Alle inzendingen over bang

hij leest de krant dooft zijn peuk ruikt de geur van Lancôme Poême hij is bang voor grote gevoelens koelt ze af met taal blust de woorden hij houdt afstand typt schrijft streept schraapt beent uit staart naar buiten zijn taal staat stil bij wat voorbij is dichterlijk plaatst hij de dingen buiten de tijd wat is gebleven…

wees niet bang voor het donker, geloof in het leven, het is één groot wonder. Kijk maar in de ogen van het kleine kind, zie de tranen aan jou gericht. Vang ze voorzichtig op in je hand, want het zijn de parels van het licht.…

op een onbewaakt ogenblik was ik tot mijn schrik de rode draad verloren onze levenslijn als houvast in bange dagen die hoe dun ook uitgerekt ontzettend veel liefde kan dragen het voelde alleen voor het eerst niet verbonden in de realiteit van alle dag waarin jouw lach mijn leidraad was hoe ik ook mijn oren spits ik zal het…

Snel is z’n baantje kwijt Bij 'Blauw Bloed' Zeg maar als presentator Een blauwtje opgelopen De snelle Jeroen Snel Reageert niet alleen snel Maar ook fel, dat Met ‘d monarchie is afgelopen Maar meneer Snel Zo snel gaat dat niet Willem houdt voldoende krediet Ons Koninkrijk is voorlopig nog niet verlopen…

vind het zo fijn dat jij hier slaapt en daarmee toegeeft dat ik jou ken en als je straks naast mij ontwaakt ben ik intens blij dat ik mij ben… ik wil voor jou de liefste zijn jouw geloof in alle mooie dingen maar soms doet het mijn willen pijn als ik je naast me zacht hoor zingen dan ben ik bang dat jij ontwaakt en mij dan ziet met al mijn…

Ik verwijt je niets mijn liefste Je bent niet anders dan de anderen Net als hen begreep je te laat Dat ik slechts vluchtte voor mezelf Want niet vluchten maakt me bang Bang voor het onbekende En samen samenblijven heeft geen zin Als je niet vlucht met mij in mij En omdat jouw zwakte en wrange onmacht De lijnen van mijn lichaam niet…

Ik ben bang, bang om voor schut te staan? Iets anders kan ik mij niet bedenken.. Ik zou eigenlijk helemaal voor je moeten gaan.. Had ik dat lef maar, kon je maar zien hoe leuk ik je vind.. Nu dat kleine momentje dat ik je zag voorbij is.. Praat ik mijzelf in me hoofd, dat ik de volgende keer er helemaal voor ga..…

Steeds zag ik een broos gezicht met bange, pijnlijke ogen, vertekend door een eigen haat, in een bevlekte, grijsgekleurde ziel. Misschien wordt het wel eens tijd dat ik de spiegel doorgeef en dat jij je eigen spiegelbeeld laat reflecteren door de gescheurde jaren heen.…

In nevelen gehuld, het landschap, elke stap die ik zet verdwijnt weer, waar ik was zie je mij niet meer, bang voor één enkele misstap. Langzaam vorderen, meer kan ik niet, geen herkenbaar punt om me heen, angst omsluit mij van kop tot teen, niemand die mijn worging ziet. Het einde lijkt plots heel nabij, de strijd bijna gestreden.…

grenzen heeft ze verlegd bergen verplaatst alles is uitgelegd nu voor het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden…

Elk begin is heilig zwanger van een zwellend universum ook wanneer je langzaam je witte bloes losknoopt doorheen de stilte als het droge knetteren van een insectenvleugel en het bleke zonlicht zachtjes vallen laat op je bange schouders, ik echter ben gevangen in de diepte van je navel.…

'k Ben bang, dat ik eens zelve word Gelijk deez overtrokken dag; Een kind dat nimmer tegenmort, Maar nooit meer zingen mag.…

Ik was een klein bang vogeltje en ik was vleugellam.…

Alles is anders na vanavond,na dit wat jou overkwam de leegte doet zo'n pijn,verlamd, paniek slaat toe, ik ben zo bang voor morgen waar is mijn Reus..?! De sterke schouders die mij dragen en mijn zorgen, zijn onverwachts bezweken Hoe kan een hart zo breken? Maar je leeft, je leeft, mijn Grote Vriend!…

ogen wankelen richting ingang waar hij luidruchtig binnenlalt hand op het hart staat daar de bard het leed zal onverdraaglijk zijn haar haren hemelblauw zegt hij de wimpers fris en groen, wenkbrauwen geepileerd en oksels onverveerd geschoren heel de kroeg spitst nu de oren maar ik ben bang, zijn adem stokt dat zij wanneer het even waait…

dekens op doe mijn ogen even dicht in de woonkamer slaat de klok twaalf maal hetzelfde geluid elke slag klinkt zwaarder de nacht begint bij middernacht vreemd dat ik een rust voel geen angst om te slapen inslapen klinkt zo definitief zal ik de zon nog zien ik zou nog niet willen sterven maar ik ben moe, zó intens moe ik ben niet bang…

Een plek waar je alle gevoel van tijd verliest, waar er een blijvende, indrukwekkende stilte heerst een plek waar je een gevoel van leegte ervaart, waar hete tranen je de adem afsnijden een plek waar het in je binnenste woelt, waar je gedachten kunnen vluchten in een beven bang een plek waar een dof gesnik een rustplaats vindt…

Ze komt binnen, haar voetstappen klinken hol en leeg in de lange gang, even lijkt ze klein en bang en naar lucht te willen happen. Ze knielt en prevelt iets heel zacht, en vouwt haar oude handen, een paar kaarsen laat ze branden, en het is alsof ze lacht.…

begraven onder dikke aarde verstikkend en bang, woel jij jouw onderaardse gang naar boven, aanvaardde het leven zoals ik jouw weer deed geloven, greep mijn handen en rukte je los uit het verleden, weg naar boven dagen werden helder, verlichtten het nieuwe pad, ingeslagen vol verwachting en gedreven totdat, je teruggleed in spiralen…

de wolken De zon, ver weg Speelt met de schaduw En knipoogt omlaag Een vrolijke lach Vanaf de schommel Die steeds hoger gaat Maar dan… Een scheurend touw Gevolgd door een klap Verbreekt de rust De wolken onbereikbaar Naast het hoofd op het gras Kleurt de wereld rood De angst voor de schommel Zal blijven bestaan Als een bange…

warm, ik ben niet blij Droevig klinkt de muziek van de nacht Weten dat ’t licht snel doven zal Sleept mij in dit diepe dal De tijd, het leven, het is niet in mijn macht De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je koude hand zegt me “het is tijd” Pijnlijk is ‘t laatste afscheid Ik buig voorover, een kus op je wang Ga nu maar, en wees niet bang…

geniaal blijft eigenlijk vrij normaal immers het geniale element vat per keer slechts 'n fragment weest dus niet bang voor de banaliteit van gebrekkig weten de specialist weet niet wat generaal is de generalist niet wat speciaal is zelfs de encyclopedist die per letter waarheid vist vangt maar fragmentarisch weet dan nog niet…

vliegen… Vliegen door het duister en het licht… Op naar vrijheid… Waar ik durf heb om te doen en te laten wat ik wil… Mijn gedachten dwalen af… Af naar mijn vrijheid… Die ik nooit zal krijgen… Want de werkelijkheid is hard… Mijn gedachten staan stil… Stil bij de werkelijkheid… Waar ik vastgeketend met beide benen op de grond sta… Bang…

Ik zou me meer in haar moeten verdiepen haar zien smelten bij iedere zweem van aandacht Werkelijk is dat ik nu pijn heb mijn linker schouder Zo ben ik een man met een gevoel van leegte Ik ben bang haar te confronteren Haar in de ogen aan te kijken Gesprekken met haar te hebben te moeilijk voor mij O.K. laten we dit overnieuw doen…

Ik vraag je mij te volgen Ondanks al je pijn Stil water worden golven En jij zal bij me zijn Ik zal je leiden Door je diepste gevoel Ik zal je bevrijden Je sturen naar het doel Zij mij en hoor mij Volg mij en leef Zing vrij en dans vrij En voel dat je zweeft Je kent me al zo lang Al ben je mij vergeten Wees maar niet bang…

voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking brachten Het grotenmensen bos Lonkte in de verte Tot daar moest ik volgen De wolf reikt mij bloemen aan Ik ben bang…

Praten kon hij niet en hij was bang; hij zag dat iets bestond buiten de kelder waar hij jaren in lag vastgebonden. Hij stonk, stond krom, zijn honger was reusachtig. Ik sloeg mijn armen om hem heen. We vielen om. Schokkend in de groene vacht van het gras begon hij te lachen. Hij lacht nog steeds.…

Vergeef ergens zwerf jij in mijn wereld ondervoed, ontheemd en bang ik zie de televisiebeelden..... meestal kijk ik niet zo lang.…

droom met mij, wees niet bang verlaat je tere zijden kleed toon mij jouw zachte huid een lied van enkel fluistertonen zacht trillend verschuivend zand verspreidt zich over gladde wegen van maagdelijke tronen droom met mij, ga toch mee raak mijn verlangende vingers omring ze met jouw bloesem, geurend naar een witte orchidee ik droom…

niet is het een bange hand die klampt en keelt het is een wonderlijke hand jouw hand die mij heel streelt heelt en zon oplegt niet is het zoenen jouw zoenen maar spreken van dier tot dier tot het zomer is en heuvels zingen niet zijn het de heuvels die mij doen klimmen en dalen op de lange reis over zeven continenten van jouw lijf het is een…