindt om te baren.
Je legt je valerianen vingers
op het trillen van mijn wimpers.…
Muren sleuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Zo graag had ik de muren
Die ik om me heen heb opgebouwd
Nu eens voorgoed geslecht
'k Heb wel mijn best gedaan,
Maar lukken wil het niet echt -
Onmacht die te groot is,
Kracht die te gering is,
Muren die om mij heen
Zijn opgetrokken uit stenen
Van angst, het cement gemengd
Met argwaan, uitgehard tot
Onbreekbaar beton, zijn het…
Redenen genoeg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Kinderen moeten leren liegen
en het hopelijk niet doen
Leugens maken je ongelukkig
argwanig en onaanraakbaar
omhuld door voorzichtigheid
en medeplichtigen, als het groot wordt
ook dienaars van de wet
onderhandelaars en voorspellers
met op maat gemaakte maten
die alles voor elkaar praten
niet dom…
grijze ganzen in de winter
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 527 grijze ganzen kondigen de winter aan
ploegen voren in een angstige lucht
met daarachter de contouren van de dom
en de leegte van de stad na sluitingstijd
lege agenda in zwart leer gevangen
argwanend de onbeschreven pagina’s
wachtend op wat gaat en is geweest
de Alzheimers van de nieuwe tijd
vader en moeder nog even samen
als kinderen spelend…
Ik schreef eens een gedicht...
gedicht
2.0 met 61 stemmen 20.644 Ik schreef eens een gedicht
en het gedicht stond op, deed een stap achteruit
en bekeek mij -
argwanend en hooghartig zoals alleen een gedicht kan
kijken
bekeek het gedicht zijn dichter.…
Wijsgeer
gedicht
3.0 met 78 stemmen 21.449 Een somber man
dus vaker blijer dan een ander
die bij het verkeerde uiteinde begon
want aan schone verwachtingen zit
geen reinigbaar handvat
wie misgrijpt houdt voor eeuwig
vuile handen
daarom de argwanende tanden
liever gezet in de pech
het neehoofd voortvarend geschud
zo oefent hij soms een trage
maar toch aanstekelijke danspas
tussen…
Arendsoog
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 816 jouw oog was ik
met warme weemoed nog
uit mijn zomerende blik
bezie gisteren kloek vandaag en draag
verleden vragen naar morgen
van argwaan ontdaan
klaart de zee van zorgen
zie er vaste bodem dagen en wiek
erheen met kalmere slagen
kan op geluchte vleugels gaan
naar waar ik mijn stilte vind
mijn hart en tong ontsprongen
aan brekende…
Jaloezie
poëzie
3.0 met 2 stemmen 3.008 Laat mij de angel van 't venijn,
door argwaan in uw hart gedreven
uittrekken, en een felle pijn
de aanvang zijn van het genezen.…
snater - wilde eend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 99 tussen huis en water
waggelend paraderend
het straatje op en neer
kijkt kleurrijk gevederd
met peinzende argwaan
de wilde eend mij op
zwijgend verwijt hij stil
wat mens toch kijk je nu
dat ik spetteren wil
zoals ik snateren moet
is deductief en inductief
de aard toch van mijn zijn
alleen onze eieren leggen wij
niet zoals de mensen…
Kleurnegatief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 30 Mijn oor is kleurpositief
de rode rand kookt
van jouw woorden, fel
licht spat uit de schelp
en hangt voor mijn mond
voor mijn ingehouden adem
mijn lippen nog niet open
mijn gedachten onuitgesproken
mijn blik kleurnegatief
met doorbloede hersenen
gekruiste armen, gloeiend
van argwaan en verzet
van willen aanvallen
Jij zult er niet…
Vreetzak
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 294 de schranzende kaakmalende eetbarbaar
rijt het uitgestalde koud buffet aan stukken
zet zijn tanden in alles wat smaakt of niet
matigheid is voor hem een ijdel woord
eet niet de hoeveelheid beleefde honger
overvol bord beladen met smakelijke spijzen
bewaakt hij met argwaan en achterdocht
vork en mes in gewelddadige aanslag
happend, malend…
Met lange armen
netgedicht
2.0 met 89 stemmen 232 ik voelde
hoe je blik
langs mijn
gezicht gleed
in het proberen
een glimp van de
corona argwaan
op te lichten
voor even
een doorkijkje
naar het leven
van voor deze tijd
bevrijd van
angst elkaar te
raken en dan de
ander ziek te maken
totdat je lach
me warmde en mij
met lange armen weer
knuffelde als toen
in gouden
momenten…
Nou Camp - beslissende strafschop
gedicht
3.0 met 423 stemmen 47.093 Grijnzend ligt de bal te wachten op
mijn zo vaak geroemde linkervoet, die
door tachtigduizend ogen met argwaan
wordt begluurd. Mijn beschadigd lijf
wil hier alleen nog snel vandaan maar
moet nog wel verschalken die arrogante
panter in een onbegrijpelijk gekrompen doel.…
'k Heb jouw liefde bewaard
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 663 Ik ben het niet waard
Jouw lippen fluisteren mijn verloren naam
Jouw handen dragen mijn magere liefde
Jouw armen omhelzen mijn drinkende huid
Jouw stem verjaagt mijn geknede argwaan
Ik ben jou niet waard
Ik verbrijzel aarzelend jouw aanraking
Ik verdruk wenend jouw vriendschap
Ik stamel wantrouwende woorden
Ik breek jouw vertwijfelde…
Komaf
gedicht
2.0 met 104 stemmen 35.562 Om niet voortijdig argwaan op te wekken
zeg ik in 't dode idioom aju
en fiets hermetisch door de strenge buurt.
--------------------------
uit: 'Vergeetboek', 1961.…
Vers in de etalage
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 328 " vraagt ze argwanend.
"Nee, nee," sus ik.
Nee. Het gedicht!"
Ze haalt de schouders op en zegt:
"O dat,dat stoort mij niet,"
En maakt zich uit de voeten.
En ik zak zwijgend van mijn zelfgeschreven voetstuk.…
Haar pirouette
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 42 ze nam
stilte mee
uit een zee
vol herrie
waarbij van
iedere golf
die oversloeg
het volume brak
op het onbegrip
van zwart basalt
ze opende
het cordon
van donker
geloken ogen
wierp zand
om het laatste
argwaan niet te zien
sloot handen tot kring
danste haar pirouette
er grafisch midden in
waarbij zij de
blikken aannam
rondde…
Herfstleven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 Als je je ogen sluit, niet beweegt,
hoor je in onderaardse holen de muizen,
kruipende spinnen die argwanend naar je staren
vanuit fragiele door henzelf gesponnen huizen.
Je hoort het knisperen van het dorre blad,
hoe vette regenwormen diepe gangen graven,
pissebedden onder vochtige stenen gevlucht,
op zoek naar een veilige haven.…
Kapot plastic blauw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 360 gezichten
uit een onbekend land
exotische talen
stemmen die twisten
wantrouwende ogen
half gesloten in kou
en striemende regen
met kapot plastic blauw
ze schuifelen colonne
vloeken verdomme
kinderen glijden uit
jengelen luid van
honger en dorst in
de vieze nattigheid
ze kijken mij aan
met wanhopige blikken
vol desillusie en argwaan…
Halloween...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 501 Halloween... het komt er stilletjes weer aan,
een overgewaaid, nu algemeen fenomeen,
veel griezel, huivering en grootse argwaan,
wie jou benaderd met dat masker over zich heen.…
Kerst
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 595 Stilaan gaan we het einde van het jaar tegemoet,
met argwaan voor de toekomst,
komt het nog allemaal goed?
Niet te geloven wat een enorme
wirwar van emoties op ons af kwam,
je houdt het niet voor mogelijk, maar het kan!
Wij varen op ons eigen tempo,
maar vergeten steeds onze medemens.
Waarom zouden we iets doen?…
Waalsdorpervlakte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 335 de schaduw heeft de vlakte niet verlaten
hij schrijdt er alle dagen ijzig rond
verbonden met de uitgeputte grond
hij kent er alle kuilen, alle gaten
bewaakt door vreemde zielen van soldaten
herstelt de eens gevreesde mastodont
van letsel opgelopen aan het front
hij schrijft opnieuw, bij maanlicht, zijn traktaten
argwanend schuwt hij alle…
Waterdicht
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 32 zwartgallige angst
heeft een lichter
kleurtje gekregen
omdat doemdenken
de laatste tijd
uit vergaande
slijt ineens tot
nieuws is verheven
en doordat
het patina
van de publiciteit
dolgraag de
donkere kanten
van alle emoties
verlicht in hun jacht
op potentiele klanten
stilte regeert
uitgestorven straten
argwaan schijnt
nog…
Kies nu een gedachte
gedicht
3.0 met 22 stemmen 12.863 Elke ochtend dringen de struisvogels massaal tegen de hekken
wanneer de eerste mensen uit de buitenwijken,
op weg naar de stad in het zuiden,
zonder een spoor van argwaan komen aangewandeld.
--------------------------------------------------
uit: 'Zijn opkomst in de voorstad', 2000…
Bomen op de maan
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 410 Met alle kleuren van verdriet
zag je mijn stilte bij de boom
eenzaam op het oeverland
het meer spiegelde mijn ontzag
voor de dichtershemel
waar jij altijd koningin was
je transformeerde de pijn
in onverwachte gedaantes
maakte soms metaforen
van mensen die maskers afwierpen
je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan
maakte…
De storm
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 27 het is één en al
onrust daarbuiten
De storm beukt
tegen de ruiten
van mijn gedachten
ik word onrustig
want ik ken
de kracht en de macht
van de storm
die soms in mij
raast en woedt
en die alle moeizaam
verworven zielenrust
in één vlaag
verdwijnen doet
Ik voel me onbehaaglijk
met die herkenbare
kracht daarbuiten
en kijk argwanend…
Naar buiten
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.211 De muren kijken vaalgrauw om zich heen
uit fronsende stenen valt een argwanende blik
een bedompte lucht maakt dat ik bijna stik
ik schreeuw om hulp maar blijf meer dan alleen
een stoel kraakt onder mijn schokkende lijf
mijn pen geeft haar laatste leven aan papier
ik strooi er woorden als 'was jij maar hier'
al weet ik dat jij was en ik eenzaam…